Πάει ο παλιός ο χρόνος

Λέω να σας αφήσω με μερικά ουσιαστικά κατά τη γνώημη μου άρθρα των Φαϊτκλαμπιτών. Του χρόνου θα πούμε ακόμα περισσότερα και εύχομαι πιο χαρούμενα. Για όσους είστε άρρωστοι σαν εμένα και θα κάνετε ρεβαγιόν με ζάπινγκ, συλληπητήρια, αλλά μην απελπίζεστε! Έχουμε ακόμα 364 μέρες να ρεφάρουμε! Για τους υπόλοιπους, να περάσετε όπως γουστάρετε σήμερα και να έχετε μια καλή χρονιά.

http://www.sport-fm.gr/article/384452

http://www.sport-fm.gr/article/383978

http://www.fightclub.gr/inner.aspx?15

Ευχές κι ευχές

Αυτές τις μέρες ευχόμαστε διάφορα ο ένας στον άλλο. Προσωπικά ακούω στο τέλος "και πάνω από όλα υγεία" συχνά που συνοδεύεται από "όλα τα άλλα βρίσκονται" ή "αυτό είναι το σημαντικότερο". Αφού, λοιπόν, συνηθίζουμε να προκρίνουμε μία ευχή κατά καιρούς, με απασχόλησε ένα θέμα: υγεία ή αγάπη;
Τι θα ήταν καλύτερο, να είσαι υγειής ή να "πουλούσες" την υγεία σου για να σε αγαπάνε αυτοί που θες και να σου κρατάνε το χέρι; Αν είσαι υγειής σίγουρα όλα τα άλλα βρίσκονται, αλλά όχι πάντα όπως τα θες. Μπορείς, δηλαδή, να ψάξεις την αγάπη, χωρίς να σημαίνει ότι θα τη βρείς και ακόμα λιγότερο ότι θα τη βρεις από εκεί που τη θες. Δε λέω, την υγεία μας να'χουμε, αλλά μήπως τελικά η αγάπη από αυτούς που τη θες είναι πάνω από την υγεία; Γιατί τι να την κάνω αν δεν μπορώ να τη χαρώ με αυτούς που επιλέγω;
Παρότι δείχνω μια σαφή προτίμηση μέχρι στιγμής, δεν μπορώ να πω ότι το έχω ξεδιαλύνει στο μυαλό μου ακόμα. Τα σχόλια με τη γνώμη σας θα ήταν επιθυμητά.

Γράμματα στον Άγιο Βασίλη

...by Σίμος

Άγιε μου Βασίλη,
καταρχήν πρέπει να σου πω, ότι τα κόκκινα δεν σου πάνε καθόλου. Το πρασινάκι θα σου ταίριαζε γάντι. Ωστόσο (για να σε καλοπιάσω), παραμένεις και ο πρώτος! Δεν θα σε κουράσω πολύ. Θέλω να με κάνεις να τρέχω σαν τον Μπολτ, να πασάρω σαν τον Μέσι και να σκοράρω… όπως σκοράρω.
Μπάκος

Συνονόματε,
εμένα πρέπει να με τιμήσεις ιδιαίτερα. Τι διάολο το ίδιο όνομα έχουμε. Θέλω να κάνεις τον Μπάκο να με θυμάται σε όλα τα πρωτοσέλιδα. Να αναφέρει τις πάσες μου, τις τοποθετήσεις μου και τις αποκρούσεις γιατί το ξεχνάει. Αυτό. Α, κι αν δεν είναι κόπος, δεν κόβεις λίγο από τα γένια σου να βάλω καμιά τρίχα στο κεφάλι μου. Ας είναι κι άσπρη…
Βασίλης (τέρμα)

Βασιλάκη,
Γνωρίζω πολύ καλά ότι είσαι ένας από τους αγαπημένους του…. Κυρίου. Πρέπει να σε έχει πάνω από όλους για να είσαι ο αγαπημένος Άγιος των παιδιών. Επειδή ξέρω ότι έχεις τα κονε, θα σου ζητήσω κάτι δύσκολο. Θέλω να μου κόψεις καμιά τριανταριά χρόνια. Να γίνω εξήντα και να… πετάω στο γήπεδο.
Πρόεδρος

Santa,
Γενικά είμαι βολικός άνθρωπος. Εγώ δεν θέλω και πολλά. Μου τα έδωσε όλα το αφεντικό σου, όταν με έπλαθε. Αλλά, επειδή αυτοί οι κυματοδηγοί είναι άμπαλοι και χωρίς εμένα δεν μπορούν, άφησε έξω από το σπίτι μου, ένα τζετ κι έναν πιλότο, ούτως ώστε να κάνω το Ρέντη-Λαγονήσι, Παγκράτι-Κολιάτσου.
Σιμάδερφος


Σιχαμένε,
να ξέρεις ότι μου τη σπας. Από εκεί που ήμουν το talk of the town, ο MVP, που λέει και ο φίλος μου ο Μπάκος, αυτές τις μέρες όλοι μιλάνε για σένα. Τέλος πάντων αν θες να κάνεις κάτι χρήσιμο, κατήργησε τα δοκάρια, μεγάλωσε το τέρμα και κατήργησε και τους γκολκίπερ (μόνο όταν σουτάρω εγώ), για να βγω πρώτος σκόρερ….
Σίμος

Αγαπητέ,
Έχουμε και λέμε. Θέλω μία μπάλα λούτρινη για να παίζω με το ξάδερφό μου τον Αλέξη. Μία μπάλα σφαιροβολίας για να την πετάω στους άχρηστους τους διαιτητές. Μία μπάλα του μπόουλινγκ για τη ρίχνω στα αχαμνά των αντιπάλων, που μόνο με κλωτσιές μπορούν να με σταματήσουν. Και μία μπάλα για να παίζω μόνος μου. Και λίγο χόρτο, για να σπάει η μονοτονία. Μετά τιμής,
Άρης

Βασίλλλλ,
Εδώ στην Καρδίτσα, σε έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση. Εγώ βέβαια δεν πιστεύω ότι υπάρχεις. Ναι, ναι, όπως το ακούς. Διότι αν υπάρχεις, εδώ και τόσο χρόνια που σου στέλνω το ίδιο γράμμα και σου λέω να σκοράρω, έστω κι από τύχη, με γράφεις στις χριστουγεννιάτικες μπαλίτσες σου. Αϊ σιχτίρ.
Πανούλης

Μεγάλε,
δεν μου φέρεσαι καλά. Μία-δυο φορές που έχω καταφέρει αν έρθω για μπάλα, έχουμε χάσει. Πήγαμε για οινόμελα και όλοι με είχαν πάρει στο ψιλό. Με έλεγαν γκαντέμη. Ποιον; Εμένα! Την ψυχή, την καρδιά, το αίμα στις φλέβες αυτής της ομάδας. Επειδή ξέρω ότι είσαι έξυπνος άνθρωπος, θεωρώ ότι σου διέφυγε. Να το διορθώσουμε, όμως έτσι. Και μην ξεχάσεις και την αναρρωτική…
Άλκης

Απάντηση στον Πρόεδρο
Κάνω αυτή τη δουλειά από το 1681. Δυστυχώς, έχω κι εγώ νόμους. Ένας από αυτούς λέει ότι δεν μπορώ να κάνω δώρα σε αυτούς που έχουν γεννηθεί πριν από τη χρονιά που ανέλαβε καθήκοντα. Κώστα λυπάμαι, αλλά χαίρομαι κιόλας, αφού δεν ήξερα ότι υπάρχει εν ζωή κάποιος με μεγαλύτερη ηλικία από εμένα.
Santa Claus

Για να μην αλλάζει μόνο ο χρόνος...

Με αφορμή αυτό ήθελα να γράψω δυο πράγματα που κάνω τα τελευταία χρόνια τέτοιο καιρό.
Με την ευκαιρία της αλλαγής του χρόνου βρίσκω την ευκαιρία να κάνω έναν ετήσιο απολογισμό του εαυτού μου και της ζωής μου. Πάντα πίστευα ότι η χρήση συμβατικής ημερομηνίας είναι ανούσια, αλλά αν κάνεις αυτή την αυτοκριτική σε κάθε σου πράξη και σκέψη βγαίνεις από το παιχνίδι της ζωής και της ύπαρξής σου και γίνεσαι απλά κριτής του εαυτού σου. Έτσι, αξιοποιώ αυτή την ανούσια και συμβατική στιγμή για να κάνω κάτι χωρίς να το φορτώνω στον εαυτού μου όλες τις υπόλοιπες μέρες.
Κάθομαι και μετράω τα + και τα - της χρονιάς και της συμπεριφοράς μου, τι θα ήθελα να κρατήσω και του χρόνου, τι να αφήσω, τι να κρατήσω ως γνώση και τι ως βίωμα κλπ. Αντί να μένω εκεί (που δεν είναι και λίγο, αν το έχετε κάνει ποτέ) πάω ένα βήμα μπροστά και βγάζω από μέσα μου ότι πιστεύω ότι έχω από το χρόνο που φεύγει και δε θα ήθελα να κουβαλάω και τον νέο. Όταν αδειάζεις το φορτίο σου μπαίνεις με μεγαλύτερη όρεξη και κερδίζεις περισσότερα και νέα βιώματα, ενώ όταν κουβαλάς ακόμα τα προηγούμενα ημιτελή σε βαραίνουν και μικραίνουν το βήμα σου. Δε θέλω να έχω αυτό τον ανασταλτικό παράγοντα, οπότε αν έχω αφήσει κάτι το τελειώνω τώρα. Δεν είναι εύκολο (καμιά φορά είναι και χάλια), αλλά η αλλαγή του χρόνου "σε περνάει στεγνό καθάρισμα" και το ξεπερνάς πιο γρήγορα. Κι όταν αργείς, τουλάχιστον ζεις κάτι νέο κι όχι κάτι περσινό...
Φέτος, λοιπόν, θα πω ξανά ευχαριστώ σε όσους νιώθω και δεν ευχαρίστησα (και είναι κρίμα γιατί το αξίζουν κι άλλοι πολλοί, αλλά είναι περισσότερο τι σου βγαίνει στη στιγμή παρά να είσαι δίκαιος) θα κράξω ξανά όσους νομίζω ότι θέλουν κράξιμο και δεν έκραξα, θα ζητήσω τις συγγνώμες μου και θα δώσω αυτές που δεν έχω δώσει, θα στενοχωρήσω ή θα ευχαριστήσω τον εαυτό μου, αλλά σίγουρα θα κάνω ένα πράγμα: Μετά από αυτό το "σέρβις" που θα με "περάσω", μπορεί να μην έχω κανένα αποτέλεσμα, αλλά θα μπω πιο δυνατός και καθαρός σε έναν ακόμα χρόνο "κυνηγιού" για να "κάνω νέα χιλιόμετρα". Εσείς;

Άρης: "Κάποια στιγμή πρέπει να το σηκώσουμε!"

Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, αλλά κάποιοι παίχτες ξεχωρίζουν. Ο Άρης ήταν πάντα μέσα στους διακριθέντες των Κυματοδηγών, να κόβει στην άμυνα, να βεντουζάρει στο μαν-του-μαν (ναι, διάολε, έτσι το γράφω! ), να ηρεμεί στο κέντρο, να τριπλάρει αντιπάλους, να περνάει κάθετες μπαλιές και σέντρες ανάλογα με το πού βρίσκεται και να σκοράρει όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Ο παίχτης που είναι πιο πλήρης και από γιαούρτι αποκαλύπτεται σε μια συνέντευξη την οποία εκπόνησε στο 99% της ο Άλκης και επιμελήθηκε ο El Kymador.

-Αν ήσουν τραπουλόχαρτο, θα ήσουν το 10 το καλό που δεν το κόβουν ούτε με βαλέ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε και το νούμερο στη φανέλα σου. Το POS, όμως, που γράφεις στην πλάτη θες να μας πεις τι είναι;
Έχει να κάνει με το αγαπημένο μου συγκρότημα, τους pain of salvation, οι οποίοι ξεχωρίζουν γιατί μπορεί να μιλάνε για τα πάντα.

-Κι εσύ, όμως, τόσο καιρό αγωνιζόμενος με τους Κυματοδηγούς έχεις παίξει σε όλες τις θέσεις και έχεις τρέξει σε όλα τα πλάτη και μήκη του γηπέδου. Σε ποια θέση πιστεύεις ότι μπορείς να προσφέρεις τα περισσότερα;
Σε κάθε θέση θέλει χρόνο για να προσαρμοστείς. Δεν μπορείς να παίζεις ανά πάσα στιγμή παντού. Θέλει να έχεις παίξει κάποιους αγώνες συνεχόμενα στη συγκεκριμένη θέση. Θα έλεγα ότι είμαι καλύτερος πίσω, στην άμυνα, αλλά αν η ομάδα έχει περισσότερα κενά μπροστά, παίζω και μου αρέσει.

-Ένα εκ των κορυφαίων ποιημάτων που γράφτηκε ποτέ, ο "ύμνος των Κυματοδηγών" αναφέρεται σε εσένα ως εξής: "Πάνω κάτω τρέχει ο Άρης και το 10 το φορά, κάνει σέντρες, κάνει πάσες, κάνει σουτ φαρμακερά. Εσύ ποιο πιστεύεις ότι είναι το δυνατό σου σημείο;
Δύσκολη ερώτηση... Μάλλον η προσαρμοστικότητά μου, το ότι μπορώ να παίξω σε διάφορες θέσεις.

-Είναι αλήθεια ότι είσαι το βαρόμετρο της ομάδας με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, αλλά τις τελευταίες αγωνιστικές ο Σίμος σου έχει κλέψει τη δόξα. Σε προβληματίζει αυτό; Και αν ναι, τι σκοπεύεις να κάνεις;
Όχι, γιατί να με προβληματίζει; Κάποιος πρέπει να βάζει τα γκολ για να κερδίζουμε... Εγώ μπορώ να προσφέρω και σε άλλους τομείς. Τα γκολ μπορούν να τα βάζουν είτε ο Σίμος είτε ο Αλέξης είτε κάποιος άλλος που να παίζει στην επίθεση.

-Η ομάδα έχει και νέα πρόσωπα φέτος. Ποιος πιστεύεις ότι έχει αποδώσει τα περισσότερα έως τώρα από τους καινούργιους;
Δε συγκρίνονται μεταξύ τους οι νέοι. Ο Βασίλης στο τέρμα είναι πολύ σταθερός έως τώρα κι αυτό είναι πολύ θετικό γιατί αλλιώς ποιος ξέρει ποιος θα έπαιζε στη θέση του Άλκη... Ο Κώστας; Χοχοχο!

-Οι τυφλές μπαλιές που βγάζεις κόβονται μόνο από αμυντικούς με μαντικές ικανότητες και τον μόνο που ξέρουμε είναι τη "σειρά" του Κώστα, τον μάντη Κάλχα (όλοι έχουμε ακούσει την ιστορία για το πώς έχασε το φως του...). Εσύ πώς οραματίζεσαι το μέλλον των Κυματοδηγών;
Όπως κάθε Κυματοδηγός. Κάποια στιγμή πρέπει να το σηκώσουμε!

-Τι ή ποιος πιστεύεις ότι λείπει από τη φετινή ομάδα;
Το γκολ λείπει, που συνεπάγεται Θάνους.

-Με ποιο συμπαίχτη σου θεωρείς ότι βρίσκεσαι καλύτερα στο γήπεδο και με ποιον απολαμβάνεις περισσότερο το παιχνίδι;
Ο Κώστας έχει τη μεγαλύτερη εμπειρία από όλους μας λόγω ηλικίας, έχει συνεργαστεί με πάρα πολλούς, οπότε είναι εύκολο και για μένα να συνεργάζομαι μαζί του. Ξέρεις ποιες είναι οι κινήσεις του, δεν μπορεί να κάνει και πολλά περισσότερα έτσι κι αλλιώς, οπότε ξέρεις πώς κινείται στο γήπεδο και αντιδράς αναλόγως. Απολαμβάνω το παιχνίδι με τον Σίμο φέτος. Έχει βάλει κάποια γκολ που χαίρομαι που υπάρχει στο γήπεδο αυτό το άτομο και δίνει λύσεις.

-Επειδή η παρομοίωση της ομάδας με φαγητό έχει δοθεί από τον καθ'ύλην αρμόδιο, τον Μπάμπη Πελέκη, μετατρέψαμε την ερώτηση για εσένα. Αν οι Κυματοδηγοί ήταν μουσική, τι είδος θα ήταν και γιατί;Θα ήταν μάλλον μια ροκ μπαλάντα, γιατί θα είχε πολλές διακυμάνσεις...

-Δέκατη ερώτηση, σαν το νούμερο σου που στοιχειώνει τους αντιπάλους σου στο γήπεδο: Έχουν ακουστεί πολλά για την προσωπική και εξωγηπεδική σου ζωή. Έχεις να δηλώσεις κάτι γι'αυτό; Πόσο συγκεντρωμένος και προσηλωμένος είσαι στους φετινούς στόχους της ομάδας;
Θα προτιμούσα να μη μιλήσω γι'αυτό. Οποιαδήποτε προσωπική ζωή δεν έχει να κάνει με τους Κυματοδηγούς, εγώ είμαι εδώ για να προσφέρω.

-Αν υπήρχε όρος στους αγώνες να ανακοινώνει ένα άτομο την αρχική πεντάδα της ομάδας του και οι συμπαίχτες σου διάλεγαν εσένα, με ποιους πέντε θα ξεκινούσαν το παιχνίδι οι Κυματοδηγοί;
Έχουμε ποιοτικό ρόστερ και σίγουρα θα βοηθούσαν όλοι εξίσου, είτε ξεκινούσαν είτε όχι. Αν έπρεπε να βγάλω μια πεντάδα για να ξεκινήσει και μόνο θα έλεγα τον Άλκη στο τέρμα, Πανούλη κι εμένα στην άμυνα, τον Αλέξη κορυφή και το Σίμο πίσω του.

Άσπρα καράβια τα όνειρα μας...

Φαίνεται κάτι γνωσιακό μας συνδέει το άσπρο με το καλό. Παρότι οι άσπροι τοίχοι είναι "σα νοσοκομείο", περιμένουμε πως και πως να δούμε μια "άσπρη μέρα".

Σήμερα ξύπνησα και είδα να χιονίζει όταν πήγαινα στη δουλειά. Χαιρόμουν σα βλάκας, παρότι δεν είμαι στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση την τελευταία περίοδο και γούσταρα τόσο που άρχισα να στέλνω μηνύματα σε διάφορους αριστερά-δεξιά να δουν το χιόνι όταν ξυπνήσουν. Όσο κι αν θα ήθελα οι νιφάδες να ήταν "άσπρες πέτρες ξέξασπρες" και να σκάγανε σε μερικά κεφάλια, το χιόνι μου έφτιαξε τη διάθεση, μου έφτιαξε τη μέρα. Αν γίνει και η καλή και το στρώσει,προσοχή μη σας πετύχω! Θα έρχονται χιονόμπαλες! Άλλωστε, τόσο ψυχροί που είμαστε στις σχέσεις μας και το πώς αντιλαμβανόμαστε και ζούμε τα πράγματα, δε θα κάνει και πολύ διαφορά μια χιονόμπαλα...

Υ.Γ.: Η συνταγή της ημέρας περιλαμβάνει έξοδο για κάτι ζεστό που να πίνεται, επιστροφή σπίτι με καλή παρέα και γλυκό κρασί, ωραίες ελαφριές γεύσεις, ανοιχτές κουρίνες και μπατζούρια, κεριά και χουχούλιασμα σε παπλώματα ή αερόθερμο.

"Διαλογισμοί" και πισωγυρίσματα...

http://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5166-8

Είναι η ιδέα μου ή όντως βλέπω πολυτονικό στο τελευταίο βιβλίο του Μπαμπινιώτη; Πάλι μπρος-πίσω κωλοτούμπα; Γιατί να με πάρει η οργή; Έστω να δεχτώ ότι τα "δήλωσι" κλπ του '80 (βλ. το βιβλίο του "Σημασιολογία") ήταν τότε και μετά ακολουθησε τα "δήλωση" στις πιο σύγχρονα βιβλία του. Γιατί το 2010 να βγάλει βιβλίο που γράφει την εισαγωγή (και ελπίζω μόνο αυτή) στο πολυτονικό; Και μετά από τα Παιδαγωγικά Ινστιτούτα και τους Εθνικούς Διαλόγους που προέδρευσε (βλ. βιογραφικό); Γιατί μετά από τόσες κατηγορίες που έφαγε με το κάθε "αβγό"; Και στην τελική, γιατί εαν δεν νιώθει τόσο κατασταλαγμένος φαίνεται τόσο δογματικός στις ομιλίες του;

Μπορώ να δεχτώ ένα συντηρητικό νεωτεριστή/νεοτεριστή (διαλέξτε εσείς). Δυσκολεύομαι πολύ να δεχτώ έναν κωλοτούμπα επιστήμονα, όσο κι αν σέβομαι και χρησιμοποιώ πολλά από αυτά που έχει δώσει στην επιστήμη του.

π. P.C.

...δηλαδή "προ perosnal computer".

http://www.dkaravasilis.gr/2010/12/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%bf-%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b9%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%b9%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%b9%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%82/

Πάει και ο Λέσλι Νίλσεν

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4606727

Μπορεί να έχω καιρό να δω καλή ταινία του, αλλά κάποια πράγματα δεν τα ξεχνάω. Ακόμα ψάχνω τον "εξορκιστή σε σύνταξη" που είχα πετύχει ελάχιστα στην ετ1 παλιά. Ακόμα θυμάμαι στο γυμνάσιο σε μια ερωτική απογοήτευση που είδα κάποια από τις "τρελές σφαίρες" και μου έφτιαξε το κέφι (από το ένα άκρο στο άλλο). Και φυσικά, ακόμα εκτιμώ το "δράκουλας, νεκρός και μ'αρέσει" του Μελ Μπρουξ. Ε, μπορούσα να προσπεράσω την είδηση όταν μου την είπε ο φίλος μου ο Γ.;

Για του Σκούλιγκανς και όχι μόνο

http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=1628&Itemid=1

Έτσι είναι η ενημέρωση. Κάποιοι πρέπει να έχουν το έλεγχο του τι γίνεται... Και κάποιοι να την πληρώνουν. Εμείς θα πάρουμε το νέο τεύχος, όπως και τα παλιά, όπου κι αν βγει.

Λαός χωρίς μνήμη, λαός...

Σήμερα το ημερολόγιο γράφει 17/11/2010. Στις ειδήσεις που πέτυχα και το μεσημέρι και το βράδυ η αναφορά για το πολυτεχνείο ήταν μηδαμινή: κανένα μισάωρο μετά την έναρξή τους έκαναν αναφορά στην πορεία (μόνο, χωρίς να έχουμε κάποιο ιστορικό ρεπορτάζ ή γιατί κατεβαίνει ο κόσμος και κάνει πορεία κάθε χρόνο τέτοια μέρα προς την αμερικανική πρεσβεία) περιμένοντας επεισόδια το μεσημέρι και καταγράφοντάς τα το βράδυ, με την ανάλογη επισήμανση της αστυνομικής επιτήρησης και των μέτρων που πήρε η αστυνομία.

Σήμερα που το ημερολόγο γράφει 17/11/2010 η μόνη αναφορά σε επανάσταση και αντίσταση είναι το "v for vendetta" που δείχνει το star το βράδυ... 20.000-30.000 κόσμου έδειξε ότι θυμάται τι έγινε τότε και ακόμα περισσότεροι το διατηρούν στη μνήμη τους. Για τα Μ.Μ.Ε. δεν είναι κάτι για να μπει στο δελτίο ειδήσεων (πάλι καλά που υπάρχουν και οι αφιερωματικές εκπομπές). Αν χρειάζονται επεισόδια για να θυμηθούν και να αναφέρουν τι έγινε τότε, αργά ή γρήγορα θα τα έχουν... Αν η αναφορά δε γίνεται εσκεμμένα, θα τα λουστούν...

Υ.Γ.: "RECORDAR, ΘΥΜΑΜΑΙ: Από το λατινικό re-cordis, εκ νέου διέλευση από την καρδιά." Από το ξεκίνημα του "βιβλίου των εναγκαλισμών" του Εντουάρντο Γκαλεάνο.

Ένας μήνας μεταπτυχιακό

Συμπλήρωσα ένα μήνα στο μεταπτυχιακό που διάλεξα και πάλεψα για να με διαλέξουν. Έως τώρα η απογοήτευση είναι σχεδόν πλήρης. Και εξηγούμαι:

1) Έχουμε τέσσερα μαθήματα από δύο ώρες. Έχουν βάλει ένα μάθημα κάθε μέρα στη σχολή, φαντάζομαι επειδή, όπως είπε καθηγήτρια, "κανένας καθηγητής δε θέλει να ανεβαίνει κάθε μέρα στη σχολή". Ας ανεβαίνουν οι μ@#@κες, λοιπόν...

2) Ο ένας καθηγητής είναι επισκέπτης από το εξωτερικό και είναι και πολύ καλός και μαγκιά του. Ωστόσο, όχι μόνο γίνονται τα μαθήματα σε αγγλική γλώσσα και έχουμε ανάλογη βιβλιογραφία (ως εδώ καλά, αυτά τα ξέραμε), αλλά πρέπει να κάνουμε στα αγγλικά και την εργασία μας! Και ναι, μπορεί να πρέπει να εξοικειωθούμε με τη συγκεκριμένη γλώσσα στα πλαίσια της έρευνας, αλλά ποια γλώσσα μπορείς να φτάσεις σε 3μήνες να την ξέρεις τόσο καλά ώστε να γράφεις επιστημονικές εργασίες;

3) Ο συγκεκριμένος καθηγητής τρέχει για ομιλίες αριστερά-δεξιά και καλά κάνει. Μία καθηγήτρια υποτίθεται ότι διδάσκει μαζί με αυτόν, αλλά του έχει αφήσει εξολοκλήρου (τίποτα κακό ως εδώ). Τώρα όμως που είναι εκτός Αθήνας και ψαχνόμαστε για αναπλήρωση του μαθήματος ψάχνουμε μόνοι μας μέρες, ώρες και αίθουσες (!) ανεβοκατεβαίνοντας από σπουδαστήριο σε καθηγήτρια και από καθηγήτρια σε κοσμητεία.

4) Έχουμε καθηγητή που μας λέει και μας ρωτάει τα ίδια πράγματα σχεδόν σε κάθε μάθημα και ρωτάει κάποια στιγμή προς το τέλος του μαθήματος "πρώτο έτος μεταπτυχιακού είστε, έτσι;".

5) Ο ίδιος καθηγητής, αφού μας έλεγε ότι έχουμε ήδη αργήσει για τους στόχους στις εργασίες μας και στη διπλωματική (που θα την κάνουμε σε 1μιση χρόνο) απάντησε με "θα τα πούμε την επόμενη βδομάδα" σε δύο μαθήματα όταν τον ρωτήσαμε για την εργασία του ερχόμενου Γενάρη.

6) Ο ίδιος μας είπε να έρθουμε νωρίτερα για μια παρουσίαση χωρίς να ενημερώσει το άτομο που θα μας έκανε την παρουσίαση (οπότε πήγαμε τσάμπα).

7) Καθηγήτρια που έβαλε μίνι εργασία με προθεσμία μήνα και δεν καταφέραμε να κάνουμε ένα μάθημα σε αυτό το μήνα, οπότε να έχουμε και διευκρινίσεις, απάντησε "ωραία, ένας λόγος παραπάνω να τελείωνατε,είχατε και χρόνο να δουλέψετε".

8) Η ίδια μας έλεγε πόσο ζόρικα είναι τα πράγματα στο πρόγραμμα της Αγγλίας, μη λέγοντας αν θα είχαν εκεί οι φοιτητές επόπτη ή θα κάνανε 3 βδομάδες για να ξαναδούν μάθημα.

9) Στην υποδοχή πρωτοετών ακούγαμε από τους καθηγητές που μας την έλεγαν για τις δράσεις τότε με το άρθρο 16 να λένε για το τι κινδύνους αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο και ότι θέλουν να το φάνε για να φέρουν τα ξένα.

10) Οι ίδιοι λέγανε ότι δεν υπάρχουν συντεχνίες στο πανεπιστήμιο (ασχολίαστο....) και μας καλούσαν να αντιδρούμε όταν ακούμε κάτι τέτοιο σε κουβέντες.

11) Μας λέγανε για μοριοδότηση μεταπτυχιακών στον Α.Σ.Ε.Π. χωρίς να μας πουν ότι δεν ξέρουν αν θα ισχύσει για τον Α.Σ.Ε.Π. που έρχεται, όπως μας αποκάλυψε καθηγήτρια.

12) Μας λέγανε για το καλό επίπεδο σπουδών κλπ. της σχολής, πράγμα που υποθέτω φαίνεται και από τα παραπάνω, την οργάνωση και τα κίνητρα που δίνουν...

13) Μίλησε και ο εκπρόσωπος του συλλόγου μεταπτυχιακών που μας είπε ότι ο σύλλογος είναι ακομμάτιστος, αν κι εγώ τον θυμάμαι 4 χρόνια στη σχολή αρχιδαπίτη...

14) Είμαστε 10 άτομα κι έχουμε δώσει τα στοιχεία μας, αλλά όταν άλλαξε το πρόγραμμα τους ήταν δύσκολο να ενημερώσουν τους φοιτητές.

15) Δικαιούμαστε διάφορα για τα οποία δε μας ενημέρωσαν ακόμα, όπως να δανειζόμαστε βιβλία, πράγμα που είπαν ότι θα γίνεται μόλις πάρουμε πάσο. Πάσο έχω πάρει, κατάσταση δεν έχει φτάσει στο σπουδαστήριο και δε μας δανείζουν. Παράλληλα μας κράζουν που δεν ξέραμε τι δικαιούμαστε. Και μας κράξανε όταν πήγαμε να τα ζητήσουμε.

Συμπέρασμα: ο χρόνος έχει αξία μόνο αν είναι χρόνος καθηγητή. Είτε αφήνουμε χώρο για πρωτοβουλία είτε αφήνουμε στο έλεος του Θεού τον άλλον είναι το ίδιο και το αυτό σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Πρέπει να μυρίζεις τα νύχια σου για τα δικαιώματά σου, αρκεί να μην τα ζητάς. Το ίδιο ισχύει και για τις εργασίες σου. Μεταπτυχιακός είσαι, άλλωστε!

Ωστόσο, είπα "σχεδόν πλήρως" για την απογοήτευση, επειδή πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Έχουμε εξαιρετικό καθηγητή σε μάθημα που και συνεχίζει την ύλη του και δε μας φορτώνει με παραπάνω πράγματα από όσα μπορούμε να σηκώσουμε σε ένα μάθημα, μας ενημερώνει και μας απαντάει όποτε κι αν χρειαστούμε κάτι μέσω μέηλ, μας έδινε περισσότερες κατευθύνσεις στα πρώτα μαθήματα και μας αφήνει σταδιακά την πρωτοβουλία (όχι βουρ στον πατσά και κόψτε το λαιμό σας) και είναι συζητήσιμος και συνεργάσιμος. Σέβεται αυτούς που έρχονται σε αυτόν γιατί δεν είναι μόνο μαθητές του αλλά και συνάδερφοί του, κάτι που, όπως φαίνεται, άλλοι ξεχνάνε. Γιατί ακόμα και στα σεμιναριακά μαθήματα είσαι δάσκαλος, δεν είσαι απλά η αυθεντία που θα πρέπει να έχεις απάντηση σε ό,τι σε ρωτήσουν. Κάνεις μάθημα, δίνεις κατευθύνσεις και προσαρμόζεσαι στο ακροατήριό σου. Ψιλά γράμματα για το "καλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας", όπως το χαρακτήρισαν στην υποδοχή των μεταπτυχιακών...

Όταν ο σκοπός "θάβει" τα μέσα

http://www.fightclub.gr/inner.aspx?15

Άρθρο-τεράστια αλήθεια από τους λατρεμένους γραφικούς του αθλητικού ραδιοφώνου. Το ίδιο άρθρο θα μπορούσε αντί για μπάλα να μιλάει για την ιστορία ή για την κοινωνία.

Υ.Γ.: Αγνοηθεί το υστερόγραφό τους για τον επιθετικό "αράζω στη γραμμή και θα έρθει η μπάλα" που δεν έκανε απλά καριέρα έτσι αλλά σπάει και ρεκόρ... Ικανότητα+Βόλεμα=Ινζάγκι (L.F.E.)

"Η ζωή είναι μικρή για να'ναι θλιβερή"

"Τι είναι η ζωή; Τι είναι ο άνθρωπος;". Πρόκειται για ατάκα all time classic, όπως και αυτή στον τίτλο. Ας δούμε και μερικές ατάκες ακόμα:

"Η ζωή είναι οι επιλογές που κάνουμε". Καλό, αλλά όχι πλήρες. Είναι φορές που οι επιλογές μας έρχονται έτοιμες. Επειδή κάποια πράγματα δεν περνάνε πάντα από το χέρι μας, η πορεία τους δεν εξαρτάται από τις επιλογές μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε επιλογές σε πάρα πολλά πράγματα. Το αντίθετο! Και είναι, ίσως, επικίνδυνο να νομίζουμε ότι δεν έχουμε επιλογές, όταν στην πραγματικότητα έχουμε, απλά είμαστε ψυχαναγκαστικά άτομα...

"Η ζωή είναι οι πράξεις μας". Και πάλι δεν είναι πλήρες. Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι προσπάθειές μας, τα όνειρά μας ανήκουν στη ζωή μας κι ας μη γίνουν πράξη. Μας κάνουν αυτούς που είμαστε και κάνουν τη ζωή μας αυτή που είναι. Καλό είναι να υπάρχει μια ισορροπία και σε αυτά, γιατί μπορεί η πράξη να είναι ο σκοπός, αλλά η ζωή δεν είναι απλά ένα χρονικό διάστημα ντετερμινισμού...

"Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς κάνουμε πλάνα". Ούτε αυτό είναι αρκετό. Δεν είναι κακό να κάνεις πλάνα. Δείχνει το σεβασμό στη ζωή σου, ότι θες να την αξιοποιήσεις. Το να πέσεις, όμως, στη λούμπα και να μένεις μόνο στο σχεδιασμό πλάνων ή να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς πλάνο είναι πάλι μια ψυχαναγκαστική υπερβολή.

Πάλι ψυχαναγκασμοί! Μήπως αυτοί μας τρώνε τη ζωή; Όχι, γιατί και οι ψυχαναγκασμοί, όπως οι δυσκολίες, οι αποτυχίες, οι επιτυχίες, οι χαρές, η τύχη, η αγάπη, το μίσος, η εκδίκηση, η δικαιοσύνη, η αδικία, το άγχος, η ηρεμία και τόοοοσα άλλα, είναι μέσα στη ζωή. Το θέμα είναι πώς τα διαχειρίζεσαι ή για την ακρίβεια το πόσο τα αφήνεις να κοντρολάρουν τη ζωή σου αντί να είναι απλά μέρος της...

"Η ζωή είναι μικρή για να' ναι θλιβερή", λοιπόν. Ναι, αλλά και "η ζωή είναι μεγάλη, μην την κάνεις καρναβάλι". Και η θλίψη είναι ένα συναίσθημα, όπως μας είπαν οι ηδονιστές. Τα συναισθήματα είναι καλό να τα βιώνουμε, μιας και είναι μέρος της ζωής μας και του είναι μας, όχι, όμως, να μας καταδυναστεύουν. Η ζωή χρειάζεται και το καρναβάλι, όπως μας έδειξαν οι "Βάκχες", αλλιώς η καταδυνάστευση που ανέφερα έρχεται με μαθηματική ακρίβεια (όχι επειδή είναι μεγαλύτερη από εσένα, αλλά γιατί εσύ την τραβάς με τις επιλογές σου).

Τι είναι, λοιπόν, η ζωή. Η απάντηση, αν υπάρχει, κρύβεται στον ίδιο λόγο που είναι τόσο δύσκολο να δοθεί. Η ζωή είναι αυτό που θέλεις να είναι. Τόσο απλά και ρευστά, όσο η ίδια η ζωή...!

Όχι

Σήμερα, νομίζω, πρέπει να πούμε "όχι" σε πολλά για να τιμήσουμε τη μέρα...
Όχι στα ρεπορτάζ για τους ξένους σημαιοφόρους
Όχι στα ρεπορτάζ για το μήκος της φούστας και τα χτενίσματα στις παρελάσεις.
Όχι στα ρεπορτάζ για τους "ανιστόρητους" και τους "ιστορητούς" (;) νέους.
Όχι στις δηλώσεις πολιτικών προσώπων για τη μέρα. Λίγος σεβασμός, διάολε!
Όχι στις αντιπαραθέσεις πολιτικών με αφορμή τη μέρα και τους παραλληλισμούς με το σήμερα. Ακόμα περισσότερος σεβασμός, διάολε!
Όχι στη στροφή του κεφαλιού και το χαιρετισμό στους "επίσημους". Να χαιρετάνε τον ηρωικό κόσμο και να γυρίζουν να μην κοιτάνε τους "εξεδράτους".
Όχι στα ψέματα και τις υπερβολές με αφορμή τον εθνοκεντρισμό. Καμιά συνείδηση δεν μπορεί να σταθεί με βάση το ψέμα, γιατί να σταθεί η εθνική συνείδηση; Έχουμε πολλές αλήθειες για να είμαστε περήφανοι, τα ψέματα περισσεύουν...
Όχι στον επεκτατισμό είτε γίνεται με πόλεμο είτε με άλλες μορφές.
Όχι στη διχόνοια. Κατέστρεψε πολύ κόσμο όταν ξεμπερδέψαμε με τον Β' Παγκόσμιο και μυαλό δε λέμε να βάλουμε...
Όχι στις ξεχωριστές μέρες. Γιατί η μνήμη είναι κάτι καθημερινό και όχι επετειακό. Σε πολλές γλώσσες σχετίζεται ετυμολογικά με την "καρδιά", η οποία χτυπάει κάθε μέρα. Γιατί η μνήμη να "χτυπάει" μια φορά το χρόνο;

Προβολές του υποσυνείδητου

Προχτές είδα ένα όνειρο που με παραξένεψε πάρα πολύ. Σιγά το νέο... Στα όνειρα το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο κάνουν πάρτι ξεκουράζοντας το μυαλό μας και τον εαυτό μας. Ο χώρος είναι σχετικός, ο χρόνος είναι σχετικός, η μοναδικότητα είναι σχετική (μπορεί να είσαι σε πολλά μέρη ταυτόχρονα), αλλά είναι τόσο συνηθισμένα αυτά που δεν ξενίζουν. "Όνειρο είναι" στην τελική...

Το όνειρό μου, λοιπόν, ήταν από τα γνωστά τύπου περιπέτειας, καταδίωξης, κατηγορίας που έρχονται μια στο τόσο, λες και βλέπεις ταινία. Κάποια λαμογιά έκανα και κοίταγα να τη γλιτώσω. Στην πορεία, κάποια στιγμή το όνειρο έγινε πιο "πονηρό". Σοκ!!! Δεν το έχετε ξαναδιαβάσει πουθενά, αλλά όλοι βλέπουμε ΚΑΙ πονηρά όνειρα όποτε τους έρθουν, όπως και κάθε είδους όνειρα... Όπως σε κάθε ταινία που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και στο όνειρό μου κάποια στιγμή φασωνόμαστε με μια κοπέλα που ξέρω. Στο υπόλοιπο όνειρο την έκατσα, γιατί όλα μου πήγαν ανάποδα και γενικά ο πρωταγωνιστής (εγώ,αφού εγώ έβλεπα το όνειρο) είχε μπλεξίματα. Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση, προσπαθούσα να ξεφύγω μάταια, αφού όπου πήγαινα με βρίσκανε όσοι με κατηγορούσαν και με κυνηγούσαν, γενικότερα δεν είχα που να κρυφτώ ή πώς να γλιτώσω και να έχω happy ending. Περιττό να πω ότι η κοπέλα δεν εμφανίστηκε πουθενά αλλού στο όνειρο, αφού όλο έτρεχα και αμυνόμουν.

Τι μου έκανε εντύπωση σε αυτό το όνειρο;
1) Ότι το θυμάμαι. Σπάνια θυμόμαστε όνειρα, αλλά αυτό έτυχε να το θυμάμαι ακόμα και δύο μέρες μετά.
2) Το φάσωμα. Δεν ήταν αυτό που λένε wet dream (σόρι κιόλας), ήταν χαμούρεμα. Δεν προχώρησε πολύ, λες και το υποσυνείδητό μου δεν ήθελε να χαλάσει την πραγματικότητα με μια φαντασία. Δεν είχε γυμνό (διάολε, λογοκρισία και στα όνειρα;), λες και το υποσυνείδητό μου ήξερε ότι δεν μπορεί να αναπαραστήσει αυτή την τελειότητα και βρήκε μια σκηνοθετική μέση λύση.
3) Το συναίσθημα όταν ξύπνησα. Το μόνο "ευχάριστο" σε αυτό το όνειρο ήταν η στιγμή του φασώματος, η οποία στην "πλοκή" ήταν πολύ περιφερειακή και ποσοτικά ανούσια. Ωστόσο, ξυπνώντας, ενώ θα ανέμενε κανείς να υπάρχει αίσθημα ανακούφισης ότι ξέφυγα ή το συναίσθημα της καταδίωξης που είχα, μου είχε μείνει η ευχαρίστηση του ό,τι έγινε στο φάσωμα, παρότι και χρονικά ήταν πολύ πιο πίσω και μεσολάβησαν πολλά άλλα συναισθήματα μετά! Παρότι, λοιπόν, η "ταινία" δεν ήταν πορνό, η εντύπωση που άφησε η "αισθησιακή σκηνή" ήταν τόσο συναισθηματικά dominative που υποσκέλισε όλα τα άλλα συναισθήματα της "πλοκής" και ότι μεσολάβησε (και ήταν πολλά και ζόρικα) μέχρι το ξύπνημα!

Με δεδομένο αυτό, ένα έχω να πω: Niceeeeee

Τότε και τώρα

Όταν ήμαστε μικροί, φιλούσαμε οποιαδήποτε και μας φιλούσε οποιαδήποτε επειδή ένα μπουκάλι έδειχνε προς το μέρος μας. Τώρα ένα φιλί πρέπει υποχρεωτικά να σημαίνει τόσο πολλά που δε δίνεται σκέτο ή χωρίς λόγο ακόμα και ανάμεσα σε δύο ελεύθερα άτομα, εάν δεν είναι η αρχή ή μέρος για κάτι. Τότε σκορπάγαμε φιλιά, τώρα τα μοιράζουμε επιλεκτικά.

Όταν ήμαστε μικροί, γινόταν του μπαλαμουτιού το κάγκελο, επειδή το έλεγε η "πυθία". Τώρα προσέχουμε πολύ, όχι μόνο ποιον ακουμπάμε, αλλά και ποιος μας ακουμπάει. Το τυχαίο άγγιγμα ακόμα και στο χέρι ακολουθείται από "συγγνώμη" (αν και κάποιοι ακόμα και να πέσουν πάνω στον άλλον απλα συνεχίζουν). Σε αντίθετη περίπτωση είσαι υπερβολικά διαχυτικός ή λιγούρι.

Όταν ήμαστε μικροί σχεδόν χωριζόμασταν σε καναπέδες αγόρια κορίτσια. Τώρα είμαστε όλοι μαζί, αλλά πολύ πιο μακριά!

Όταν ήμαστε μικροί και δε γουστάραμε αυτόν που μας πλησίαζε του το λέγαμε να σταματήσει. Τώρα, στην καλύτερη περίπτωση φεύγουμε εμείς και στη χειρότερη μένουμε προσποιούμενοι ότι μας αρέσει κιόλας μέχρι να το "παρακάνει".

Όταν ήμαστε μικροί λύναμε τις διαφορές μας ακόμα και με ξύλο, στα ίσα. Τώρα, αν αποφασίσουμε να τις λύσουμε και δε φερόμαστε απλά "κατινίστικα", κινούμαστε δικαστίκα.

Όταν ήμαστε μικροί υπερασπιζόμασταν το φίλο μας που τις έτρωγε. Τώρα ό,τι και να γίνει δίπλα μας, στην καλύτερη είμαστε μάρτυρες.

Όταν ήμαστε μικροί και βλέπαμε κάποιον άλλο να κλαίει του κάναμε παρέα, του μιλούσαμε κι ας μην τον ξέραμε και προσπαθούσαμε να τον βοηθήσουμε να νιώσει καλύτερα. Τώρα δεν το κάνουμε, αλλά και αν το κάνουμε θα ακούσουμε κάτι του τύπου "άσε με ρε φίλε. Σε ξέρω κι απο χτες;".

Όταν ήμαστε μικροί ο ψεύτης ήταν βρισιά. Τώρα είναι μαγκιά.

Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε και ωριμάζουμε. Για κάποια καλά κάνουμε, για κάποια δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Γινόμαστε πιο ξένοι και πιο μόνοι. Αν είναι αυτό που θέλουμε, οκ, αλλά αν είναι αυτό που μας "ποτίζει";

Άλκης: "Θα τα καταφέρουμε, Κυματοδηγοί είμαστε!"'

"Ναύτης βγήκε στην στεριά" και δεν μπορούσαμε να μην του πάρουμε συνέντευξη. Ο Άλκης Λιάσκος αψηφώντας τις "φουσκοθαλασσιές" μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Αναφέρεται στην ομάδα, τον εαυτό του, τη θέση του τερματοφύλακα, τον Κώστα και την άσχημη εμφάνιση των "μπλε" ενάντια στους Ταλαίπωρους. Ναύτη, έι!

-"Ήρθες σαν τα πρωτοβρόχια", "ήρθες σαν την άνοιξη", "ήρθες πάλι σαν το δολοφόνο που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά". Γιατί ήρθες; Τι σε συνδέει με τους Κυματοδηγούς;
Η σύνδεσή μου με τους Κυματοδηγούς είναι άρρηκτη. Είμαι ένα ιδρυτικό στέλεχος και πρέπει να στηρίζω την ομάδα μέχρι τέλους. Τώρα αν καταφέρω να την καταστρέψω, όπως τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή μου, εύγε! Είμαι και ενεργό στέλεχος της Κ.Ε.Κ.. Κάναμε μια κίνηση με κάποιους άλλους δυνατούς αντιπροσώπους των Κυματοδηγών και καταφέραμε να βγάλουμε την ομάδα από το τέλμα και από τη σαπίλα που ονομάζεται Κώστας.

-Αν και Άδης, είσαι Κέρβερος όταν βρίσκεσαι στο τέρμα. Χειρότερο για σένα είναι ένα πέναλτι, ένα φάουλ, ένα κόρνερ ή ένα τετ-α-τετ;
Πιστεύω ότι το χειρότερο είναι ένα πέναλτι, γιατί είναι πολύ μικρό το τέρμα και δεν προλαβαίνεις να ψαρέψεις τον αντίπαλο παίχτη που θα πλησιάσει να εκτελέσει.

-Αν οι Κυματοδηγοί ήταν μια ποδοσφαιρική ελίτ σε Big Brother, ποιον θα πρότεινες για αποχώρηση και γιατί;
Τον big brother Κώστα. Να έρθει η επανάσταση και η αναρχία, βρε αδερφέ!

-Ποια τα σχόλια σου πάνω στη συνέντευξη στον Κώστα, όπου αναφέρθηκε σε εσένα;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο καλάμι που να έχω καβαλήσει, η αξία μου είναι δεδομένη. Τώρα, ο Κώστας άμα βλέπει άλλα πράγματα σαν καλάμια ανάμεσα στα πόδια μου, τότε τον ευχαριστώ

-Οι αναγνώστες του Κύματος θέλουν να ακούσουν από εσένα τις εντυπώσεις σου για το Βασίλη...
Είναι καλός τερματοφύλακας, νομίζω μπορεί να καλύψει το κενό που αφήνω τις μέρες που απουσιάζω στη θάλασσα, αλλά, εντάξει, Άδης δε θα γίνει ποτέ.

-Φέτος υπάρχουν οι γνωστές απουσίες και κάποιες προσθήκες. Πώς πιστεύεις ότι θα επηρεάσει αυτό την ομάδα;
Μέχρι να δέσει η ομάδα χρειάζεται πίστωση χρόνου από τους οπαδούς, να πιστέψουν σε εμάς. Λείπουν πάλι, όπως πάντα οι αδερφοί Θάνοι, που η απουσία τους είναι μεγάλο κενό, αλλά πιστεύω θα τα καταφέρουμε, Κυματοδηγοί είμαστε!

-Ως ναύτης, ποια βλέπεις να είναι η πορεία της ομάδας μέσα στη φουρτούνα του πρωταθλήματός;
Αυτή που πρέπει. Πρωτάθλημα. Αυτό, αυτό, αυτό είναι το σωστό.

-Φήμες λένε ότι στην αποχώρηση του αθλητικογράφου Γιάννη Στ. από αθλητικό σάιτ έπαιξε ρόλο η δεδηλωμένη αγάπη του για τους Κυματοδηγούς. Το σχόλιό σου...
Οι Κυματοδηγοί χτυπιούνται από παντού. Μπορεί να μην είμαστε δικτυωμένοι όπως άλλες ομάδες, αλλά μπορούμε να του προτείνουμε μια θέση ως συντάκτη στο «Κύμα»

-΄Οταν παλεύεις με τα κύματα και τα θαλάσσια τέρατα, ποιος Κυματοδηγός σου λείπει περισσότερο από τα αποδυτήρια;
Θα έλεγα τον κύριο Πελέκη ο οποίος θα μπορούσε να καταβροχθίσει τα θαλάσσια τέρατα. Παρόλα αυτά θα πω τον Κώστα γιατί θα τον ήθελα πολύ σαν θαλασσοδαρμένο σκαρί, σαν φαλκονέρα, να τραβάει αυτός τα κύματα πάνω του και να μην κουνιόμαστε εμείς. Θα χρησίμευε και ως όπλο, να τον χρησιμοποιούσαμε αν ξεμέναμε από βλήματα. Τον ίδιο τραυματισμό θα αποφέρει…

-Το τελευταίο παιχνίδι ήταν τσόντα. Τι χρειάζεται άμεση βελτίωση για να είναι μια κακή παρένθεση;
Πιστεύω ότι η επίθεσή μας πάσχει ακόμα και επειδή ο Μπάμπης είχε καιρό να παίξει χωλαίναμε από αριστερά. Κι εγώ, βέβαια, δεν ήμουν καλύτερος. Τα έπνιξα πολύ άσχημα τα κουνέλια. Τα έπνιξα χωρίς σωσίβιο.

-Αν ζητούσες ένα πράγμα από τους συμπαίχτες σου, ποιο θα ήταν αυτό;
Πρωτάθλημα.

Για τον κάθε Αλέξη

http://www.madata.gr/epikairotita/social/78820.html

Να δούμε τι μας φυλάει ο φετινός Δεκέμβρης...

Κουτσοί θεσμοί

http://sarantakos.wordpress.com/2010/10/09/diabetics-ika/

Τώρα αν εγώ πω ότι το κόστος για μολότοφ και γκαζάκια είναι μικρότερο από το κόστος διεξαγωγής εκλογών θα είμαι τρομοκράτης;

Σε ιδιωτικό σχολείο της Πεύκης 6 χρόνια μετά

Πρόσφατα με πήρανε στο μεταπτυχιακό της επιλογής μου και αποφάσισα να κεράσω σοκολατάκια στο σχολείο που πήγα γυμνάσιο-λύκειο. Πήγα χαρούμενος, γύρισα εντυπωσιασμένος. Σε κάθε μου επίσκεψη εκεί η κορυφαία στιγμή ήταν συζητήσεις με ορισμένους παλιούς μου καθηγητές που τους έχω σε εκτίμηση, τους νιώθω κοντά μου και πάντα έχουμε κάτι παραπάνω να πούμε (παρεμπιπτώντως, τσεκάρετε μία τη σελίδα ενός από αυτούς που τον έχω στην καρδιά μου). Φέτος, όμως, η κορυφαία στιγμή ήταν η ανατροπή των φόβων μου γι' αυτό το σχολείο.

Είδα, λοιπόν, ότι το σχολείο προχωράει τεχνολογικά. Αυτό το περίμενα γιατί οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός του ήταν πάντα προσεγμένα. Ωστόσο, έμεινα άφωνος με την αντικατάσταση του παλιού πίνακα από διαδραστικό πίνακα touch screen και τον τρόπο που το εκπαιδευτικό λογισμικό κέντριζε τα παιδιά στο μάθημα που μου επέτρεψε η διεύθυνση να παρακολουθήσω. Παράλληλα, μου έδειξε ότι οι σημειώσεις μου πρέπει να εκσυγχρονιστούν και ως προς τα μέσα, να μάθω τη λειτουργία τέτοιων προγραμμάτων κλπ, πράγματα που δυστυχώς δε μας είπαν στα μαθήματα παιδαγωγικών στο πανεπιστήμιο...

Είδα, επίσης, την αντίληψη της διεύθυνσης για τα νέα αυτά μέσα και την εκπαιδευτική τους εφαρμογή. Ο στόχος ήταν σαφής: ευκαιρία να απογειώσουμε τα παιδιά. Όχι απλά να εκσυγχρονιστούμε ή να τα αξιοποιήσουμε, αλλά κατευθείαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Παρότι ιδιωτικό σχολείο μου έδειξε μια ευαισθησία πρωτοφανή για μια επιχείρηση την οποία ως έφηβος ομολογώ ότι αμφισβητούσα. Και χαίρομαι γι'αυτό. Περισσότερο, όμως, χάρηκα γιατί είδα ότι τα θρανία (που ήταν μονά για να χωρίζονται σε τεστ ή φασαρίες και ενωνώντουσαν τις υπόλοιπες ώρες κρατώντας τους μαθητές μαζί και χώρια ταυτόχρονα) είχαν αντικατασταθεί με κανονικά θρανία σε σχήμα τραπεζίου. Όχι μόνο προχώρησαν παιδαγωγικά εγκαταλείποντας το παλιό θρανίο και ό,τι αυτό αντιπροσώπευε, αλλά τα νέα δεν είναι απλά όπως τα κανονικά αλλά φτιαγμένα ιδανικά για ομαδικές εργασίες. Το γεγονός αυτό έδιωξε κάθε φόβο δεσποτισμού που μπορεί να έκρυβα και μου έδειξε ότι το σχολείο προχωράει και παιδαγωγικά. Οφείλω, λοιπόν, τα ειλικρινή και θερμά μου συγχαρητήρια γι' αυτές τις αλλαγές τους και κυρίως για τη διάθεση και τη νοοτροποία τους να μην "κολλήσουν" αλλά να προχωρήσουν.

Η διαφάνεια των λόγων και των πράξεων

Λέω συνήθως ότι ζούμε σε μία μεταβατική περίοδο και, όπως σε κάθε αλλαγή και ψάξιμο που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχουμε χάσει την μπάλα. Είναι θεμιτό και έξυπνο να χρησιμοποιούμε τα λόγια ή τις πράξεις ως εργαλεία, ως "σκαλιά" για το επόμενο βήμα, αλλά είναι ηλίθιο να περιμένουμε ότι, επειδή το κάνουμε αυτό, χάνουν την πραγματική τους αξία και λειτουργούν αποκλειστικά έτσι. Και εξηγούμαι:

Το παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω για τα λόγια, είναι το μεγάλο μου άχτι, η αντικατάσταση του "όχι" με το "θα δούμε". Πολλές φορές ο κόσμος (πιο συχνά, νομίζω, γυναίκες, αλλά δεν έχω κάνει και στατιστική) επιλέγει να μην πει όχι σε κάτι που δε θέλει είτε επειδή θέλει να είναι ευγενικός (αν και το όχι δεν είναι αγενές από μόνο του και μπορεί να γίνει ευγενέστατα) είτε επειδή δε θέλει να γίνει δυσάρεστος (αν και θα γίνει με την πράξη είτε την επιβεβαιώσει λεκτικά είτε όχι και δικαίωμα του στην τελική) είτε από προσωπικές ανασφάλειες αναβολής τύπου "βλέπουμε μήπως αλλάξω γνώμη". Τώρα θα κάνω μια μεγάλη αποκάλυψη, οπότε συγκρατηθείτε... "Θα δούμε" σημαίνει "θα δούμε". Σοκ,ε; Είναι το ίδιο με το "ίσως" και το "μπορεί", δεν είναι άρνηση, είναι αναβολή, οπότε το θέμα θα επανέλθει. Πολλοί ποντάρουν ότι μπορεί να ξεχαστεί ή να γίνει βαρετό, οπότε θα έχει αρνητική κατάληξη χωρίς να το αρνηθούν οι ίδιοι. Αυτό είναι η περίπτωση της χρήσης των λόγων ως εργαλείο που έλεγα. Η παράλογη κατάχρηση είναι σκηνικά όπως "μα αφού του είπα ότι θα δούμε ξανά, δεν καταλαβαίνει;" όπου για κάποιο λόγο το άτομο αυτό θεωρεί αυτονόητη τη χρήση του ως εργαλείο και αναίτια την πραγματική ερμηνεία του. Πιστέψτε με, ήμουν μπροστά, έχει ειπωθεί αυτό. Επίσης, η αντίληψη αυτή είναι τόσο διαδεδομένη ώστε να θεωρείται περιττή μια ευθεία ευγενική άρνηση λόγω της σιγουριάς ότι είναι σαφής η απάντηση ως αρνητική από τη στάση. Θα το σχολιάσω άλλη φορά, γιατί το θέμα μας είναι άλλο σήμερα.

Το παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω στις πράξεις είναι η πρόταση για έξοδο, το περίφημο "να πάμε για κανένα καφέ/ποτό καμιά φορά". Όταν η πρόταση γίνεται από ένα άτομο προσωπικά σε ένα άλλο του αντίθετου φύλου, αυτόματα υπάρχει η σκέψη του "τι θέλει τώρα αυτός από εμένα". Ναι, μπορεί να θέλει να βγείτε για να σου την πέσει (πράγμα που μπορεί να γίνει στον καφέ, όπως και το να ξεράσει πάνω σου. Δε σημαίνει ότι για το ενδεχόμενο και μόνο η απάντηση στον καφέ σημαίνει αυτόματα αν είσαι διαθέσιμη ή όχι). Ναι, μπορεί να θέλει να τσεκάρει πόσο άνετα νιώθει μαζί του για να βγείτε οι 2 σας ή να έρθετε πιο κοντά κι εσύ ανάλογα να θες να του στείλεις μήνυμα με την απάντηση σου. Αυτή, πάλι, είναι η χρήση της πράξη, της πρότασης για έξοδο. Έρχεται η αποκάλυψη νούμερο 2... Μπορεί απλά να του αρέσει η παρέα σου και να θέλει να βγείτε να περάσετε λίγη ώρα μαζί ή να σε γνωρίσει καλύτερα. Ναι, είναι αλήθεια! Μπορεί να κόβει φλέβες για σένα, μπορεί να σε θεωρεί πιο άσχημη και από τον κώλο της μαϊμούς, μπορεί να έχει βλέψεις για εσένα ή τίποτα, αλλά οι σκέψεις του δεν "κρύβονται" κάτω από τον καφέ απαραίτητα. Καλά-καλά δε σημαίνει ότι θα τις εκφράσει, όποιες κι αν είναι αυτές, κατά τη διάρκεια του καφέ (όπως το ξέρασμα που λέγαμε παραπάνω, για να επαναφέρω μια όμορφη εικόνα). Πολλές γυναίκες θεωρούν ότι η απάντησή τους στην πρόταση δίνει αυτόματα δικαιώματα ή απαντήσεις και πολλοί άντρες θεωρούν ότι η απάντηση μπορεί να σημαίνει κάτι παραπάνω από "ναι, θα έπινα 1 ωρίτσα έναν καφέ μαζί σου, καλή παρέα είσαι". Και πάλι η πράξη θεωρείται δεδομένο ότι δεν έχει τη δική της αξία, αλλά μόνο αυτή μιας ενδεχόμενης χρήσης της. Αμ δε!

Μια γενίκευση, λοιπόν, στέκεται εμπόδιο στην επικοινωνία και την αλήθεια των ανθρώπων. Το παιχνίδι ανάμεσα στα δύο φύλα είναι ωραίο, γοητευτικό και πάνω από όλα θεμιτό και επιθυμητό. Στα πλαίσια του παιχνιδιού αυτού μπορεί να γίνει χρήση λόγων και πράξεων ως εργαλεία, ναι. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν δίνει το δικαίωμα η χρήση αυτή να απορροφήσει τη διαφάνεια των λόγων και των πράξεων σε άλλες συνθήκες. Όταν αυτό γίνεται, χάνουμε την μπάλα. Κάνουμε διαγωνισμό ερμηνειών και δεν επικοινωνούμε. Και όταν το "άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ" γίνεται κανόνας αντί για ένα όμορφο κλισέ ρητό (παρεμπιπτόντως, ρίξτε μια ματιά τι στους στίχους αυτούς της "πριγκιπέσας", μια χαρά ταιριάζουν εδώ...), μετά γκρινιάζουμε και απορούμε γιατί οι άλλοι δεν μυρίζουν τα νύχια τους να μαντέψουν τι πραγματικά συμβαίνει... Ε,καλά να πάθουμε!

Αφιερωμένο σε έναν καφέ που μπορεί να μην έχει "σκοπό", λόγο που βγήκαμε και προθέσεις αλλά μπορεί να βγάλει αποτελέσματα όπως αυτά που πόσταρα σήμερα.

Σιμάδερφος: "Στο 5x5 ξεδίνουμε!"

Ο μύθος λέει ότι θέλανε όντως να τον βαφτίσουν Σιμάδερφο, αλλά το τυπικό της χριστιανικής εκκλησίας δεν μπορούσε να παρακαμφθεί. Ο Κώστα για κάποιους, αλλά Σιμάδερφος για πολλούς άλλους, είναι το ντόπερμαν των κυματοδηγών: σκυλί στο γήπεδο, δαγκώνει πίσω, τρέχει ασταμάτητα και δίνει λύσεις μπροστά. Σε μία από τις λίγες φετεινές του εμφανίσεις με τη φανέλα των Κυματοδηγών άνοιξε την καρδιά του για τους αναγνώστες του Κύματος αποφεύγοντας τα κλισέ και μοιράζοντας στάλες σοφίας στον άνυδρο κόσμο βλακείας που ζούμε.

-Αγαπητέ Σιμάδερφε, long time no see που λένε στο χωριό μου. Αντικειμενικές δυσκολίες κρατάνε το ποδοσφαιρικό σου μεγαλείο μακριά από τη βασική σύνθεση των Μπλε. Πώς νιώθει γι' αυτή την αλλαγή και ποια είναι τα συναισθήματά κατά την επιστροφή σου;
Η επιστροφή μου είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός. Αντικειμενικές δυσκολίες με κρατάνε μακριά από τις υποχρεώσεις μου εδώ πέρα, αλλά όπου με χρειάζεστε και όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες θα δίνω το παρόν και τον καλύτερο δυνατό εαυτό μου.

-Θες να μοιραστείς με τους φαν σου τι σε κρατάει μακριά από μιοα σταθερή παρουσία στο πρωτάθλημα;
Οι φαν μου έχουν δικαίωμα να ξέρουν ότι είναι δύσκολη η απόσταση για μένα. Από Γλυφάδα ερχόμουν, αλλά τώρα από το Λαγονήσι του Ρέντη πέφτει κομματάκι μακριά. Απλά, όπως είπα, θα προσπαθήσω να δίνω το παρόν και πάντα τον καλύτερο εαυτό μου.

-Ποια τα σχόλιά σου για τους νέους παίχτες που είδες σήμερα και ποιες οι συμβουλές σου, μιας και έχεις το σεβασμό όλων;
Τον βασίλη που είναι ο μόνος νέος σήμερα τον είχαμε πετύχει αντίπαλο και είχε παίξει και μια φορά μαζί μας στο 8x8. Είχα μια εικόνα, είναι αξιόπιστο τέρμα, πολύ καλός. Περιμένω να δω και τους υπόλοιπους...

-Τι είδε το αιμοσταγές μάτι σου στο σημερινό αγώνα; Ποιες διαφορές εντόπισες σε σχέση με άλλες χρονιές;
Οι απουσίες ήταν εμφανείς, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει διαφορά. Υπάρχει το περσινό πρόβλημα που δε βάζουμε γκολ. Διαφορές πρέπει να υπάρξουν ουσιαστικές στη νοοτροπία. Παίζουμε πάντα για να κερδίσουμε!

-Ποιον θα έχριζες ως αντι-Σιμάδερφο για όταν λείπεις;
Πιστεύω ο Μπάκος με τον Πανούλη τα πάνε πολύ καλά.

-Σκοράρεις,μαρκάρεις,ματώνεις το ίδιο παντού. Πού προτιμάς να παίζεις;
Αγαπημένη μου θέση είναι στα αμυντικά χαφ του συστήματος "πέος" ή δεξί μπακ-χαφ.

-Φέτος η ομάδα παίζει ξανά μόνο 5x5, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχαμε και το 8x8. Θες να τα συγκρίνεις;
Είναι διαφορετικά. Το πεντάρι είναι πιο απλό και μαζεμένο και παίζουν σημαντικό ρόλο η ταχύτητα και η δύναμη, αλλά έχει έλλειψη ελευθερίας κινήσεων. Το οχτάρι δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, είναι πιο κοντά στο κλασικό ποδόσφαιρο. Μακάρι να παίζαμε οχτάρι, αλλά και το πεντάρι είναι μια χαρά. Ξεδίνουμε!

-Εσύ, ο Τάσος, ο Μπάμπης, ο Άλκης, ο Αργύρης δυστυχώς θα είστε σε λίγους αγώνες ή καθόλου φέτος. Πόσο θα στοιχίσει αυτό στη νέα ομάδα, παρά τις νέες προσθήκες;
Τα παλιά παιδιά είναι τα θεμέλια των Κυματοδηγών, οι πραγματικοί Κυματοδηγοί. Οι επόμενη είναι η επόμενη γενιά. Συνεχίζεται η ομάδα με μεταγραφές για να γίνει καλύτερη.

-Ποιος θα σου λείψει περισσότερο από τα αποδυτήρια;
Πιστεύω ότι οι στρατιωτικές υποχρεώσεις του Άδη Λιάσκου δημιουργούν μια μεγάλη απουσία και παικτικά και ως προς το χαρακτήρα.

-Μια συμβουλή και μια ευχή για την ομάδα;
Συμβουλή, να παίξουμε το ποδόσφαιρο που ξέρουμε. Ευχή, το λογικό αποτέλεσμα της συμβουλής, δηλαδή να πάρουμε το πρωτάθλημα.

-Ανάμεσα στα διάσημα αδέρφια του ποδοσφαίρου όπως οι αδερφοί ΝτεΜπουρ, Ινζάγκι, Μιλίτο, Τουρέ, βρίσκονται και οι αδερφοί Μανωλίδη ή αδερφοί Σίμοι για πολλούς. Πώς είναι να παίζεις με τον αδερφό σου στο γήπεδο;
Το να έχεις έναν συμπαίχτη που ξέρεις καλά ποιος είναι και σε ξέρει εξίσου είναι καλό αλλά και κακό. Η υπερβολική οικειότητα που υπάρχει μεταξύ μας μπορεί να οδηγήσει σε ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά ταυτόχρονα κι ένα αρνητικό.

Για να μην ξεχνιόμαστε...

http://www.gazzetta.gr/component/k2/item/53267

Πόρνη καταξίωση! Μας τυφλώνουν τα φώτα της δημοσιότητας!

Κωδικός: "Κολικός"

Το κακό αν σε πιάσει κολικός είναι ότι σφαδάζεις στον πόνο.
Το πολύ κακό αν σε πιάσει κολικός και είσαι σαν τον πατέρα μου είναι ότι μπορεί να μπερδέψεις τα ονόματα των "μεζουλίτ" και "μουσκορίλ" και να κάνεις ένα κοκτέιλ με τις παύσιπονες ενέσεις που δεν το θέλει όχι ο φαρμακοποιός, αλλά ούτε ο Θεός!

Το καλό αν σε πιάσει κολικός και είσαι σαν τον πατέρα μου είναι ότι βλέπεις την οικογένειά σου και τους γείτονές σου πιο συντονισμένους κι από την κυβέρνηση (σιγά το δύσκολο) να σε βοηθάνε. Κόσμος να κλείνει τα μαγαζιά του για να έρθει να σου μαζέψει τα πράγματα και να κλείσει το δικό σου για να πας στο γιατρό, κόσμος να σε κουβαλάει, κόσμος να περιμένει μαζί σου το αμάξι κλπ.

Το αστείο αν σε πιάσει κολικός στο μαγαζί είναι ότι οι πελάτες χέστηκαν. Μπορεί να είσαι ξαπλωμένος στη μέση του μαγαζιού, αλλά αυτοί θα τσεκάρουν αν προτιμάνε μαύρο μεταλλικό ή γκρι μεταλλικό σπρέι και θα σε ρωτάνε την τιμή στο οριζόντιο.

Περαστικά για τον κολικό και διπλά περαστικά για τα υπόλοιπα...!

Κώστας: "Ποτέ κανείς δεν τραυματίστηκε από εμένα!"

Αν ήταν ταινία, θα ήταν ο Νοσφεράτου: παμπάλαιος, να προκαλεί τον τρόμο, αλλά να αποτελεί και παράδειγμα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν το "κριιιικ" την ώρα που στρίβει γίνεται πιο τσιριχτό, ο Κώστας είναι σαν το παλιό καλό κρασί, σαν τον Σον Κόνερι που γερνάει αλλά παραμένει κορυφαίος, σαν μια Ακρόπολη που προκαλεί πόνο στους αντίπαλους επιθετικούς. Για πάντα πρόεδρος, για πάντα αρχηγός, για πάντα κυματοδηγός, σέρνει το κουφάρι του στους τάπητες δίνοντας σιγουριά και πάθος στην άμυνα των "μπλε". Έχει το σεβασμό μας, το θαυμασμό μας και το δικαίωμα να του μιλάμε στον πληθυντικό. Το γήρας ανοίγει την καρδιά του στους αναγνώστες του Κύματος σαν τον πρεσβύτερο που δίνει τις συμβουλές του, σαν τον παππού που μας μαζεύει για μια ιστορία. Ο Pater familias των Kυματοδηγών εξομολογείται...

-"Κάθε αρχή και δύσκολη", αλλά " η αρχή είναι το ήμισυ του παντός". Τι θα σχολίαζε ένας βετεράνος των γηπέδων σαν εσάς για το σημερινό ντεμπούτο των Κυματοδηγών;
Κατ'αρχάς, αν ήμουν βετεράνος, δε θα ήμουν εδώ. Κάναμε ένα καλό ξεκίνημα, ελπιδοφόρο, και ελπίζουμε στην ανάλογη συνέχεια.

-"Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα..." για κάποια χαρακτηριστικά, αλλά καλά για ορισμένα άλλα. Τι πιστεύετε ότι χάσατε και τι κερδίσατε με το ανελέητο πέρασμα του χρόνου;
Χάνεις σε ταχύτητα και σε αντοχή, όμως κερδίζεις εμπειρία και γίνεσαι πιο ώριμος και καλύτερος άνθρωπος, όχι μόνο ποδοσφαιριστής, αλλά και άνθρωπος.

-Οι κακές γλώσσες λένε ότι είστε "τσεκούρι", "φονιά", "δολοφόνο", "εγκληματία" και ότι είναι καλύτερα να πέσει κάποιος σε νταλίκα παρά απέναντι από τον Κώστα. Τι θα απαντούσατε σε αυτούς τους κακόβουλους και δαντελένιους;
Εγώ ξέρω ότι τόσο καιρό που παίζω μπάλα ποτέ κανείς δεν έχει τραυματιστεί σοβαρά από εμένα. Μπορεί να μπαίνω δυνατά στις φάσεις, δυναμικά, αλλά ποτέ δεν παίζω βρόμικα. Κι αν καμιά φορά βρω κανένα πόδι είναι επειδή είμαι αργός και δεν προλαβαίνω να πάρω το δικό μου... Ποτέ κανείς όμως δεν τραυματίστηκε από εμένα. Άντε καμιά μελανιά μόνο...

-Οι Κυματοδηγοί είναι παντού, μα πάνω από όλα στις καρδιές των πιστών οπαδών τους. Τι θα δηλώνατε για τη φετινή χρονιά και ποια τα σχόλιά σας για την περσινή που εμφανίστηκαν και στο 8x8;
Το 8x8 δεν ήταν καλή εμπειρία, αλλά ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς. Φέτος που γυρίσαμε σε γνωστά λημέρια, πιστεύω ότι θα πάμε καλύτερα.

-Ο Άλκης, είτε επειδή τρέμει τον ανταγωνισμό είτε επειδή κάτι ξέρει, σας θεωρεί κουνελοπνίχτη. Πως θα του απαντούσατε αν τον είχατε απέναντί σας;
Ο Άλκης είναι εξαιρετικός τερματοφύλακας, αλλά έχει πάρει ψηλά τον αμανέ γενικά. Και νομίζω ότι όποτε χρειάστηκε να παίξω τέρμα τα πήγα καλά, δε φάνηκε το κενό του...

-Ποιο προβλέπετε με την εμπειρία σας ότι θα είναι το δυνατό σημείο των Κυματοδηγών φέτος και ποια η αδυναμία τους;
Δυνατό σημείο θα είναι ένας ακόμα χρόνος εμπειρίας. Ξέρουμε και τους αντιπάλους καλύτερα και είναι πλεονέκτημα. Αδυναμία είναι ότι χάνεται η παρέα. Ο Μπάμπης και ο Τάσος στο στρατό, ο Άλκης στα καράβια, χάνεται αυτή η παρέα που υπήρχε, αλλά και οι εναπομείναντες καλή παρέα κάνουν!

-Κεφάλαιο "διοίκηση". Δεχτήκατε πόλεμο από την Κ.Ε.Κ. και καταλήξατε επίτιμος πρόεδρος (άλλον έναν ξέρουμε, συνομήλικό σας), ενώ φέτος είστε και από τους αρχηγούς. Ποια τα συναισθήματά σας και η στάσης σας για τις διοικητικές εξελίξεις;
Με τον άλλο επίτιμο δεν είμαι συνομήλικος, είμαι συνωνόματος. Και ο συνωνόματος είναι φέρνει γρουσουζιά σε όποιον είναι κοντά του, ενώ εγώ φέρνω αποδεδειγμένα τύχη.

-Αποτελείτε ζωντανή (σχεδόν) απόδειξη ότι ποδόσφαιρο και τρίτη ηλικία μπορούν να συνδιαστούν. Τι θα λέγατε στις υπέργηρες και στις πουρόφιλες θαυμάστριές σας που διψούν για μια σας δήλωση;
Θα προτιμούσα να μη διψούσαν για δήλωση, αλλά να διψούσαν για το κορμί μου...

-Όπως και στην ανακάλυψη της φωτιάς, έτσι και στην άμυνα των "μπλε" η συμβολή σας είναι καθοριστικής σημασίας. Τι παραπάνω θα ζητούσατε από τους συμπαίχτες σας;
Θα ήθελα να είναι πιο συγκεντρωμένοι. Μερικές φορές αφαιρούνται και επειδή το γήπεδο αυτό είναι μικρό δε δικαιολογείται ούτε δευτερόλεπτο αφηρημάδας. Δε μιλάνε και μεταξύ τους και θέλουν κάποιον να τους τσιγκλάει, γιατί νομίζεις ότι θα κοιμηθούνε κάποια στιγμή.

-Ένα σχόλιο για κάθε πιθανό τερματοφύλακα, έμπειρε κουμπαρά; Έχετε φάει τα νιάτα σας κάτω από τα γκολπόστ και έχετε το δικαίωμα δια να ομιλείτε...
Ο Άλκης και ο Βασίλης είναι εξαιρετικοί τερματοφύλακες. Είναι πιο γρήγοροι από εμένα, έχουν καλύτερα αντανακλαστικά, εγώ όταν πέφτω σε εκτίναξη κάνω τρεις ώρες να σηκωθώ. Νομίζω ότι τους κερδίζω σε εμπειρία, έχω καλύτερες τοποθετήσεις κάτω από το τέρμα. Εμένα με εκφράζει αυτό που είχε πει ο Αρβανίτης: Όταν έχω καλή ψυχολογία μπαίνω στο γήπεδο και βλέπω το τέρμα σαν το μάτι της βελόνας, λέω "δεν μπορεί να μπει γκολ εδώ μέσα". Όταν έχω κακή ψυχολογία, βλέπω το τέρμα σαν χάος, λέω "αμάν! Ποιος θα το φυλαξει αυτό τώρα;". Με εκφράζει αυτό.

-Τελικά ποια είναι η αγαπημένη σας θέση στο γήπεδο, ηγετικό πολυεργαλείο της καρδιάς μας;
Μπροστά όχι, γιατί δεν έχω ούτε την τεχνική κατάρτιση ούτε την αίσθηση του γκολ. Στο τέρμα παίζω μόνο κατ' ανάγκη, ενώ στην άμυνα νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω περισσότερο από όλα.

Ένα παραμύθι επιστημονικής φαντασίας.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο (όχι και τόσο μικρός) Teo. Κάποιες φορές έλεγε μεγάλες (σαν τον ίδιο) αλήθειες και πολλές φορές big fat (like himself) lies.

Η τελευταία μεγάλη ατάκα του Teo ήταν ότι όλοι φάγαμε τα λεφτά της Ελλάδας με τους διορισμούς στο δημόσιο. Εγώ που δεν έφαγα τίποτα γιατί δεν μπήκα στο δημόσιο και που δεν είδα προκοπή από καμία δημόσια υπηρεσία μιας και δε χρειάστηκα κάτι ακόμα, μπορώ να έχω τα λεφτά που μου αναλογούν; Είμαι 24, άρα έχω 6 χρόνια ευθύνης αν κατάλαβα το σκεπτικό του στρουμπουλού Teo. Έχω την ίδια ευθύνη με μεγαλύτερούς μου; Έχω την ίδια ευθύνη με αυτούς που διαχειρίστηκαν τα πράγματα και πήραν αποφάσεις; Έχω την ίδια ευθύνη με αυτούς που ψήφισαν, ώστε να κάνουν εκείνοι κουμάντα; Αν όχι, εξαιρούμαι; Δεν έφαγα τα λεφτά της Ελλάδας; Αν ναι, τι έπρεπε να κάνω; Τρομοκρατία; Φόνους; Πραξικόπημα;

Για τον Teo μπορεί να φταίμε όλοι ή να φταίει η δημοκρατία, αλλά εγώ ξέρω ότι το "φταίμε όλοι" είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις "δε φταίει κανένας" και να μη σε γιουχάρουν. Ο δεύτερος καλύτερος τρόπος είναι να κατηγορήσεις κάτι αόριστο για να είναι έξω από εμάς και κατά προτίμηση κάτι καλό για να πεις "χαλάλι του". Δεν ξέρω αν τάιζαν τον Teo τέτοια ψέματα κι έγινε έτσι, αλλά εγώ λέω να μην καταπίνω ό,τι π@παριά μου σερβίρουν. Αν οι διαδικασίες του δημοσίου φάγανε τα λεφτά, τότε φταίνει όσοι δεν φρόντισαν να κάνουν τις διαδικασίες τουλάχιστον βιώσιμες (δεν αναφέρομαι καν στο αποτελεσματικές που είναι και ζητούμενο). Αν οι διορισμοί φάγανε τα λεφτά, σημαίνει ότι μεταφράστηκαν σε ρουσφέτια ψήφων, άρα φταίνε αυτοί που εξαγόρασαν ψήφο. Αυτοί που εξαγοράστηκαν κέρδισαν μονιμότητα σε μια μετριότητα και αν αυτό ήθελαν, δεν κόστησε τα λεφτά της Ελλάδας με τα 700 ευρώ που παίρνουν για να τους βάλω στο ίδιο τσουβάλι. Αν πάλι στρέφουμε τον φακό αριστερά δεξιά για να μη δείξει στην παρέα μας, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μύγες να ακολουθούμε την κάθε φωτινή πηγή και να κοιτάμε εκεί που πρέπει.

Τελικά το παραμύθι είναι η ιστορία που αφηγούμε με τον Teo ή αυτά που μας λένε κάποιοι;

Υ.Γ.: Απίστευτο και εντελώς άσχετο! Για κάποιον ανεξήγητο λόγο έκανα συνειρμό με τον αντιπρόεδρο της σημερινής κυβέρνησης που είχε δώσει συνέντευξη στους schooligans εδώ. Αν αυτά που λέει τα πιστεύει, καλύτερα να ασχοληθεί με την ποπ. Αν όχι, καλύτερα να ασχοληθούμε εμείς με το "rock"...

Αθήνα - Θεσ/νίκη: 0-0

Καλαμάκι ή σουβλάκι; Σουβλάκι ή πίττα; Του είπα ή τον είπα; Τοστ με κασέρι ή με τυρί; Μια μπουγάτσα ή μια μπουγάτσα με κρέμα;
Όσοι έχουμε πάει στην θεσ/νίκη έχουμε φάει ώρες και ώρες να μιλάμε με ντόπιους γι'αυτά και να "μας τη λένε" ή να "τους τη λέμε". Το αξιοπερίεργο είναι ότι δεν υπάρχει βάση για να γίνεται τέτοιος "διαγωνισμός", μιας και όλα εξηγούνται λεξιλογικά και από τη μία και από την άλλη πλευρά. Είναι, λοιπόν, θέμα επιλογής, κάτι που (για κάποιο μαγικό λόγο) δεν μπορείς να έχεις αν είσαι Αθηναίος στη Θεσ/νίκη ή Θεσσαλονικιός στην Αθήνα.

Είναι καλαμάκι ή σουβλάκι; Τον Διάκο τον σούβλισαν ή τον "καλαμάκωσαν"; Κάποιος είναι μόνος σαν την καλαμιά στον κάμπο ή σαν τη "σουβλάκια"; Το αγαπημένο κρέας σε ξυλάκι θα μπορούσε να είναι απλά θήκη για όπλα σε μονομαχία! Έχουμε κάτι κομμάτια κρέας και χρησιμοποιούμε ένα κομμάτι ξύλο σαν καλάμι για να το περάσουμε σουβλίζοντάς τα. Άρα και τα δύο μπορούν να χρησιμοποιηθούν! "Ναι, αλλά καλαμάκι είναι αυτό που πίνουμε τον καφέ". Αυτό ονομάζεται πολυσημία. Όπως μπορείτε αν έχετε γλώσσα στο στόμα σας και στο παπούτσι σας χωρίς να είναι το ίδιο πράγμα, έτσι μπορείτε να έχετε και καλαμάκι. Ωστόσο, δεν τίθεται θέμα "σωστότερου", αλλά απλά θέμα "μη απαγορευτικού".

Παίρνουμε πίττα ή σουβλάκι με τα διάφορα μέσα; Και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιούμε αναφορά σε ένα μέρος για να περιγράψουμε το όλον, χρησιμοποιούμε δηλαδή τη μετωνυμία. Στην πρώτη περίπτωση αναφέρουμε αυτό που κλείνει τα διάφορα και στη δεύτερη το κύριο συστατικό (εκτός και θέλουμε γύρο). Όταν λέμε "μια πίττα γύρο" είναι σα να λέμε " ένα ποτήρι νερό" (αξιοσημείωτο το γεγονός ότι παραλείπουμε το "με" συνήθως). Όταν λέμε "ένα σουβλάκι με απ'όλα" είναι σα να λέμε "ένα τζίν με τόνικ". Ενώ όλοι τα λέμε αυτά και χρησιμοποιούμε τη μετωνυμία, προτιμάμε να τσακωνόμαστε για την πίττα και το σουβλάκι αντί να τα τρώμε!

Για το αν "του έδωσα κάτι" ή "τον έδωσα κάτι" τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά. Η δοτική χάθηκε και οι λειτουργίες της πήγαν στην αιτιατική αρχικά και στη γενική αργότερα. Θέμα ορθότητας λόγω παλαιότητας δεν υπάρχει, γιατί αν είναι θα αναβιώσουμε τη δοτική και μετά την τοπική και τη οργανική για να γουστάρουμε ακόμα περισσότερο. Αν αυτό ακούγεται υπερβολικό και χαζό, έτσι ακριβώς ακούγεται και το επιχείρημα της παλαιότητας.

Το θέμα με το κασέρι και το τυρί είναι ζήτημα υπερωνύμου και υπωνύμων. Το κασέρι είναι ένα υπώνυμο του υπερωνύμου "τυρί". Οι Αθηναίοι ζητάμε τυρί εννοώντας κασέρι, αλλά ζητάμε φέτα ή φιλαδέλφεια όταν θέλουμε κάτι από αυτά. Οι Θεσσαλονικείς προτιμάνε να είναι πιο σαφείς ζητώντας κασέρι, αλλά δεν αναφέρουν πιο κασέρι θέλουν, μένουν δηλαδή στο μεσαίο επίπεδο υπωνυμίας. Όλοι όμως θα ζητήσουμε ζαμπόν, μπέικον ή γαλοπούλα, όχι απλά κρέας. Άρα το τυρί είναι λάθος; Όχι, γιατί στα τοστ το συχνότερο τυρί είναι το κασέρι, όπως όταν λέμε "ψωμί" καταλαβαίνουμε όλοι λευκό και όχι ολικής άλεσης το οποίο αναφέρουμε ολόκληρο αν το θέλουμε. Παρότι έχει αβγό βραστό και τηγανιτό στα τοστάδικα, όλοι λέμε "αβγό" για το βραστό και "αβγό τηγανητό" όταν θέλουμε τηγανητό. Επομένως, πρόκειται πάλι για ζήτημα επιλογής και όχι ορθότητας.

Τέλος, πράγματι η μπουγάτσα είναι το φύλλο του προϊόντος, αλλά αυτό δεν κάνει "σωστή" την έκφραση "μια μπουγάτσα με κρέμα" και "λάθος" το "μια μπουγάτσα". Στην Αθήνα έχουμε κυριώς γλυκιές μπουγάτσες. Όλοι ζητάμε την κρέπα που θέλουμε ανάλογα με το τι επιθυμούμε να έχει μέσα. Επίσης, όλοι μπορούμε να ζητήσουμε την μπύρα που θέλουμε ή να πάραγγείλουμε μια μπύρα ή κρασάκι είτε αναφερόμαστε στη μάρκα είτε στη γεύση που θέλουμε να έχει. Η μπουγάτσα είναι θέμα μετωνυμίας όπως με την πίττα και συχνότητας όπως με το κασέρι. Δεν τίθεται θέμα "σωστού-λάθους", αλλά μόνο εξειδίκευσης ή γενικότερης αναφοράς λόγω συχνότητας.

Γιατί, λοιπόν, όλος αυτός ο ντόρος; Επειδή επιμένουμε να προσεγγίζουμε λεξιλογικά ένα φαινόμενο καθαρά κοινωνιογλωσσολογικό. Δεν έχει να κάνει με το τι είναι "σωστό" να λέγεται, αλλά με το πού λέγεται σε μεγάλο βαθμό και από ποιους σε ένα δεύτερο επίπεδο. Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έχουν διαφορετικές προτιμώτερες επιλογές για κοινονικοπολιτιστικούς λόγους, ιστορικούς λόγους ή καθαρά από τύχη που βοήθησε στην καθιέρωση της μιας ή της άλλης τοπικής νόρμας (αν υπάρχει κάτι τέτοιο). "Ντεμέκ" πρόβλημα, λοιπόν! Το πραγματικό πρόβλημα είναι αυτή η σχέση αντιπαλότητας που μας χαρακτηρίζει και κρύβεται πίσω από αυτό το γλωσσικό "διαγωνισμό". Το "κατεστημένο της Αθήνας" ενάντια στους "κομπλεξικούς θεσσαλονικιούς". Με λίγα λόγια, τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Μοναστηράκι ή μπιτ-μπαζάρ; Ψυρρή ή Άθωνος; Θησείο ή Αριστοτέλους; Οτιδήποτε για να "την πούμε" και να κάνουμε τους καμπόσους στους άλλους. Γιατί αυτοί είμαστε!

Υ.Γ.: Το θέμα δε μένει εκεί, αλλά εμφανίζει την ίδια ανταγωνιστικότητα και σε ιδρύματα, όπως το Ε.Κ.Π.Α. και το Α.Π.Θ.. Φιλοσοφική Αθήνας ή Θεσσαλονίκης; Χατζιδάκις ή Τριανταφυλλίδης; Μπαμπινιώτης ή Χριστίδης; Και προχωράει και σε θεσμούς με τις "ηγετικές παρεμβάσεις Άνθιμου" και τα σχόλια του νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων Νομάρχη-celebrity. Περαστικά μας...

Πελέκης: "Την έχω μεγάλη"

ΣΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ

Τη στήλη των συνεντεύξεων εγκαινιάζει ένας άνθρωπος που θα χαρακτηριζόταν με μια λέξη ως «βράχος» από κάθε άποψη. Καταπίνει τα χιλιόμετρα με τις προωθήσεις του, δίνει το παράδειγμα με την ψυχραιμία του, κατασπαράσσει κάθε αντίπαλο και δίνει λύσεις στην ομάδα. Φέτος η μαμά πατρίδα τον κρατάει μαζί με άλλους μακριά από τους «κυματοδηγούς», αλλά η σκέψη του είναι πάντα στην ομάδα. Ο Μπάμπης Πελέκης έχει μάθει να μη μασάει τα λόγια του και δίνει τροφή για σκέψη σε μια συνέντευξη από καρδιάς που θα συζητηθεί...

-Το κενό που αφήνεις στην άμυνα των Κυματοδηγών είναι δυσαναπλήρωτο, αλλά το ρόστερ των "μπλε" δίνει τη δυνατότητα για λύσεις εκ των έσω. Εσύ ποιον θα έχριζες διάδοχό σου; Ποιος πιστεύεις ότι θα κουβαλάει το βαρύ φορτίο του αντί-Πελέκη;
Σίγουρα είναι βαρύ το φορτίο μου. Πιστεύω ότι ο Κώστας είναι ιδανική λύση. Αν και παππούς, έχει τη δυνατότητα να με αναπληρώσει. Η εμπειρία του θα βοηθήσει κι έχει κι αυτός το βάρος του, όπως και να το κάνουμε.

-Οι αναγνώστες του "Κύματος" σε φαντάζονται σε ηδονικά όνειρα να παίζεις στο Champions League. Από τα επαγγελματικά πρωταθλήαματα 11x11 ποιος ποδοσφαιριστής θα έλεγες ότι αγγίζει το μεγαλείο σου, ποιον θα ήθελες συμπαίχτη και ποιον αντίπαλο;
Πιστεύω με αντικατοπτρίζει ο Τάκης ο Φύσσας ως αριστερό μπακ, μεγάλη ιδέα για τον ΠΑΟ, μιας και έχει και δύο άρθρα όπως ο Μπαμπης ο Πελέκης. Από εκεί και πέρα συμπαίχτη θα ήθελα το Σωτήρη Νίνη, μεγάλη μορφή, σαν τον Άρη. Αντίπαλο θα ήθελα τον Αβραάμ Παππαδόπουλο, γιατί θα ήθελα πολύ να του σπάσω τα πόδια και να φτύνει δόντι-δόντι.

-Έχεις χαρακτηριστεί από πολλούς ως "ο άνθρωπος που είναι πιο πλήρης κι από το ψυγείο του". Από όλα τα ποδοσφαιρικά σου χαρίσματα ποιο πιστεύεις ότι θα λείψει περισσότερο στη νέα φετινή προσπάθεια των "μπλε";
Η τεχνική μου, η σωστή θέση που παίρνω στο γήπεδο και η δύναμή μου στην άμυνα. Και ο όγκος μου φυσικά, έτσι;

-Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Εσύ είσαι ένας παίχτης που έχεις φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Γνωρίζοντας τους συμπαίχτες σου, ποιο στοιχείο θα έλεγες στον καθένα ξεχωριστά ότι χρειάζεται βελτίωση;
Για τον Άδη, τι να βελτιώσει; Δεν έχει να βελτιώσει κάτι αυτό το παιδί, είναι καλύτερος κι από τον Τζόρβα. Τι να λέμε; Ο Πανούλης θα μπορούσε να βελτιώσει το σουτ του, ίσως, λίγο ακόμα, όσο παίρνει. Είναι σημαντικό κι αυτό για έναν παίχτη της κλάσης του. Ο Κώστας το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι να χάσει χρόνια. Ο Μπάκος θα μπορούσε να είναι επιθετικά λίγο καλύτερος. Ο Άρης τι να συμπληρώσει; Δεν έχει κι αυτός να συμπληρώσει τίποτα, είναι μορφή της ομάδας, είναι ο ηγέτης. Με τα αδέρφια Σίμους δεν έχω παίξει πολύ, αλλά θα έλεγα ίσως λίγο δύναμη στο Σιμάδερφο και λίγο περισσότερο να βελτιωθεί αμυντικά ο Σίμος. Δεν τα ξέρω καλά τα παιδιά... Ο Χρηστάκης να κόψει τις τρίπλες!

-Γνωρίζουμε ότι νιώθεις σαν θηρίο στο κλουβί μην μπορώντας να βοηθήσεις τους συμπαίχτες σου. Από τη θέση που βρίσκεσαι ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους οπαδούς και τι θα έλεγες στους αντιπάλους της ομάδας;
Στους αντιπάλους θα έλεγα ότι θα πρέπει να φοβούνται την ομάδα έστω κι αν λείπω, γιατί έχουμε πολύ καλούς παίχτες για να με αναπληρώσουν και σίγουρα η ομάδα θα είναι πολύ δυνατή και φέτος. Στους φίλους της ομάδας θα ήθελα να πω ότι, μπορεί να λείπω, αλλά θα υπάρξει μία μεγάλη έκπληξη μέσα στη σεζόν… Θα προσπαθήσω να βρεθώ έστω και σε έναν αγώνα. Είναι μέσα στο συμβόλαιό μου, άλλωστε.

-Λόγω των φετινών απουσιών η ομάδα θα παραταχτεί με πολλά νέα πρόσωπα. Εσύ, που θα λέγαμε κουβαλάς πως ειδικό βάρος, ποιες συμβουλές θα έδινες στα νέα αποκτήματα ως παλιός;
Είμαι, πλέον, παλιός και στο στρατό, καθώς έχει μπει νέα σειρά! Δεν έχω δει τα παιδιά να παίζουν για να πω τι να βελτιώσουν. Πιστεύω πως τα παλιά μέλη μπορούν να τους δώσουν το στίγμα της ομάδας και να τους ανεβάσουν ψυχολογικά.

-Αν έπρεπε να αναφερθείς μόνο σε έναν, ποιος θα σου λείψει περισσότερο από τα αποδυτήρια;
Ένας που θα μου λείψει είναι ο γιατρός των 5x5 καθώς και ο καπελάκιας, γνωστός (μπιπ)όγαυρος σε όλους μας [γέλια]. Τώρα, από συμπαίκτες, όλοι θα μου λείψουν. Είμαστε ομάδα ακόμα και στα αποδυτήρια...

-Σε πληροφορώ ότι ο γιατρός έχασε πολλά κιλά δείχνοντας στην πράξη ότι το μεγαλείο του Πελέκη δεν το φτάνει κανείς εύκολα. Αν τον είχες απέναντί σου τι θα έλεγες γι' αυτό του το ατόπημα;
Εντάξει, μόνο καλό μπορεί να είναι ότι έχασε κιλά. Ήταν αρκετά χοντρός, δηλαδή... Αυτό που έχω να πω είναι ότι έχω χάσει κι εγώ αρκετά κιλά και πρέπει να το πούμε στους φίλους της ομάδας να το ξέρουν ότι στην έκπληξη που θα με δουν θα είμαι κι εγώ μισός. Μισός σε όγκο, διπλάσιος σε απόδοση! Την έχω μεγάλη.

-Η ομάδα ξεκινάει με ντέρμπι κόντρα στους "ταλαίπωρους. Ποια είναι τα προγνωστικά σου;
Καλή ομάδα, αλλά θα παραμείνουν ταλαίπωροι μετά την ήττα τους. Έτσι λιτά, γιατί «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».

-Γνωρίζοντας ότι ρωτάμε το κατάλληλο άτομο, αν οι "κυματοδηγοί" ήταν φαΐ, τι θα ήταν;
Μόνο και μόνο επειδή λέγονται Κυματοδηγοί θα έπρεπε να έχουν σχέση με κιμά. Δηλαδή, ένα δυνατό παστίτσιο, όπως η δυνατή μας ομάδα, είναι αυτό που της αναλογεί.

Να πει "μπράβο" κανείς ή "για δες ποιος μιλάει";

http://www.sport-fm.gr/article/292191

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Επειδή η εικόνα της ομάδας και το αποτέλεσμα δεν πάνε μαζί σόνι και ντε, σήμερα η ομάδα μου κέρδισε με ένα πέναλτι που δεν υπήρχε σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα. Πέναλτι δεν ήταν κι επειδή έχω σε εκτίμηση τον Βύντρα πιστεύω ότι αν δε σφύραγε ο διαιτητής δε θα διαμαρτυρόταν καν, αφού υπήρξε επαφή, όχι σπρώξιμο.

1)Υπό αυτή την έννοια οι δηλώσεις του προέδρου της Σουπερλίγκ με χαροποιούν, γιατί, από συμφέρον ή και από αμπαλοσύνη, τέτοιασφυρίγματα θα πρέπει να αποδοκιμάζονται και να λείπουν από το πρωτάθλημα σε όποια ομάδα κι αν δίνονται.

2)Αν αυτές τις δηλώσεις γίνονται από έναν νέο παράγοντα που θέλει να προστατεύσει την επένδυσή του από την αδικία (εσκεμμένη ή μη), είναι θεμιτό και καλά κάνει εάν ζητάει το 50-50 και όχι δική του εύνοια.

3)Αν αυτές οι δηλώσεις γίνονται από ένα παράγοντα που προσέλαβε τον Γκαγκάτση στην ομάδα του (και δε λέω για τις νομικές του γνώσεις, αλλά για το τι γινόταν επί προεδρίας του), τότε είναι για γέλια αν όχι προκλητικές.

Το θέμα είναι πως το 1, το 2 και το 3 αναφέρονται όοολα στο ίδιο πρόσωπο. Πού να ξέρω εγώ τι ισχύει για να δω με καλό μάτι, αδιάφορα ή απειλητικά αντίστοιχα τις συγκεκριμένες δηλώσεις; Θέλω να ελπίζω το 1, αλλά το 3 το φοβάμαι πολύ έτσι όπως έχει καεί η γούνα μου στο παρελθόν και με το τι παρουσιάστηκε ως "αδικία" στον πρώτο αγώνα του ΟΣΦΠ (πραγματικά αμφισβητούμενες φάσεις, δηλαδή). Αυτό δεν αναιρεί το "βασικό" που λέω στην αρχή, αλλά το "έγκλημα" σήμερα και η "κλοπή" στον πρώτο αγώνα με κάνουν πιο επιφυλακτικό παρά χαρούμενο.

Στη φαντασία μου, ο Μαρινάκης παίρνει τον Γκαγκάτση για να στείλει το μήνυμα που ξεκίνησε μετά τον αγώνα με τον Ηρακλή που η αμφιβολία έγινε "κλοπή" και ο Πατέρας με ένα πέναλτι σαν το σημερινό έστειλε την απάντησή του στον Γκαγκάτση και το Μαρινάκη. Αυτό όμως δεν είναι 50-50 ούτε πρωτάθλημα. Και στην τελική, είναι στη φαντασία μου.

Αν μιλάμε για 50-50 και όχι για κουμάντα, εγώ είμαι μέσα με τα μπούνια. Αλλά ο αγώνας με τον Ηρακλή ήταν 50-50 και παρουσιάστηκε ως αδικία, γι'αυτό αμφιβάλλω... Μακάρι να παρεξηγώ.

Υ.Γ.: Αν ισχύει η δήλωση "για ν' αναβαθμίσουμε το ποδόσφαιρο θα πρέπει πρώτα να το... ξεβρωμίσουμε από το παρακράτος των διαιτητών και παραγόντων που μεγαλούργησαν πέρυσι και συνεχίζουν να μεγαλουργούν και φέτος. Σήμερα ο Ολυμπιακός έχει τρεις βαθμούς ενώ θα έπρεπε να είχε έξι και ο Πανθηναϊκός έχει τέσσερις βαθμούς ενώ θα έπρεπε να είχε δύο", μάλλον δεν παρεξηγώ, αφού βλέπει 2 χρόνια παρακράτος...

Φονταμενταλισμός αντί φονταμενταλισμού

http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=17650#toppage
(Το βίντεο με τίτλο "βάζουν φωτιά")

Προσθέτω, αντιγράφοντας από άρθρο στο in.gr:

"Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ χαρακτήρισε «απεχθές» το σχέδιο της εκκλησίας φανατικών βαπτιστών να ρίξει στην πυρά το Κοράνι. «Αν ένας ευαγγελιστής φανατικός πάστορας στις ΗΠΑ θέλει να κάψει το Κοράνι στις 11 Σεπτεμβρίου θεωρώ ότι πρόκειται για έλλειψη σεβασμού, είναι κάτι το απεχθές και απλώς ένα λάθος» είπε."

Και η σημαντική πληροφορία που δίνει μια πιο σωστή διάσταση από δηλώσεις και δημόσιες σχέσεις:

"Οι δηλώσεις Μέρκελ έγιναν κατά την τελετή βράβευσης του Δανού σκιτσογράφου Κουρτ Βέστεργκααρντ, ο οποίος σχεδίασε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ που δημοσιεύθηκαν το 2005 και προκάλεσαν «ανάφλεξη» στον μουσουλμανικό κόσμο."

Την ώρα που "ανασχηματιζόμαστε"...

http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=17633&subid=2&pubid=12727761#toppage

Μετά από αυτό, συγγνώμη, αλλά χέστηκα για τον ανασχηματισμό.

Υ.Γ.: Ψάχνω να βρω όλη την ομιλία του, επειδή κάτι έλεγε του στυλ "μπράβο που ξεφορτώνεστε τα οπλικά συστήματα που δε χρειάζονται Γαλλία και Γερμανία σε Ελλάδα και Τουρκία", αλλά δεν μπόρεσα να την βρω ακόμα. Άμα τα καταφέρω θα το προσθέσω.

Το άσπρο και το μαύρο

Το άρθρο για τον ΠΑΟ και το Βαρδινογιάννη από τον Βροντάκη:

http://www.gazzetta.gr/football/super-league/item/101129-Πώς-φτάσαμε-στο-«χαρίζω»

Ακριβώς δίπλα υπάρχει το σχόλιο σε μπλογκ ενός άλλου δημοσιογράφου (έχω δει στο παρελθόν το σχόλιο "ο Γκότζος του Πατέρα"), όποιος θέλει το διαβάζει.

Προσωπικά συμφωνώ με το πρώτο λινκ και περιμένω να δω τις εξελίξεις. Ωστόσο, σκέφτομαι, αν στην παρουσίαση των αθλητικών γίνονται τέτοια "θαύματα", στις πολιτικές ειδήσεις τι γίνεται;

Στο δρόμο

Χτες ανεβαίνοντας στη σχολή είδα στην Αλεξάνδρας ένα βυτιοφόρο του στρατού που έγραφε στο πλάι "απαγορεύεται το κάπνισμα σε απόσταση 16 μέτρων". Σκεφτόμουν "τι διάολο κουβαλάει τόσο εύφλεκτο που να θέλει 16 μέτρα; Και ποιος τους το εγγυάται", αλλά δεν πρόλαβα να αναπτύξω τη σκέψη μου. Τη διέκοψαν τα γέλια όταν είδα ότι ο οδηγός του βυτιοφόρου κάπνιζε!

"ΟΠΑΠ: Στηρίζουμε τον αθλητισμό"

Απλά κάποια σωματεία τα στηρίζουμε περισσότερο από άλλα... Εταιρία είμαστε κι εμείς!

http://www.sport-fm.gr/article/289312

http://www.gazzetta.gr/football/super-league/item/100653-%C2%AB%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%C2%BB-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CE%9F%CE%A0%CE%91%CE%A0

Στον "αφρό" του Αυγούστου

Μιας και πιάσαμε τα τραγούδια τις προάλλες, ας συνεχίσουμε και σήμερα με τραγούδια που ξέρουμε, αλλά δε βρίσκουμε, ή δεν ξέρουμε, αλλά αξίζουν. Μας την έσκασε πάλι το φεγγάρι "σαν τρύπα στο κρανίο του κόσμου" και ο καθένας είχε τα δικά του εκείνη τη στιγμή.

Κάποιοι ζούσαμε τον έρωτα μας.
Κάποιοι γεμίζαμε το κενό μας με κάποιο πρόσωπο, με το ραντεβού μας.
Κάποιοι, ενώ αράζαμε νιώθαμε μόνοι που ξεπεράσαμε τα φιλικά μας αισθήματα μπαίνοντας σε άλλα ή σφιγμένοι γιατί κάποιος άλλο ςτο έκανε για εμάς.
Κάποιοι περάσαμε το βράδυ ως χωρισμένοι και όχι ως ελεύθεροι.
Κάποιοι κάναμε παρέα με τη μοναξιάς μας και τον πόνο του ανανταπόδοτου έρωτα.
Όλοι αργά ή γρήγορα περνάμε από κάθε στάδιο.

Για όλους αυτούς θα έβαζα μια playlist όπως η παρακάτω (ενδεικτικά 10 ξένα και 10 ελληνικά). Σε κάποια τραγούδια ρόλο παίζει η μουσική, στα περισσότερα οι στίχοι. Όποιος θέλει ας βρει τι αξίζει σε τι. Άλλωστε, η ανακάλυξη ήταν πάντα πιο γοητευτική από την πληροφορία...

1)Freelove (Depeche mode)
2)Still got the blues (Garry Moore)
3)Black (Pearl Jam)
4)Still loving you (Scorpions)
5)Don't speak (No doubt)
6)Careless whisper (George Michale και γ@μάτη διασκευή από Seether)
7)Creep (Radiohead)
8)You do something to me (Paul Wellar)
9)You deserve much better than me (Hinder)
10)Linger (Cranberries)
11)Που να'σαι τώρα (Θεοδωσία Τσάτσου)
12)Rock'n'roll στο κρεβάτι (Παύλος Σιδηρόπουλος)
13)Για να σε εκδικηθώ (Λάκης Παπαδόπουλος & Δημήτρης Μητροπάνος)
14)Νύχτωσε νύχτα (Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας)
15)Φύλακας άγγελος (Γιάννης Κότσιρας)
16)Με τα μάτια κλειστά (Γιώτα Νέγκα)
17)Ψέματα (Νίκος Πορτοκάλογλου & Αφοι Κατσιμίχα)
18)Ανόητες αγάπες (Πυξ Λάξ)
19)Του έρωτα (Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας)
20)Ζηλεύει η νύχτα (Ορφέας Περίδης και ωραιότατη διασκευή από Ευριδίκη)

Στα όρια του γλυκανάλατου, αλλά λόγο εποχής το σηκώνει. "Γλυκιά μου αγάπη, καληνύχτα".

Υ.Γ.: Προφανώς υπάρχουν κι άλλα τόσα εξίσου δυνατά, αλλά γι'αυτό υπάρχει η δυνατότητα σχολίων. Feel free to add!

Ένα οποιοδήποτε βράδυ που μπορεί να γίνει ξεχωριστό

Λένε ότι, αν θες κάτι να αλλάξει, πρέπει να το αλλάξεις εσύ. Αν, λοιπόν, θες να κάνεις την καθημερινότητά σου μια ξεχωριστή ποικιλία εκπλήξεων, φρόντισε να το κάνεις όποια μέρα κι αν είναι! Ωστόσο, καμιά φορά βοηθάνε και οι συγκυρίες:

http://www.skai.gr/news/culture/article/149195/oi-ekdiloseis-gia-tin-pansellino-tis-24is-augoustou/

Έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε; Τώρα δε θα υπάρχει κανένας άλλος να σας φταίει παρά ο εαυτός σας αν θα είναι κι αυτή "μια νύχτα όπως οι άλλες". Και για όσους δε λέει τίποτα αυτό, παραπέμπω στο παρακάτω (πρόωρα, μιας και δε θα γράψω πριν την Τετάρτη) :

http://www.youtube.com/watch?v=Ctt9UKG1DzE

Για κάτι τέτοια ο όγδοος είναι ο μόνος μήνας που μπορείς να πεις "καλόν Αύγουστο" όχι την πρώτη του μέρα, αλλά την πιο ξεχωριστή.

Υ.Γ.: Εύχομαι όλοι να έχετε έναν κότσο δίπλα σας ή έστω στο μυαλό σας που να αξίζει και να σας κάνει να νιώθετε το "κι εγώ θα κόψω το φεγγάρι, θα σ'το καρφώσω στα μαλλιά" που έγραψε αλλού ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Ταύρος σε κερκίδα

http://www.sportnooz.gr/articles/view/alla-spor_ispania_mainomenos-tavros-stis-kerkides

Κι εγώ μαζί του. Κάθονται και πηγαίνουν να τους δουν να σκοτώνονται. Ας δουν και οι θεατές τη γλύκα...

Τι μας δίδαξε η μουσική

Δεν μπορείς να σταματάς σε κάθε λάθος. Συνεχίζεις. Το ίδιο και στη ζωή.

Το πολύ γρήγορο χάνει το συναίσθημα. Το πολύ αργό γίνεται βαρετό. Το ίδιο σε κάθε αλληλεπίδραση.

Το άγχος κάνει κακό. Προσπαθώντας να εκτελέσεις κάτι τέλεια κάνεις περισσότερα λάθη.
Ωστόσο, χρειάζεται συγκέντρωση σε αυτό που κάνεις.

Το ταλέντο δε φτάνει. Θέλει και προσπάθεια.
Η προσπάθεια φέρνει το καλό. Με το ταλέντο έρχεται το τέλειο.

Η βελτίωση φαίρνει και ικανοποίηση. Η στασιμότητα νεύρα.

Από το πεπερασμένο στο άπειρο (και με μιας στο μηδέν)

Δώσε στον άνθρωπο φθόγγους και θα σου φτιάξει άπειρες λέξεις για να "κουβαλάνε" και να εκφράζουν τησ σημασίες.
Η έννοια της δημιουργικότητας στη θεωρία του Τσόμσκι έχει να κάνει με το πώς ο άνθρωπος από πεπερασμένο αριθμό κανόνων και αρχών μπορεί να παράγει άπειρες προτάσεις.
Δώσε στον καλλιτέχνη πρώτη ύλη και μπορεί να τη μετατρέψει σε άπειρα δημιουργήματα που δεν μπορείς να μαντέψεις.
Πάρε από τον άνθρωπο τους άλλους ανθρώπους και δεν είναι τίποτα. Γιατί και αυτός υπακούει στην έννοια της αξίας, ανήκει δηλαδή σε ένα σύστημα και χωρίς τους άλλους ανθρώπους είναι σα να μην υπάρχει.

Σκαναρισμένοι κλασικοί από την google

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&c ... Id=4584565

http://booksearch.blogspot.com/2010/06/google-releases-500-scans-of-ancient.html

Τι μας δίδαξαν τα κόμιξ

Ο Σπάιντερμαν θέλει τη Μαίρη Τζέιν και είτε γουστάρει άλλον είτε ο ίδιος λόγω των υποχρεώσεών του δεν μπορεί να την έχει. Την πηδάει μέχρι και ο φίλος του αντί γι'αυτόν.
Ο Σούπερμαν γουστάρει την Λόις Λέιν, αλλά δεν μπορεί να την έχει ως Κλαρκ Κεντ γιατί γουστάρει τον Σούπερμαν, οπότε πάει στο "Άνδρο της μοναξιάς" και τραβάει μ@λακία.
Ο Χάλκ βρήκε μια γυναίκα να τον ηρεμεί και ο πατέρας της του ρίχνει τα πάντα εκτός από πυρηνική βόμβα, οπότε μένει μακριά ή στα κρυφά.
Ο Μπάτμαν έχει όποια θέλει, αλλά αυτός δεν πιάνεται γιατί είναι πλούσιος και οδηγάει το Μπάτμπομπιλ. Ακόμα κι αυτός, όμως, μπορεί να έχει μόνο επιφανειακές σχέσεις στα όρια της βιτρίνας για να καλύψει την ταυτότητά του (μπορεί και να γουστάρει τον Ρόμπιν, ποιος ξέρει;)
Ο Ποπάι τρέχει κάθε τόσο να νικήσει τον Μπρούτο, γιατί η 'Ολιβ του κάνει νερά.
Ακόμα και Πινόκιο, που είναι πρωταγωνιστής αλλά χωρίς σούπερ δυνάμεις, δεν είχε ποτέ πάρε-δώσε με κορίτσια. Γι'αυτό την έχει ξύλινη, βλέπει Νεράιδες και μιλάει με γρύλους...

Συμπέρασμα: ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΗΡΩΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΕΙΣ! Ίσα-ίσα, αν ήσουν ήρωας, μάλλον θα είχες περισσότερα προβλήματα και λιγότερες πιθανότητες, όπως οι παραπάνω... Εκτός αν είσαι πάπιος ή ποντίκι, οπότε πάσο...

Χασάν! Διαμένεις επί μακρόν εν Ελλάδι;

Το ελληνικό κράτος έχει δείξει πολλές φορές τη συναίσθηση που έχει για την αποτελεσματική χρήση της ελληνικής γλώσσας! Αυτή τη φορά αποφάσισε να ονομάσει την άδεια σε αλλοδαπούς που είναι καιρό στην Ελλάδα και πληρούν κάποιες προϋποθέσεις "άδεια επί μακρόν διαμένοντος". Η τηλεοπτική διαφήμιση με την τύπισσα που λέει με σπαστά ελληνικά σε άλλους ενδιαφερόμενους ότι συμπληρώνει τα χαρτιά της για τη συγκεκριμένη άδεια είναι ξεκαρδιστική για την αλλαγή ύφους στο λεξιλόγιό της όπως μιλάει. Πρόκειται για άξιους συνεχιστές της διαφήμισης με το "Χασάν" για τη νομιμή παραμονή!

"Πράσινα" (και όχι μόνο) παραδείγματα αθλητικής παιδείας

Όταν η πανάθα έγινε πολυμετοχική άκουγα για τον Πατέρα ότι "τον έβαλε ο Τζίγκερ για γλάστρα", "είναι ο άμπαλος που κατέστρεψε τον Εθνικό" κι άλλα τέτοια. Τώρα πρόκειται για τον "αναγεννητή της πανάθας", τον "επιτυχημένο και αναντικατάστατο πρόεδρο" κι άλλα τέτοια. Οι ίδιοι που τα γύρισαν τόσο πολύ μέσα σε 2 χρόνια λένε τώρα για τον Κωσταντόπουλο ότι "τον έβαλε ο Τζίγκερ για γλάστρα" και "δεν έχει επαφή με το ποδόσφαιρο". Τουλάχιστον, αυτόν δεν τον βγάλανε Ολυμπιακό (ακόμα). Αντί, λοιπόν, να πάνε τις κρυστάλλινες σφαίρες τους για απόσυρση, δεν περιμένουν να δούνε μήπως τους βγει κι αυτός καλός; Άλλο να έχουμε επιφυλάξεις, άλλο να προεξοφλούμε το μέλλον! Τα παραδείγματα είναι πρόσφατα και οι μελανιές από τις κωλοτούμπες νωπές...

Όταν πρωτοέπαιξε στην εθνική ο Σπανούλης ήταν ο "άσχετος που έχει κόλλημα μαζί του ο Γιαννάκης και τον βάζει συνέχεια να παίζει". Στη συνέχεια έγινε ο "παιχταράς της εθνικής που ξεχωρίζει", ο "nba-er", o "kill bill", o "v-span". Στους συλλόγους, όταν ήρθε στον ΠΑΟ του είχε φύγει η ρετσινιά του "νέωπα που τώρα μαθαίνει και ο Γιαννάκης τον βάζει συνέχεια" και τον λάτρευαν οι ίδιοι που τώρα τον βρίζανε. Επίσης, εκείνη την περίοδο (μέχρι πριν κάτι μήνες, δηλαδή) τον βρίζανε και του πετούσαν πράγματα αυτοί που τώρα τον λατρεύουν και τον αποθεώνουν, δηλαδή οι οπαδοί του ΟΣΦΠ. Οι ίδιοι οπαδοί που τους έκραζε όταν δεν έληξε ο αγώνας στο Σ.Ε.Φ. πριν κάτι μήνες και για να τους ευχαριστήσει θα φοράει τη φανέλα με το 7.

Σουρρεαλιστικό Μπόνους: "Είμαι Ολυμπιακός" δήλωσε ο (συμπαθής για εμένα τουλάχιστον) Ντένις Ρόμενταλ. Σίγουρα όταν ήταν μικρός είχε αφίσσα του Γαλάκου στο δωμάτιό του κι έκανε μικροδουλειές για να βάλει δορυφορική και να βλέπει τους αγώνες της αγαπημένης του ομάδας όσο ήταν στη Δανία... ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΑ ΤΡΩΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ!

Infidel Φιντέλ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=182038

Οι φωτογραφίες είναι από το: http://bloguerosrevolucion.ning.com/profiles/blogs/fidel-visito-el-centro

Άλλοι λένε τον Κάστρο επαναστάτη κι άλλοι τον λένε δικτάτορα. Προσωπικά δε με νοιάζει πολύ τι από τα δύο πιστεύει ο καθένας. Ό,τι από τα δύο και αν είναι, εδώ εμφανίζεται με ζακέτα της Nike... Είναι από τις στιγμές που η σημειολογία είναι αμείλικτη.

Ντροπή!

Υπάρχουν τόσοι τρόποι για να πεις σε κάποιον να ντρέπεται ως πράξη ομιλίας. "Ντροπή!", "ντροπή σου", "θα έπρεπε να ντρέπεσαι" είναι μερικοί από αυτούς. Ο γραμματικός τύπος της προστακτικής, όμως, υπάρχει σήμερα; Ποια είναι η προστακτική του "ντρέπομαι";

Έγκριτα δελτία

Το αγαπημένο δελτίο του σταρ πλέον λέει και τα ζώδια! Άραγε στη συγκεκριμένη ενότητα λέγονται περισσότερα ψέματα (για όσους από εμάς δεν πιστεύουμε στην αστρολογία) από όσα λένε οι "σοβαροί δημοσιογράφοι" σε άλλα κανάλια την ίδια ώρα;

Μια ποδοσφαιρική ιστορία

http://www.fightclub.gr/inner.aspx?15

Ιντερνετικό παιχνίδι σε φόρουμ

http://www.filosofiki.eu/viewtopic.php?f=6&t=7260&start=0

Μετράνε. Αυτό είναι όλο. Αντίστροφα και μετά κανονικά. Βοηθάει αυτό στη βαρεμάρα;

Φονταμενταλιστικά εμπορεύματα

Φιγούρα Θεός με καλάσνικοφ: http://failblog.org/2010/06/23/epic-fail-photos-product-fail-spree-3/

Προϊόντα Ιησούς μεταξύ των οποίων χατζοπλάστ Ιησούς, καραμέλες Μυστικός Δείπνος, ντελούξ έκδοση φιγούρα με θαύματα κλπ.: http://www.mcphee.com/shop/search.php?search_query=jesus&x=0&y=0

Κερατάς και δαρμένος

Ήθελα να 'ξερα ποιος μ@λάκ@ς είπε "μην περιμένεις τα πράγματα να βελτιώνονται μόνα τους, πρέπει εσύ να δράσεις"... Όταν, λοιπόν, μαθαίνεις ότι κάποιον τον απασχολεί κάτι που εμπλέκεσαι κι εσύ, μην του ζητήσεις ΠΟΤΕ να βγείτε. Άμα είναι θα σου το ζητήσει αυτός. Αν κάνεις το λάθος, θα βγεις και χαμένος από πάνω που πήρες την πρωτοβουλία. Θες να διώξεις τις σκιές που μαθαίνεις πως υπάρχουν; Θες να κάνεις τον άλλο να νιώσει πιο άνετα; Κακώς. Αν θέλει, θα το κάνει ο ίδιος. Αυτό ήταν το πρώτο λάθος μου. Δε θέλησα να αφήσω σκιές και εντυπώσεις που θα μείνουν και ποιος ξέρει τι αντίκτυπο θα έχουν.

Το δεύτερο είναι ο τρόπος μου. Εγώ γράφω όπως μιλάω (και μιλάω όπως μου 'ρχεται, όπως σκέφτομαι). Κι αυτό επειδή, όταν διαβάζω κάτι και το παίρνω στραβά λέω "ρε,αυτό εννοείς;" ώστε να ξέρω αν θα διαολοστείλω τον άλλο δικαιολογημένα ή τσάμπα. Προσπαθώ, αντί να βγάζω συμπεράσματα, να τα συζητάω. Έλα, όμως, που αν απαντήσεις όπως σκέφτηκες ο άλλος μπορεί να το διαβάσει διαφορετικά από όπως θα το έλεγες! Σε αυτό δεν τον αδικώ, είναι το ρίσκο του να αποφεύγεις τις τυπικότητες. Αν, όμως, αυτό που διαβάζεις σου βγάζει υπεροψία και ειρωνεία και δεν έχεις πάρει τέτοια δείγματα από τον αποστολέα σε σοβαρό επίπεδο, δε σε βάζει σε σκέψεις πριν "του την πεις"; Ναι, οκ, γραπτά δεν ακούγεται η φωνή και τι να κλάσουν η στίξη και τα emoticon, αλλά πρέπει να γράφουμε διαφορετικά από το πώς μιλάμε για να αποφεύγουμε τις παρεξηγήσεις; Τελικά, μάλλον ναι. My bad, λοιπόν. Αναρωτιέμαι, όμως, αν αυτό με οδηγεί σε τρίτο λάθος!

Μετά την παρατήρηση για το υπεροπτικό και ειρωνικό μου ύφος στο γραπτό κείμενο θέλω να θέσω σαφές ότι δεν υπήρχε τέτοια διάθεση εκ μέρους μου. Για το λόγο αυτό απαντάω ότι στο γραπτό λόγο δημιουργούνται τέτοιες εντυπώσεις, αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Και ρωτάω: μήπως κάνω πάλι το αρχικό λάθος; Μήπως προσπαθώντας να βάλω τα πράγματα στη θέση τους δημιουργώ άλλα πράγματα; Όταν λες "στα τέτοια μου, κάνε ό,τι νομίζεις" είσαι αλαζόνας, όταν δεν το κάνεις και δρας πάλι λάθος κάνεις. Μήπως πιάνω χώρο; Καταναλώνω αέρα; Ενοχλώ με την ύπαρξη μου γενικότερα; Γιατί όταν λέω ότι δε θα κάνω κάτι την ακούω και όταν λέω ότι θα κάνω κάτι πάλι την ακούω!

Το αποκορύφωμα είναι ότι μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον 2-3 περιπτώσεις που αυτό το κείμενο θα μπορούσε να εκφράζει τα τελευταία χρόνια. Τελικά στραβά αρμενίζουμε ή είναι στραβός ο γιαλός;

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι στραβός ο γιαλός. Έχουμε μάθει πιο πολύ να συμπεραίνουμε και πολύ λιγότερο να επικοινωνούμε και να αναγνωρίζουμε. Γι' αυτό και η θεωρία της πρόσληψης ξενίζει και δυσκολεύει τόσο. Προτιμάμε να μαντεύουμε τι λέει ο συγγραφέας ή το κείμενο παρά να ακούσουμε και να αναγνωρίσουμε τι νιώθουμε εμείς ακούγοντάς το, να διαλεχθούμε μαζί του ή γι' αυτό. Αλλά (για να μην ξεφύγω) και τι να κάνω; Να πάω με το γιαλό; Τότε δε θα είμαι εντάξει απέναντι στον εαυτό μου. Και αν δε νοιαζόμαστε τους εαυτούς μας και τους ρίχουμε, τότε τι διάολο κάνουμε; Πώς θα υπάρξει οτιδήποτε; Και στη μία επιλογή και στην άλλη, λάθος στο φινάλε. Και κερατάς και δαρμένος. Ξανά και ξανά, όπως φαίνεται και από την πρώτη παράγραφο.

Μουσικές μνήμες

Πήγα πριν από λίγο το μπάσο σε ένα φίλο μου για να αρχίσει να παίζει ο αδερφός του. Και μόνο που φόρεσα τη θήκη ένιωσα σαν την πρώτη λυκείου. Θυμήθηκα που έτρεχα με το μπάσο στην πλάτη για μια στάση να προλάβω το 605, τον Γιώργο να φωνάζει "τους μαγνήτεεεεεες" γιατί τους χτυπούσα και έριχνα τον ήχο στα υπόλοιπα όργανα, πόσο χάλια ένιωσα όταν παίξαμε μπροστά σε κόσμο και αναγκάστηκα να τραγουδήσω κι εγώ ελλείψει ατόμων (ποτέ δεν είχα φωνή, αλλά πάντα είχα cohones), τη βροχή που τρώγαμε στο ΚΑΤ 2 μέρες πριν πηγαίνοντας για πρόβα στον Παναγιώτη κλπ.

Τώρα αράζω με την ηλεκτρική παίζοντας το "killin' in the name of", θυμάμαι του ντράμερ πίσω από μια φωτογραφία από συναυλία μας στο σχολείο και το μόνο που σκέφτομαι είναι "fuck you, i won't do what you told me"! Γιατί "όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν" και όπως φαίνεται "τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά". "Adjystify", αλλά your way, μάγκες...

Έγνοιες αλλήλων

Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να ξέρεις ότι άνθρωποι που θεωρείς δικούς σου σε νοιάζονται. Ακόμα περισσότερο όταν σέβονται την ελευθερία σου αλλά εκφράζουν την ανησυχία και την έγνοια τους για σένα!

Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να νοιάζεσαι για κάοιον που δε νοιάζεται για τον εαυτό του. Δεν μπορείς να το χωνέψεις με τίποτα! Κι όμως, πρέπει και οφείλεις να σεβαστείς την ελευθερία του και το δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή...

Δεν υπάρχει τίποτα πιο καθησυχαστικό από το να ακούς "όλα θα πάνε καλά". Ακόμα κι αν αυτός που το λέει δεν έχει ιδέα για τι μιλάει, αυτομάτως αισθάνεσαι ασφάλεια και βλέπεις τα πράγματα με άλλη ελπίδα. Αν τώρα το "καλά" είναι και "όπως τα θες", ακόμα καλύτερα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη έκφραση συναισθήματος από την αγκαλιά. Το βλέμμα πάντα μιλάει, τα λόγια δηλώνουν ό,τι θες να πεις, το φιλί είναι πάντα ενδεικτικό σα σφινάκι, αλλά η αγκαλιά είναι το κοκτέιλ. Εκεί όλες οι αισθήσεις λένε τη σκέψη σου. Κι άμα είσαι "μάγκας", κρύψ 'την!