Μερικές μετεκλογικές πρώτες σκέψεις

1) Τελικά έχουμε "πρώτη φορά αριστερά... περίπου", αφού, πέρα από την αμφισβήτηση για το πόσο αριστερά είναι το πρώτο κόμμα, η συγκυβέρνηση γίνεται με δεξιό κόμμα. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που χωρίσανε τα τσανάκια τους στην κυβέρνηση, ο οποίος σε πρώτη ανάγνωση δείχνει λειτουργικός και η δομή της κυβέρνησης ενδιαφέρουσα. Μέγα φάουλ με τον εκπρόσωπο τύπου που δήλωνε πως δεν πάει για την πολιτική καριέρα αλλά για την αυτοδιοίκηση, προβληματισμός για κάποιες επιλογές προσώπων ή τοποθέτησής τους σε συγκεκριμένα πόστα, αλλά να τους δούμε πρώτα. Η ρήξη στη συγκυβέρνηση φαίνεται ότι αργεί, αλλά θα έρθει με θέμα τους μετανάστες. Εκεί λογικά θα βγει από τον πάγκο το 4ο κόμμα να συγκυβερνήσει "για να μην πάμε σε εκλογές" με την ανάλογη μεταστροφή του πρώτου κόμματος προς πιο κεντρώες πολιτικές. 2) Καλές πρώτες εντυπώσεις, αλλά δείχνουν προετοιμασμένες και επικοινωνιακές. Η επίσκεψη στην Καισαριανή ήταν πολύ θετική, ενώ ο πολιτικός όρκος με επίσκεψη πρώτα στον (εξαιρετικά συμπαθή και διαλλακτικό) Αρχιεπίσκοπο έδειξε σταθερότητα και ειλικρίνεια χωρίς διάθεση για ρήξη και προκλήσεις. Από την άλλη οι προεκλογικές στροφές προς τη θρησκεία φανερώνουν μία αντίθεση που δημιουργεί καχυποψίες... Από την άλλη έχουμε γραφικότητες με γραβάτες και σχόλια για τον καιρό, ενώ για ακόμα μια φορά φάνηκε το ήθος και η ποιότητα του προηγούμενου πρωθυπουργού με τη στάση "δε σου μιλάω, να πας να παραλάβεις μόνος σου, δε θα παραδώσω τίποτα εγώ". 3) Η σταθερότητα του κόμματος των φασιστών δολοφόνων εκτός από σοκαριστική δείχνει ότι το πρόβλημα ήρθε για να μείνει και περιμένει στη γωνία τη διάψευση των προσδοκιών από την Αριστερά. Εάν η τωρινή κυβέρνηση δεν πείσει (όχι απαραίτητα κάνοντας τα πάντα αλλά δίνοντας αίσθημα δικαιοσύνης και κάθαρσης, μένοντας σταθερή και οπωσδήποτε ειλικρινής, απλώς κάνοντας τα πράγματα καλύτερα από πριν δείχνοντας διέξοδο), θα υπάρξει γενικότερος αφορισμός της Αριστεράς ύπο τη γενίκευση ότι "την είδαμε κι αυτή" και θα προκύψει το δίλημμα "επιστροφή στα ίδια ή στροφή δεξιά" με ακόμα μεγαλύτερο θυμό, οργή και απογοήτευση. Υπό αυτή την έννοια, ακόμα κι αν δε μας αρέσει το εκλογικό αποτέλεσμα, ακόμα και αν δεν πιστεύουμε στην παρούσα κυβέρνηση, είμαστε "αναγκασμένοι" να ελπίζουμε και να ευχόμαστε ότι θα τα καταφέρει... 4) Το τι ψηφίστηκε και με ποια κριτήρια με ξεπερνά και για να το σχολιάσω. Από χαβαλέ, φόβο, προπαγάνδα, μισόλογα, κωλοτούμπες, οπορτουνισμό μέχρι μίσος, παρανομίες (υπό διερεύνηση ή μη), τρολιές, "ό,τι και να γίνει, εγώ αυτό είμαι, αυτό θα ρίξω", "όποιος μου τάξει περισσότερα θα πάρει την ψήφο μου" κ.λπ. Και μόνο η στάση του "πληρώνω τόσον καιρό, αλλά δε θα πληρώσω αυτό το μήνα μήπως αλλάξει το νόμο στο μέλλον η νέα κυβέρνηση" είναι ενδεικτική, αφού σαμποτάρεις την κυβέρνηση που ψηφίζεις και τη δυσκολεύεις να τηρήσει τις δεσμεύσεις της με το κενό που θα βρει. Υπάρχουν και πολλά άλλα για να ειπωθούν, αλλά θα μείνω σε αυτά προς το παρόν.

Η ελευθερία συγχωρεί, αλλά δεν υποχωρεί

http://www.sport-fm.gr/article/821925

Το "κουλούρι" "σπάει τη σιωπή του"...

http://www.huffingtonpost.gr/2015/01/13/-life-to-koulouri-sunenteuksi_n_6460964.html?utm_hp_ref=greece

Εκλογές;

Η είδηση: http://www.kathimerini.gr/797941/article/epikairothta/ellada/ektos-eklogikwn-katalogwn-100000-neoi-yhfoforoi Τουλάχιστον εξοργιστικό, δείχνει την εικόνα ορισμένων για τη δημοκρατία... Η (μετριοπαθής για το μέγεθος του ζητήματος) αντίδραση: http://www.esos.gr/arthra/36499/apokleiontai-apo-tis-ekloges-100000-neoi-gennimenoi-1997 Οι προτεινόμενες λύσεις (που θα αγνοηθούν: http://www.skai.gr/news/greece/article/272702/uparhoun-luseis-gia-na-psifisoun-oi-100000-gennithedes-tou-1997/ Υ.Γ.: Τη ίδια ώρα ο πρύτανης του ΕΚΠΑ θα είναι στο επικρατείας της ΝΔ με μοναδική κληρονομιά της (σύντομης έως τώρα) θητείας του τους τσαμπουκάδες με τους αριστερούς (κάτι που ήταν δίκαιο αίτημα, έγινε με 100% λάθος τρόπο, εξίσου αυταρχικό με αυτούς που "αποδοκιμάζει", και ήταν άκαιρο ως ένα από τα λιγότερο σημαντικά ζητήματα αυτή τη στιγμή για το πανεπιστήμιο, άρα δείχνει την ποιότητα και τις προθέσεις του ανδρός...). Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι α) εάν μπορεί εν ενεργεία επι κεφαλής αυτοδιοίκητου οργανισμού να ταυτίζεται έτσι με κόμμα (τα κόμματα τα αφορίζει, αλλά τα αριστερά...), β) εάν θα παραμείνει πρύτανης του ΕΚΠΑ, ενός αυτοδιοίκητου οργανισμού που έχει απαιτήσεις από την κυβέρνηση και ειδικότερα το Υπουργείο Παιδείας, εφόσον δηλαδή προκύπτει συγκρουση συμφερόντων, γ) πώς αντιλαμβάνονται μερικοί άνθρωποι την Πρυτανεία, αφού αφήνουν στη μέση το "έργο" τους για να πολιτευτούν, εκτός εάν το θέμα ήταν μόνο η προβολή και οι τσαμπουκάδες, η προσωπική αυταρέσκεια κ.λπ. Σε μια εκλογική αναμέτρηση με πολλά στραβά, αυτό το γεγονός για εμένα ξεχωρίζει σε συμβολικό και ουσιαστικό επίπεδο όσο και η είδηση που αναδημοσίευσα πριν.

Η ελευθερία δε σκοτώνεται

http://www.skai.gr/news/world/article/272601/gallia-purovolismoi-sta-grafeia-tis-charlie-hebdo-plirofories-gia-thumata-/ Η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία της σκέψης, η ελευθερία της έκφρασης δεν έχει όρια και δεν είναι ανάγκη να αρέσει σε όλους. Κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να ενστερνιστεί αυτό που εκφράζεται ή να το παρακολουθεί. Μπορεί (καλώς ή κακώς) ακόμα και να το λογοκρίνει στον μικρόκοσμό του ή στο περιβάλλον του, αλλά από εκεί μέχρι τον θάνατο υπάρχουν χιλιόμετρα. Μπορείς να εμποδίσεις το να γίνεις δέκτης του μηνύματος, μπορείς (καλώς ή κακώς) να περιορίσεις ή να απαξιώσεις το μήνυμα, αλλα δεν μπορείς να υποχρεώσεις τον πομπό να μην εκφράσει αυτό που θέλει ούτε να τον σκοτώσεις γι' αυτό. Και αν το κάνεις, κάποια πράγματα δε σκοτώνονται, με αποτέλεσμα αντί να κλείνουν στόματα να ανοίγουν περισσότερα. Υ.Γ.: Φυσικά τα μεγάλα μυαλά του τόπου αντί να δουν το γεγονός ως στροφή στην ελευθερία το ερμηνεύουν και το χρησιμοποιούν όπως θέλουν, όπως εδώ: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=382132&catID=1 Ομολογώ ότι σχεδόν διασκεδάζω όποτε σκέφτομαι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μιλάει για το μεταναστευτικό!

Καλή χρονιά!

Μια καλή χρονιά να έχουμε όλοι μας, εύκολη, δημιουργική και χαρούμενη. Προσωπικά. αφού άλλαξα τον χρόνο οικογενειακά, έπαιξα επιτραπέζια με φίλους μέχρι την ώρα που νυστάξαμε. Εμένα αυτό μου ταιριάζει, αλλά νομίζω πως είναι και συμβολικά όμορφο: Περνάς τις πρώτες ώρες του χρόνου με καλή παρέα και άνετα, χωρίς δυσκολίες και νεύρα, χωρίς να βασανίζεις τον εαυτό σου, διασκεδάζοντας ενεργητικά με ανθρώπους που σε νοιάζονται και τους νοιάζεσαι (και επειδή αυτό το τελευταίο είναι το κυριότερο, ακομα και αν δεν είναι εκεί όλοι, υπάρχουν και επόμενες χρονιές για τους υπόλοιπους). Κάπως έτσι δε θέλουμε να μας πάει η χρονιά, σαν παιχνίδι με καλή παρέα και έχοντας κοντά μας τους ανθρώπους που θέλουμε; Καλή χρονιά, λοιπόν!