Σήμερα, μετά από ένα συναισθηματικά έντονο Σαββατοκύριακο πήγα να δω μια παλιά μου συμφοιτήτρια που παίζει στο θέατρο ΠΚ στο νέο κόσμο στην παράσταση "το Ξέφωτο". Οι εντυπώσεις μου γενικά ήταν καλές και στο φινάλε είδα κάτι καλύτερο από αυτό που περίμενα. Ήταν μια παράσταση με τις αδυναμίες της αλλά και πολλά θετικά στοιχεία.
Το κείμενο στέκει καλά στα πόδια του χωρίς να χωράει πολλές αναγνώσεις αλλά γενικά είναι σωστό (το χαρακτηρισμό τον βάζω γιατί έχει να κάνει με την ενδοσκόπηση ενός αγοριού και από την άποψη των θεωριών ψυχολογίας είναι to the point) και με ενδιαφέροντες παραμυθένιους συμβολισμούς. Η σκηνοθεσία είναι ταιριαστή με το κείμενο (γι' αυτό αγαπάμε τη συμμετοχή του σεναριογράφου στη σκηνοθεσία) και πάλι αφήνει ένα θετικό πρόσημο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει φτάσει το ταβάνι της. Ακόμα καλύτερη η μουσική που έντυνε διάφορα κομμάτια (για τα τραγούδια το συζητάμε, γιατί έχει να κάνει και με τον κάθε ηθοποιό που τα λέει). Κοστούμια και σκηνογραφία, γενικά η παρουσίαση είναι εύκολη στην ερμηνεία των συμβολισμών (χωρίς αυτό να είναι κακό) και φτιάχνει ένα ταιριαστό κλίμα, σαν ένα καλό γήπεδο για να παίξεις μπάλα με τις υποδομές να σε περιμένουν εκεί να σολάρεις. Οι "ποδοσφαιριστές";
Στο παίξιμο τη συγκεκριμένη μέρα εγώ είδα τρεις διαφορετικές κλάσεις με δύο άτομα στην κατώτερη που ήταν πάντως πάνω από τη βάση (ερμήνευαν το κείμενό τους δείχνοντας ότι έχουν δουλέψει, αλλά έδειχναν ξεκομμένοι από την παράσταση, να μη γίνεται το connection που λένε στο χωριό μου), δύο στη μεσαία βελτιώνοντας αισθητά την εικόνα και κάνοντας την παράσταση πιο επαγγελματική στην εικόνα της και τρία άτομα που ξεχωρίζουν σε σχέση με τους άλλους τέσσερις. Όπως είπα, η τελική εικόνα είναι καλή, σίγουρα όχι τέλεια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κλαις τα λεφτά σου (που είναι και 10-15 ευρώ σε ένα θέατρο δίπλα στο μετρό). Για όσους έχουν δώσει γαλλικό δίπλωμα, ας πούμε ότι θα έπαιρνε "assez bien" από εμένα. Και όσοι με ξέρετε γνωρίζετε ότι δε χαρίζομαι σε κανέναν επειδή μπορεί να τον ξέρω! Θέλετε να έχετε οι ίδιοι άποψη; Δευτέρες-Τρίτες παίζεται, προσβάσιμο είναι, η τιμή είναι καλή, τσεκάρετέ το αν θέλετε!
Υ.Γ.: Προσωπικά, επειδή ακριβώς είχα αυτό το έντονο Σαββατοκύριακο, μια χαρά μου έκατσε ένα θέατρο με ψυχολογικό θέμα και αρκετά χτυπητά υπέρ και κατά. Τέλεια όμως ήταν που πήγα στο θέατρο με ιδανική παρέα και για την κουβέντα και για τη συνύπαρξη!
Υ.Γ.2: Στην παράσταση υπάρχει η απόδειξη ότι το μακιγιάζ δεν μπορεί να κρύψει την ομορφιά.
Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
Συνένοχος
Επιστρέφω σήμερα με το τρένο, όταν 3-4 στάσεις πριν τη δική μου ακούω στην πλάτη μου κάποιον να ζητάει χρήματα. Δεν ήμουν σε διάθεση να δώσω σημασία, ούτε να ανταποκριθώ αυτή τη φορά. Έρχεται και κάθεται απέναντί μου. "Είσαι Έλληνας, ρε;" μου λέει. Σηκώνω το κεφάλι μου από εκεί που άραζα και τον κοιτάω με το βλέμμα "κανόνισε..." που διαθέτω. "Σου μιλάω" ξαναλέει. "Δε σε άκουσα" είπα. "Είσαι Έλληνας;" ξαναρώτησε. Διατηρώντας το ύφος μου λέω "ναι". "Πώς σε λένε;", "Μήτσο" του λέω εγώ. "Εμένα Γιώργο" και κάνει να μου δώσει περίπου το χέρι του. Εγώ ψιλιασμένος το δίνω τσεκάροντας παράλληλα τα χέρια του και βλέποντας ότι τα μανίκια του δεν είναι πιο κάτω από τους καρπούς του, άρα αν κρατάει κάτι είναι σε τσέπη. "Θα μου δώσεις κάτι; Έχω αποφυλακιστεί και θέλω να φάω". Ο τύπος ήταν ή πρεζομένος ή πολύ κουρασμένος, αλλά δεν ήταν ανήμπορος εργασίας. "Δεν έχω κάτι πάνω μου" του λέω. "Δώσε μου ψιλά γιατί θα τα χάσεις όλα" λέει. Εγώ έχω πλέον τ νου μου στο πού βρίσκονται τα χέρια του για να τον κολλήσω στον τοίχο αν πλησιάσουν στις τσέπες. Με το ίδιο στυλ ξαναλέω "δεν έχω κάτι πάνω μου". "Προτιμάς να χάσεις το τηλέφωνό σου;" μου λέει. Τον κοιτάω πιο αυστηρά με την περιφερειακή μου όραση πάντα στα χέρια του και επαναλαμβάνω "δεν έχω κάτι πάνω μου". Σηκώνεται και φεύγει.
Η γυναίκα που καθότανε δίπλα του κοιτούσε με γουρλωμένα τα μάτια και απορημένο ύφος. Λέω "συγγνώμη, να σας κάνω μια στατιστική ερώτηση: αν τον χτυπούσα θα ερχόσασταν μαζί μου στην αστυνομία μάρτυρας ότι με απείλησε;" Μου απαντάει "σε απείλησε; Δεν άκουσα τι έλεγε, απλά ότι σου μιλούσε". Πετάγεται η διπλανή μου και λέει "πρεζάκι ήταν, αλλά δεν ακούσατε τι του έλεγε...". Τους λέω εγώ "ναι, αλλά αν τον χτυπήσω μετά θα πρέπει να έχω μάρτυρες για να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας και δεν είναι διατεθημένοι όλοι να πάνε στην αστυνομία για τη διαδικασία". Παρά το ύφος της αυτή που καθόταν δίπλα του είπε πώς δεν άκουσε, αλλά "έτσι είναι" και συμφώνησε και η διπλανή μου. Γι' αυτό το λόγο κι εγώ δε θα έκανα τίποτα αν δεν έβλεπα ότι απειλούμαι. Ωστόσο, αυτός έφυγε κι εγώ είμαι 25 και δεν ψάρωσα. Το βράδυ μπορεί να το κάνει σε κάποιον μικρό, σε κάποια γυναίκα, να πάρει αυτό που θέλει με τις απειλές. Εγώ γιατί νιώθω συνένοχος που δεν τον μάζεψα να τον παραλάβει η αστυνομία επειδή φαντάστηκα ότι δε θα ερχόταν κανένας μάρτυρας;
Η γυναίκα που καθότανε δίπλα του κοιτούσε με γουρλωμένα τα μάτια και απορημένο ύφος. Λέω "συγγνώμη, να σας κάνω μια στατιστική ερώτηση: αν τον χτυπούσα θα ερχόσασταν μαζί μου στην αστυνομία μάρτυρας ότι με απείλησε;" Μου απαντάει "σε απείλησε; Δεν άκουσα τι έλεγε, απλά ότι σου μιλούσε". Πετάγεται η διπλανή μου και λέει "πρεζάκι ήταν, αλλά δεν ακούσατε τι του έλεγε...". Τους λέω εγώ "ναι, αλλά αν τον χτυπήσω μετά θα πρέπει να έχω μάρτυρες για να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας και δεν είναι διατεθημένοι όλοι να πάνε στην αστυνομία για τη διαδικασία". Παρά το ύφος της αυτή που καθόταν δίπλα του είπε πώς δεν άκουσε, αλλά "έτσι είναι" και συμφώνησε και η διπλανή μου. Γι' αυτό το λόγο κι εγώ δε θα έκανα τίποτα αν δεν έβλεπα ότι απειλούμαι. Ωστόσο, αυτός έφυγε κι εγώ είμαι 25 και δεν ψάρωσα. Το βράδυ μπορεί να το κάνει σε κάποιον μικρό, σε κάποια γυναίκα, να πάρει αυτό που θέλει με τις απειλές. Εγώ γιατί νιώθω συνένοχος που δεν τον μάζεψα να τον παραλάβει η αστυνομία επειδή φαντάστηκα ότι δε θα ερχόταν κανένας μάρτυρας;
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
Για τον Θ. Αγγελόπουλο
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=439984
Η σκόνη του χρόνου μπορεί να σκεπάσει κάποια στιγμή το όνομα, αμφιβάλω όμως ότι θα σκεπάσει το έργο του. Μπορεί να μη σου άρεσε ο Αγγελόπουλος, μπορεί να σε κούραζε ή να μην ήταν "του γούστου σου", όμως πάντα υπήρχε κάτι να θαυμάσεις στις δημιουργίες του. Ένας άνθρωπος που έχει ταυτιστεί στους πολλούς για τους αργούς ρυθμούς και τη σιωπή, σώπασε οριστικά με τη φωνή του να μένει αιώνια δυνατή. Πριν αρχίσω να τον συμπαθώ έλεγα σε μια καθηγήτριά μου "γιατί είναι τόσο επιδεικτικός και κουλτουριάρης; Αφού είναι αριστερός δεν πρέπει να απευθύνεται στο λαό, στις πλατιές μάζες;" για να δεχτώ την αποστομωτική απάντηση που άρχισε να μου αλλάζει τον τρόπο που τον βλέπω "οι ταινίες του είναι για το λαό, όχι για τους λίγους. Και όχι μόνο ως περιεχόμενο που μιλάει για το λαό. Η τέχνη θα έπρεπε να είναι δικαίωμα και δυνατότητα του κάθε ανθρώπου, του λαού. Εκεί απευθύνεται". Σήμερα ο θίασος πενθεί...
Η σκόνη του χρόνου μπορεί να σκεπάσει κάποια στιγμή το όνομα, αμφιβάλω όμως ότι θα σκεπάσει το έργο του. Μπορεί να μη σου άρεσε ο Αγγελόπουλος, μπορεί να σε κούραζε ή να μην ήταν "του γούστου σου", όμως πάντα υπήρχε κάτι να θαυμάσεις στις δημιουργίες του. Ένας άνθρωπος που έχει ταυτιστεί στους πολλούς για τους αργούς ρυθμούς και τη σιωπή, σώπασε οριστικά με τη φωνή του να μένει αιώνια δυνατή. Πριν αρχίσω να τον συμπαθώ έλεγα σε μια καθηγήτριά μου "γιατί είναι τόσο επιδεικτικός και κουλτουριάρης; Αφού είναι αριστερός δεν πρέπει να απευθύνεται στο λαό, στις πλατιές μάζες;" για να δεχτώ την αποστομωτική απάντηση που άρχισε να μου αλλάζει τον τρόπο που τον βλέπω "οι ταινίες του είναι για το λαό, όχι για τους λίγους. Και όχι μόνο ως περιεχόμενο που μιλάει για το λαό. Η τέχνη θα έπρεπε να είναι δικαίωμα και δυνατότητα του κάθε ανθρώπου, του λαού. Εκεί απευθύνεται". Σήμερα ο θίασος πενθεί...
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Ο κόσμος χάνεται, αρκεί να μη χάνεται η οικονομία
Θυμάμαι πριν 3-4 χρόνια που οι ειδήσεις έπαιζαν κάθε βδομάδα (τουλάχιστον) ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ για το περιβάλλον, τις κλιματικές αλλαγές, το λιώσιμο των πάγων... Χαμός κανονικός! Μετρούσαμε αντίστροφα για το πότε θα χαθούν νησιά και χώρες από το χάρτη κι άλλες μη αναστρέψιμες καταστροφές. Μέχρι που ήρθε η καταστροφή της οικονομίας. Ξαφνικά το περιβάλλον δεν έχει ούτε ένα ανάλογο ρεπορτάζ το μήνα! Παίρνουμε αρκετή δόση τρόμου από τα οικονομικά και έεεεεελα μωρέ, εδώ οικονομίες χάνονται, με τους πάγους θα ασχολούμαστε τώρα; Το πολύ-πολύ να πνιγούμε... Εδώ μας πνίγουν τα χρέη!
Υ.Γ.: Βέβαια μπορεί όλα αυτά που έλεγαν τότε να έχουν διορθωθεί τώρα ή να είχαν πέσει θύματα του κάθε Αλ Γκορ του κόσμου τούτου... Τι να πω!
Υ.Γ.: Βέβαια μπορεί όλα αυτά που έλεγαν τότε να έχουν διορθωθεί τώρα ή να είχαν πέσει θύματα του κάθε Αλ Γκορ του κόσμου τούτου... Τι να πω!
Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012
Για τους ανεπίδεκτους
Είχα πει ότι δε θα παρασυρθώ από το μπλογκ για να γράψω γκομενοσυμβουλές κλπ για να αποφύγω τα διάφορα "εξυπνάκια" και "και ποιος είσαι εσύ ρε μεγάλε" και το τήρησα. Ωστόσο, αν αναδημοσιεύσω κάτι που βρήκα δεν παραβαίνω τον κανόνα μου! Καλή όρεξη, λοιπόν:
http://www.fightclub.gr/inner.aspx?15
http://www.fightclub.gr/inner.aspx?15
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012
Για το "εργατικό ατύχημα" του ασφαλίτη
Άκουσα ότι βρήκανε στην πορεία προχτές ασφαλίτη και του άλλαξαν τα φώτα στο ξύλο. Σκέφτομαι και την αντιμετώπιση που έχουν οι αστυνομικοί που κάνουν καλά και σωστά τη δουλειά τους. Όταν έχεις συναδέρφους μπάτσους να προκαλούν και να κάνουν όργια στις πορείες, όταν έχεις ένα κράτος να σε χρησιμοποιεί όχι για τις ανάγκες της χώρας αλλά για τη δική του πολιτική κάνοντάς σε τον κακό και αφήνοντάς σε ως θύμα, όταν οι πορείες ΔΕΝ προστατεύονται αλλά ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΝΤΑΙ και σαμποτάρονται ΘΕΣΜΙΚΑ με τους διάφορους ασφαλίτες, τις προκλήσεις, την αστυνομική βία κλπ, εκεί αναρωτιέσαι: είναι βία αυτό που έγινε ή αυτοπροστασία της πορείας; Όταν ο κάθε ασφαλίτης πάει και αρχίζει τα επεισόδια και οι μπαχαλάκηδες πάνε και τα φουντώνουν με την πρώτη ευκαιρία και κανείς δεν προστατεύει την πορεία από αυτό αλλά αντίθετα της επιτίθεται, δεν πρέπει η πορεία να αυτοπροστατευθεί; Να "περιποιηθεί" ασφαλίτες και μπαχαλάκηδες για να προστατεύσει τον εαυτό της;
Άσχετα από το πόσο κατάπτυστο είναι να είσαι επαγγελματίας σαμποτέρ του κόσμου που απλά διαμαρτύρεται και θα φάει τα χημικά (κατά τα άλλα η δουλειά δεν είναι ντροπή...), ας δούμε και μια άλλη διάσταση. Την ευθύνη για το ξύλο που έφαγε ο ασφαλίτης την έχουν αυτοί που τον έδειραν ή αυτοί που τόσο καιρό απαντάνε σε βίντεο, φωτογραφίες και ντοκουμέντα με ηλίθιες δικαιολογίες και διαψεύσεις ότι αυτά που βλέπουμε μπροστά μας δεν υπάρχουν; Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη και λογική, όταν δεν υπάρχει προστασία, ποιον εκπλήσσουν αυτά που γίνονται; Όταν μέχρι και οι δημοσιογράφοι πλέον τα παρουσιάζουν (τόσο πολλά και φανερά έχουν γίνει τα κρούσματα ή το κάνουν για να στοχοποιήσουν και να αποπροσανατολίσουν) και η επίσημη αστυνομία και τα ανάλογα υπουργεία μας λένε ανέκδοτα, δεν είναι θέμα χρόνου να γίνουν αυτά; Και άλλα...; Ποιος θα προστατεύσει το δημοκρατικό δικαίωμα της διαδήλωσης;
Υ.Γ.: Έψαχνα να βρω λινκ με την είδηση, αλλά δε βρήκα κάποιο από τα "βαρβάτα" σάιτ. Μάλλον δεν γκουγκλάρω καλά...
Άσχετα από το πόσο κατάπτυστο είναι να είσαι επαγγελματίας σαμποτέρ του κόσμου που απλά διαμαρτύρεται και θα φάει τα χημικά (κατά τα άλλα η δουλειά δεν είναι ντροπή...), ας δούμε και μια άλλη διάσταση. Την ευθύνη για το ξύλο που έφαγε ο ασφαλίτης την έχουν αυτοί που τον έδειραν ή αυτοί που τόσο καιρό απαντάνε σε βίντεο, φωτογραφίες και ντοκουμέντα με ηλίθιες δικαιολογίες και διαψεύσεις ότι αυτά που βλέπουμε μπροστά μας δεν υπάρχουν; Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη και λογική, όταν δεν υπάρχει προστασία, ποιον εκπλήσσουν αυτά που γίνονται; Όταν μέχρι και οι δημοσιογράφοι πλέον τα παρουσιάζουν (τόσο πολλά και φανερά έχουν γίνει τα κρούσματα ή το κάνουν για να στοχοποιήσουν και να αποπροσανατολίσουν) και η επίσημη αστυνομία και τα ανάλογα υπουργεία μας λένε ανέκδοτα, δεν είναι θέμα χρόνου να γίνουν αυτά; Και άλλα...; Ποιος θα προστατεύσει το δημοκρατικό δικαίωμα της διαδήλωσης;
Υ.Γ.: Έψαχνα να βρω λινκ με την είδηση, αλλά δε βρήκα κάποιο από τα "βαρβάτα" σάιτ. Μάλλον δεν γκουγκλάρω καλά...
Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012
Ανακύκλωση οργάνων
Έβλεπα χτες στους "Πρωταγωνιστές" την εκπομπή για τη δωρεά οργάνων. Όσο κατανοητά, λογικά και ανθρώπινα ήταν όσα έβλεπα και καταλάβαινα, άλλο τόσο ανθρώπινες ήταν οι αντιστάσεις μου, σαν τέλεια ατελές άτομο που είμαι. Όταν θα έχω πεθάνει, αντί να φάνε τα όργανά μου τα σκουλήκια μπορώ να προσφέρω κάτι. Αλλά θα κρατάω ένα κρεβάτι εντατικής με το νεκρό κουφάρι μου για ό,τι μπορέσω να αφήσω... Με δεδομένη την κατάσταση της Υγείας στη χώρα αυτή, πας να κάνεις καλό και ίσως να κάνεις κακό! Αλλά από την άλλη εσύ απλά διαθέτεις τον εαυτό σου, δε διορθώνεις τα διοικητικά προβλήματα του τόπου και της Υγείας... Ας βγάλουν αυτοί άκρη! Εκεί μπαίνει η ατάκα "με δωρεές οργάνων θα εξοικονομούνταν χρήματα και για την Υγεία" και σου σβήνει τις πολιτικές ενστάσεις σου.
Μένει, ωστόσο, μια άλλη, πιο εγωιστική. Παρά τη συγκινητική και ανθρώπινη ατάκα "ο γιος μου πρόσφερε με το θάνατό του και συνεχίζει να ζει ένα κομμάτι του" και "η προσφορά του κάνει τον πόνο μας ελαφρύτερο" των συγγενών, ξέρεις ότι βάζεις μια ενδόμυχη εγωιστική πλευρά των δικών σου ανθρώπων σε δοκιμασία για χάρη κάποιον αγνώστων σε ανάγκη. Την ίδια ώρα που και οι δικοί σου έχουν ανάγκη, ψυχολογική κυρίως. Βρίσκεσαι αυτόματα σε ένα δίλημμα. Και σε αυτό έρχεται να προστεθεί η δική σου αίσθηση κτήσης του σώματος. Πόσο θα σεβαστούν το κορμί μου κατά τη διάρκεια του χειρουργείου; Τη διαδικασία της προσφοράς μου; Και σε τελική ανάλυση προσπαθώ να προσφέρω σε όλη μου τη ζωή, να μην είμαι όλος στο θάνατό μου; Εγωιστικό, αλλά ανθρώπινο να νιώθεις το σώμα σου κτήμα σου μετά το θάνατό σου, αφού είναι ίσως το μόνο που σε συνδέει τόσο πολύ με τη ζωή συμβολικά. Είναι η δυσκολία μας να δεχτούμε το θάνατο, ακόμα και όταν ξέρουμε ότι δε θα είμαστε εδώ. Ωστόσο, ενώ έχω αυτούς τους ενδοιασμούς, η λύση μου δόθηκε από τη φύση. Δεν μπορώ να δώσω αίμα για ιατρικούς λόγους. Είναι κάτι που φοβάμαι να κάνω (δεν τα πάω καλά με τις ενέσεις), αλλά θα το έκανα. Δεν μπορώ, όμως. Αυτή τη φυσική μου αδυναμία μπορώ να την πατσίσω με το να γίνω δωρητής οργάνων όταν δε θα υπάρχουν ιατρικοί λόγοι που να μου λένε να μην προσφέρω. Για εμένα, όσο ανθρώπινες και κατανοητές να είναι οι ενστάσεις για τη δωρεά οργάνων, μόνο αν δεν είσαι τακτικός εθελοντής αιμοδότης μπορείς να πεις "θα πάρω τα όργανά μου μαζί μου". Είναι ένα καλό δίλημμα για κάτι που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να δώσει (και όχι να φτιάξει). Αίμα όσο είσαι ζωντανός ή (και) όργανα όταν πεθάνεις;
Μένει, ωστόσο, μια άλλη, πιο εγωιστική. Παρά τη συγκινητική και ανθρώπινη ατάκα "ο γιος μου πρόσφερε με το θάνατό του και συνεχίζει να ζει ένα κομμάτι του" και "η προσφορά του κάνει τον πόνο μας ελαφρύτερο" των συγγενών, ξέρεις ότι βάζεις μια ενδόμυχη εγωιστική πλευρά των δικών σου ανθρώπων σε δοκιμασία για χάρη κάποιον αγνώστων σε ανάγκη. Την ίδια ώρα που και οι δικοί σου έχουν ανάγκη, ψυχολογική κυρίως. Βρίσκεσαι αυτόματα σε ένα δίλημμα. Και σε αυτό έρχεται να προστεθεί η δική σου αίσθηση κτήσης του σώματος. Πόσο θα σεβαστούν το κορμί μου κατά τη διάρκεια του χειρουργείου; Τη διαδικασία της προσφοράς μου; Και σε τελική ανάλυση προσπαθώ να προσφέρω σε όλη μου τη ζωή, να μην είμαι όλος στο θάνατό μου; Εγωιστικό, αλλά ανθρώπινο να νιώθεις το σώμα σου κτήμα σου μετά το θάνατό σου, αφού είναι ίσως το μόνο που σε συνδέει τόσο πολύ με τη ζωή συμβολικά. Είναι η δυσκολία μας να δεχτούμε το θάνατο, ακόμα και όταν ξέρουμε ότι δε θα είμαστε εδώ. Ωστόσο, ενώ έχω αυτούς τους ενδοιασμούς, η λύση μου δόθηκε από τη φύση. Δεν μπορώ να δώσω αίμα για ιατρικούς λόγους. Είναι κάτι που φοβάμαι να κάνω (δεν τα πάω καλά με τις ενέσεις), αλλά θα το έκανα. Δεν μπορώ, όμως. Αυτή τη φυσική μου αδυναμία μπορώ να την πατσίσω με το να γίνω δωρητής οργάνων όταν δε θα υπάρχουν ιατρικοί λόγοι που να μου λένε να μην προσφέρω. Για εμένα, όσο ανθρώπινες και κατανοητές να είναι οι ενστάσεις για τη δωρεά οργάνων, μόνο αν δεν είσαι τακτικός εθελοντής αιμοδότης μπορείς να πεις "θα πάρω τα όργανά μου μαζί μου". Είναι ένα καλό δίλημμα για κάτι που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να δώσει (και όχι να φτιάξει). Αίμα όσο είσαι ζωντανός ή (και) όργανα όταν πεθάνεις;
Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012
Κλεμμένοι πίνακες, κλεμμένη λογική
http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4686041
Σα να ακούω κάποια φωνή "έεεεελα μωρέ, δεν πήρανε και τίποτα δικό μας σαν το λαμόγιο τον Έλγιν". Πέρασε η είδηση, ακούστηκε λίγο για το τραγελαφικό της υπόθεσης και πάμε γι' άλλα. Αν βέβαια έκλεβαν τίποτα από την Ακρόπολη... θα είχαμε καταδίκη! Ποιανού; Εδώ είναι τα ωραία!
Τη φύλαξη για τα διάφορα "εθνικά" ποιος την έχει; Φαίνεται οι διαχειριστές κάθε "εθνικού" μέρους. Έτσι η ΕΘΝΙΚΗ πινακοθήκη είχε ιδιωτική ασφάλεια. Αυτό έγινε γιατί συνέφερε περισσότερο το κράτος από το να αναλάβει η κρατική ασφάλεια; Γιατί η εθνική μας περιουσία δε γίνεται να φυλάσσεται από το κράτος; Γιατί η φύλαξη από το κράτος κρίθηκε ανεπαρκής από τη διοίκηση και επέλεξε να αναλάβουν σεκουριτάδες; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι αυτός που σχολίασε τα μέτρα ασφαλείας ήταν ο υπουργός δημοσίας τάξης ("προστασίας του πολίτη" δεν το λέω γιατί κινδυνεύω από το γέλιο). Κρίνει, λοιπόν, ότι δεν υπήρχε φύλαξη της προκοπής. Επειδή κλήθηκε για την κλοπή η αστυνομία ή ως ειδήμων; Γιατί μου κάνει εντύπωση η ΕΘΝΙΚΗ πινακοθήκη να μην έχει κρατική φύλαξη. Εκτός και κρίθηκε ανεπαρκής, οπότε τι μιλάς... Ή εκτός αν είναι ΚΑΙ κρατική η φύλαξη και την κρίνουν εκ των υστέρων... Ή εκτός αν η ΕΘΝΙΚΗ πινακοθήκη δεν είναι τόσο εθνική και είναι και ιδιωτική. Δεν ξέρω ούτε είμαι δημοσιογράφος για να το ψάξω. Είμαι κάποιος που βαρέθηκα τους μετά Χριστόν προφήτες, τους ανίκανους και τους εξυπνάκηδες που μας δουλεύουν στα μούτρα μας.
Σα να ακούω κάποια φωνή "έεεεελα μωρέ, δεν πήρανε και τίποτα δικό μας σαν το λαμόγιο τον Έλγιν". Πέρασε η είδηση, ακούστηκε λίγο για το τραγελαφικό της υπόθεσης και πάμε γι' άλλα. Αν βέβαια έκλεβαν τίποτα από την Ακρόπολη... θα είχαμε καταδίκη! Ποιανού; Εδώ είναι τα ωραία!
Τη φύλαξη για τα διάφορα "εθνικά" ποιος την έχει; Φαίνεται οι διαχειριστές κάθε "εθνικού" μέρους. Έτσι η ΕΘΝΙΚΗ πινακοθήκη είχε ιδιωτική ασφάλεια. Αυτό έγινε γιατί συνέφερε περισσότερο το κράτος από το να αναλάβει η κρατική ασφάλεια; Γιατί η εθνική μας περιουσία δε γίνεται να φυλάσσεται από το κράτος; Γιατί η φύλαξη από το κράτος κρίθηκε ανεπαρκής από τη διοίκηση και επέλεξε να αναλάβουν σεκουριτάδες; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι αυτός που σχολίασε τα μέτρα ασφαλείας ήταν ο υπουργός δημοσίας τάξης ("προστασίας του πολίτη" δεν το λέω γιατί κινδυνεύω από το γέλιο). Κρίνει, λοιπόν, ότι δεν υπήρχε φύλαξη της προκοπής. Επειδή κλήθηκε για την κλοπή η αστυνομία ή ως ειδήμων; Γιατί μου κάνει εντύπωση η ΕΘΝΙΚΗ πινακοθήκη να μην έχει κρατική φύλαξη. Εκτός και κρίθηκε ανεπαρκής, οπότε τι μιλάς... Ή εκτός αν είναι ΚΑΙ κρατική η φύλαξη και την κρίνουν εκ των υστέρων... Ή εκτός αν η ΕΘΝΙΚΗ πινακοθήκη δεν είναι τόσο εθνική και είναι και ιδιωτική. Δεν ξέρω ούτε είμαι δημοσιογράφος για να το ψάξω. Είμαι κάποιος που βαρέθηκα τους μετά Χριστόν προφήτες, τους ανίκανους και τους εξυπνάκηδες που μας δουλεύουν στα μούτρα μας.
Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012
Δε χρειάζονται λεφτά ή εκπαίδευση για να μην είσαι μ@λάκας
Σήμερα το πρωί, όταν ήμουν στο μαγαζί και έτρωγα τα κρουασανάκια μου, μπαίνει ένας ρακένδυτος άνθρωπος. Μου ζητάει ένα ευρώ για να φάει. Του λέω "ευρώ δε σου δίνω. Αν θες ένα τέτοιο, πάρε" και με μια χαρτοπετσέτα του δίνω ένα κρουασανάκι. Το παίρνει, το περιεργάζεται λίγο και φεύγει (χωρίς "ευχαριστώ", αλλά δεν ήθελα, ήθελα απλά να μην ακολουθήσει κάτι σαν αυτό που ακολούθησε"). Το τρώει βγαίνοντας από το μαγαζί και πετάει στο δρόμο την χαρτοπετσέτα έξω από το μαγαζί μου. "Επ", του λέω, "το χαρτί όμως θα το μαζέψεις και θα το πετάξεις στα σκουπίδια". Έσκυψε και το σήκωσε. Το πέταξε 2 μέτρα πιο δίπλα, στο διπλανό μαγαζί, εκεί που υποτίθεται ότι δεν έβλεπα. Ο κάδος είναι ακριβώς δίπλα από το μαγαζί μου, στην άλλη του πλευρά...
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012
Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012
"Πόλεμος" (;) εξουσιών
Πάντα είχα ένα θέμα με τις γλαφυρές λέξεις που υποτίθεται ότι είναι παραστατικές ενώ είναι ασύμμετρες ως μεταφορές. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο πόλεμος. Διάβασα και άκουσα για τη δήλωση Παπούλια ότι γίνεται "πόλεμος" στον Παπαδήμο. Ευτυχώς έχουμε καιρό να δούμε πόλεμο στα μέρη μας για να θυμηθούμε τι σημαίνει να σκάει μια βόμβα δίπλα σου ή να πετάγονται μέλη αίματα από ανθρώπους που πριν λίγο ανέπνεαν μαζί σου... Αλλά δε θα σταθώ στο γλωσσικό του θέματος αυτή το φορά.
http://www.madata.gr/epikairotita/politics/160888.html
Ξαναγράφω με πλάγια: Γίνεται πόλεμος στον Παπαδήμο, είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας επί λέξει: «Του γίνεται πόλεμος. Το βλέπω στις εφημερίδες με σχόλια που θα μπορούσαν να μη γίνονται αφού όλοι δηλώνουμε και ζητάμε τα πολλά χρήματα από την Ευρώπη».
"Επί λέξει" γράφει το δημοσίευμα. Αν είναι έτσι, τότε αυτά τα είπε ο πρόεδρος της δημοκρατίας (η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αν προτιμάτε, τα μικρά γράμματα είναι γλωσσική μου επιλογή και όχι σχόλιο εδώ). Παρότι τους δημοσιογράφους τους έχω περισσότερο από όλους, ίσως, στην μπούκα, νομίζω ότι ο ρόλος τους (πρέπει να) είναι να ελέγχουν τις τρεις εξουσίες (γι'αυτό λέγεται και τέταρτη εξουσία ο Τύπος), εκτός, φυσικά, από το να ενημερώνουν να ενημερώνουν. Στον έλεγχο αυτό υποτίθεται ότι πάνε και τα σχόλια (άλλο αν το έχουμε πάει ως μέσω πίεσης συμφερόντων κλπ...).
Ερώτηση 1: Τώρα το καταλάβαμε ότι τα σχόλια πλέον γίνονται πολλές φορές ανεύθυνα, κάποιες για εντυπωσιασμό και κάποιες για συμφέροντα; Αν ναι, κάλιο αργά παρά ποτέ... Αν όχι,
Ερώτηση 2: Η παρατήρηση γίνεται επειδή είναι τέτοια η συγκυρία και η ανάγκη κλπ κλπ; Και ο πρόεδρος της δημοκρατίας που ανήκει σε μία εξουσία κάνει παρατηρήσεις στην εξουσία που τον ελέγχει σε φάση "ρε παιδιά, εδώ ζοριζόμαστε, το ξεφτιλίζετε κάθε φορά, μην το κάνετε και τώρα"; Ή κάνουν γενικά καλά τη δουλειά τους (ασχολίαστο...) και την κάνουν και τώρα, αλλά επειδή είναι τα ζόρια πρέπει να μην τα λένε;
Θυμίσω και τα σχόλια (;) Βενιζέλου στον Βαξεβάνη που (παραθέτω σε πλάγια, τα έντονα γράμματα δικά μου) σε τηλεφωνική του παρέμβαση κατηγόρησε ευθέως τον κ. Βαξεβάνη για μεροληπτική στάση αναφέροντας μάλιστα και την ιδιότητά τού ως δημοσιογράφου σε κρατικό μέσο σύμφωνα με αυτό: http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/246226/skliri-kodra-venizelou-me-to-dimosiografo-k-vaxevani/
Δε στέκομαι στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, δεν το έχω ψάξει, στέκομαι στην αναφορά για "κρατικό μέσο" η οποία μπορεί να είναι απλή εξειδίκευση (αμφιβάλλω), αντιδιαστολή με ιδιωτικά μέσα (άρα κάνουν κάτι διαφορετικό τα ιδιωτικά; ) ή τη σχέση του κράτους με το κρατικό μέσο. Κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ, ούτε να μαντέψω τι θέλει να πει ο ποιητής.
Μιας και λέμε για μπερδέματα εξουσιών, χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα και για αυτό, κάτι σε κόντρα γίνεται (πάλι) και με τη δικαστική εξουσία και την εκτελεστική. Τώρα είναι τα συγκεκριμένα πρόσωπα υπερβολικά; Υπάρχουν όντως πιέσεις; Δεν υπάρχει τίποτα; Μένω εδώ για να μην πιάσω και την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης, τον έλεγχό της, το πόσο ίσοι είμαστε όλοι απέναντι της, τα νομοθετήματα των νομοθετών (άλλη εξουσία αυτή) κλπ
Μαυρίσατε ακόμα δεν μπήκε ο νέος χρόνος; Μην ανησυχείτε! Έρχονται τα Φώτα! θα κάτσει κανένα περιστέρι στον Καρατζαφέρη, μετά αυτός θα συναντηθεί με τον Παπούλια κλπ. Είναι αυτό που λέμε "ο Θεός να βάλει το χέρι του"! Ω, θεέ μου...!
http://www.madata.gr/epikairotita/politics/160888.html
Ξαναγράφω με πλάγια: Γίνεται πόλεμος στον Παπαδήμο, είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας επί λέξει: «Του γίνεται πόλεμος. Το βλέπω στις εφημερίδες με σχόλια που θα μπορούσαν να μη γίνονται αφού όλοι δηλώνουμε και ζητάμε τα πολλά χρήματα από την Ευρώπη».
"Επί λέξει" γράφει το δημοσίευμα. Αν είναι έτσι, τότε αυτά τα είπε ο πρόεδρος της δημοκρατίας (η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αν προτιμάτε, τα μικρά γράμματα είναι γλωσσική μου επιλογή και όχι σχόλιο εδώ). Παρότι τους δημοσιογράφους τους έχω περισσότερο από όλους, ίσως, στην μπούκα, νομίζω ότι ο ρόλος τους (πρέπει να) είναι να ελέγχουν τις τρεις εξουσίες (γι'αυτό λέγεται και τέταρτη εξουσία ο Τύπος), εκτός, φυσικά, από το να ενημερώνουν να ενημερώνουν. Στον έλεγχο αυτό υποτίθεται ότι πάνε και τα σχόλια (άλλο αν το έχουμε πάει ως μέσω πίεσης συμφερόντων κλπ...).
Ερώτηση 1: Τώρα το καταλάβαμε ότι τα σχόλια πλέον γίνονται πολλές φορές ανεύθυνα, κάποιες για εντυπωσιασμό και κάποιες για συμφέροντα; Αν ναι, κάλιο αργά παρά ποτέ... Αν όχι,
Ερώτηση 2: Η παρατήρηση γίνεται επειδή είναι τέτοια η συγκυρία και η ανάγκη κλπ κλπ; Και ο πρόεδρος της δημοκρατίας που ανήκει σε μία εξουσία κάνει παρατηρήσεις στην εξουσία που τον ελέγχει σε φάση "ρε παιδιά, εδώ ζοριζόμαστε, το ξεφτιλίζετε κάθε φορά, μην το κάνετε και τώρα"; Ή κάνουν γενικά καλά τη δουλειά τους (ασχολίαστο...) και την κάνουν και τώρα, αλλά επειδή είναι τα ζόρια πρέπει να μην τα λένε;
Θυμίσω και τα σχόλια (;) Βενιζέλου στον Βαξεβάνη που (παραθέτω σε πλάγια, τα έντονα γράμματα δικά μου) σε τηλεφωνική του παρέμβαση κατηγόρησε ευθέως τον κ. Βαξεβάνη για μεροληπτική στάση αναφέροντας μάλιστα και την ιδιότητά τού ως δημοσιογράφου σε κρατικό μέσο σύμφωνα με αυτό: http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/246226/skliri-kodra-venizelou-me-to-dimosiografo-k-vaxevani/
Δε στέκομαι στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, δεν το έχω ψάξει, στέκομαι στην αναφορά για "κρατικό μέσο" η οποία μπορεί να είναι απλή εξειδίκευση (αμφιβάλλω), αντιδιαστολή με ιδιωτικά μέσα (άρα κάνουν κάτι διαφορετικό τα ιδιωτικά; ) ή τη σχέση του κράτους με το κρατικό μέσο. Κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ, ούτε να μαντέψω τι θέλει να πει ο ποιητής.
Μιας και λέμε για μπερδέματα εξουσιών, χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα και για αυτό, κάτι σε κόντρα γίνεται (πάλι) και με τη δικαστική εξουσία και την εκτελεστική. Τώρα είναι τα συγκεκριμένα πρόσωπα υπερβολικά; Υπάρχουν όντως πιέσεις; Δεν υπάρχει τίποτα; Μένω εδώ για να μην πιάσω και την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης, τον έλεγχό της, το πόσο ίσοι είμαστε όλοι απέναντι της, τα νομοθετήματα των νομοθετών (άλλη εξουσία αυτή) κλπ
Μαυρίσατε ακόμα δεν μπήκε ο νέος χρόνος; Μην ανησυχείτε! Έρχονται τα Φώτα! θα κάτσει κανένα περιστέρι στον Καρατζαφέρη, μετά αυτός θα συναντηθεί με τον Παπούλια κλπ. Είναι αυτό που λέμε "ο Θεός να βάλει το χέρι του"! Ω, θεέ μου...!
Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012
Το πρώτο μάθημα του νέου έτους
Δεν προφτάσαμε καλά-καλά να πούμε "καλή χρονιά" φέτος και έπεσε το ρεύμα! Καλή αρχή δεν το λες... Στη συνέχεια έγινε μια φασαρία κάτω και κατέβηκα στην είσοδο να δω αν χρειάζεται να πάρουμε την αστυνομία. Τελικά δεν ήταν τίποτα, αλλά έπρεπε να περιμένω να κάνουμε ποδαρικό για να ξαναμπώ στο σπίτι (βιάστηκα να βγω...). Μετά από αυτό κι ενώ καθόμασταν με τα κεριά παρατήρησα ότι είναι ωραία η ατμόσφαιρα έτσι και αν δεν είχε πέσει το ρεύμα δε θα το είχαμε καταλάβει...
Συνεχίστηκε το "καλότυχο" σερί με το να πέφτουν τα κλειδιά του αδερφού μου πριν το ποδαρικό στο δικό μας σπίτι, να πεταχτώ να επιστρέψω τη νονά μου σπίτι της με αποτέλεσμα να έρθουν οι πρώτοι μου φίλοι που είχα καλέσει σπίτι για παιχνίδια μετά τη 1 κι εγώ να λείπω κι άλλα όμορφα... Γενικά επικρατούσε ένα πανδαιμόνιο και η ζόρικη τελευταία βδομάδα του '11 έδειξε να μην αφήνει ούτε την αλλαγή του χρόνου πιο χαλαρή...
Στο τέλος της ημέρας είχα περάσει τέλεια. Η παρέα ήταν εξαιρετική (άσχετα αν θα μπορούσε να είναι και ενισχυμένη με άλλα άτομα που θα ήθελα να ήταν εκεί), το κέφι και το γέλιο συνεχώς παρόντα και όλα ήταν τέλεια. Συμπέρασμα: με καλή παρέα πάντα όλα είναι καλύτερα, σωστά; Λάθος! Η καλή παρέα είναι απαραίτητη για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα και να περάσεις καλά, αλλά δε φτάνει από μόνη της. Πρέπει να επιτρέψεις εσύ στον εαυτό σου να προσπεράσει ό,τι τον χαλάει και τον ρίχνει μέχρι τότε για να τον παρασύρει η παρέα. Δεν κάνει η παρέα κουμάντο το κέφι σου (πόσες φορές έχεις βγει με καλή παρέα και έχεις γυρίσει λέγοντας "ωραία ήταν, αλλά δεν είχα πολύ όρεξη"), αλλά μπορεί να το επηρεάσει αν εσύ το επιτρέψεις!
Ας ευχηθούμε και ας φροντίσουμε, λοιπόν, να έχουμε μια καλή χρονιά!
Συνεχίστηκε το "καλότυχο" σερί με το να πέφτουν τα κλειδιά του αδερφού μου πριν το ποδαρικό στο δικό μας σπίτι, να πεταχτώ να επιστρέψω τη νονά μου σπίτι της με αποτέλεσμα να έρθουν οι πρώτοι μου φίλοι που είχα καλέσει σπίτι για παιχνίδια μετά τη 1 κι εγώ να λείπω κι άλλα όμορφα... Γενικά επικρατούσε ένα πανδαιμόνιο και η ζόρικη τελευταία βδομάδα του '11 έδειξε να μην αφήνει ούτε την αλλαγή του χρόνου πιο χαλαρή...
Στο τέλος της ημέρας είχα περάσει τέλεια. Η παρέα ήταν εξαιρετική (άσχετα αν θα μπορούσε να είναι και ενισχυμένη με άλλα άτομα που θα ήθελα να ήταν εκεί), το κέφι και το γέλιο συνεχώς παρόντα και όλα ήταν τέλεια. Συμπέρασμα: με καλή παρέα πάντα όλα είναι καλύτερα, σωστά; Λάθος! Η καλή παρέα είναι απαραίτητη για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα και να περάσεις καλά, αλλά δε φτάνει από μόνη της. Πρέπει να επιτρέψεις εσύ στον εαυτό σου να προσπεράσει ό,τι τον χαλάει και τον ρίχνει μέχρι τότε για να τον παρασύρει η παρέα. Δεν κάνει η παρέα κουμάντο το κέφι σου (πόσες φορές έχεις βγει με καλή παρέα και έχεις γυρίσει λέγοντας "ωραία ήταν, αλλά δεν είχα πολύ όρεξη"), αλλά μπορεί να το επηρεάσει αν εσύ το επιτρέψεις!
Ας ευχηθούμε και ας φροντίσουμε, λοιπόν, να έχουμε μια καλή χρονιά!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)