Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Πληκτρολόγιο εναντίον μολυβιού

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=379698&dt=22/01/2011

Η έρευνα αυτή, παρότι αφήνει κάποια ερωτηματικά ως προς τη μεθοδολογία, δίνει ένα αληθοφανές αποτέλεσμα. Αν δεχτούμε τα αποτελέσματά της, τότε επιβεβαιώνεται σε μεγάλο βαθμό αυτό που αυτό που σκούζουμε ορισμένοι για τα greeklish: Δεν είναι η ύπαρξη ή η αξιοποίηση του συστήματος γραφής που δημιουργεί προβλήματα στους μαθητές!

Προσωπικά πιστεύω ότι το όποιο πρόβλημα, αν υπάρχει (ακούω σχετικά, αλλά δεν το έχω διαπιστώσει ο ίδιος ακόμα), έχει να κάνει περισσότερο με τις διδακτικές πρακτικές και την ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος και του υλικού του παρά με τους "αδιάφορους και ανορθόγραφους νέους" ή τα "σατανικά greeklish που καταστρέφουν τη γλώσσα" (κι ας συγχέεται ξανά η γλώσσα με τη γραφή). Ακόμα, όμως, κι αν δεν είναι έτσι, η συγκεκριμένη έρευνα έρευνα δείχνει ότι το μέσο της γραφής παίζει ρόλο στη μάθηση της γραφής άρα και της ορθογραφίας. Πώς συνδέεται αυτό με τα greeklish;

Η ύπαρξη και η υιοθέτηση ενός συστήματος γραφής διαφορετικού σε συγκεκριμένο χώρο και μόνο (ό,τι έχει πληκτρολόγιο) λειτουργεί εναλλακτικά και όχι σε βάρος της γραφής που όλοι ξέρουμε. Το γεγονός ότι ο χώρος που αξιοποιείται το διαφορετικό σύστημα γίνεται πολύ πιο συχνός στη χρήση μπορεί να επηρεάσει τη μάθηση και τον τρόπο γραφής. Είναι και συμπεριφοριστικά λογικό ότι αν γράφεις πολύ περισσότερο στο χώρο που αξιοποιείς τα greeklish και γράφεις πολύ λιγότερο στο χώρο που χρησιμοποιείς τα Ελληνικά θα υπάρξει κάποια σύγχυση ή υπεροχή του πιο συχνού συστήματος. Φταίει όμως η ύπαρξη και η επιλογή του συστήματος γι'αυτό ή η συχνότητα;

Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα πληκτρολογώντας δε διεγείρουμε ιδιαίτερα περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα σε αντίθεση με όταν γράφουμε. Γράφουμε Ελληνικά και πληκτρολογούμε Ελληνικά ή greeklish. Η έρευνα μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι αν πληκτρολογούσαμε Ελληνικά αλλά δε γράφαμε Ελληνικά πάλι θα μαθαίναμε λιγότερο καλά την ελληνική γραφή και το σύστημά της. Επομένως, πάλι είναι θέμα του μέσου και της συχνότητας του και όχι του συστήματος. "Ναι, αλλά αν δεν υπάρχει εναλλακτικό σύστημα ή δεν υιοθετείται δεν υπάρχει κάτι για να συγχέουμε με την ελληνική γραφή". Δεν είναι ψέμα αυτό, αλλά, πέραν του ότι για να υπάρχει το συγκεκριμένο σύστημα εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες (δεν είναι του παρόντος να τις αναλύσουμε), έτσι δεν κοιτάμε τα πραγματικά αίτια του προβλήματος (αν υπάρχει) αλλά τον τρόπο που πραγματώνεται και λέμε "οκ, αν δε βρίσκει τρόπο να εκδηλωθεί, δεν υπάρχει πρόβλημα".Ε, έρευνα αυτή μας λέει ότι υπάρχει. Και αν δεν αρκεί ο συμπεριφορισμός για να μας πείσει ότι το πρόβλημα είναι εκεί, ίσως το καταφέρει η νευρολογία.

Κλείνω με μια αναφορά σε μια κουβέντα που είχα την προηγούμενη βδομάδα. Μου είπαν "βλέπω "tpt" και "dld" σε γραπτά της έκθεσης". Δεν είναι περίεργο. Αν στα 20"τίποτα" που θα γράψω τα 18 είναι "tpt", τι περιμένεις; Το πρόβλημα είναι η ύπαρξη του "tpt" ή το ότι 18 στις 20 φορές βρίσκομαι στο συγκεκριμένο χώρο που προτιμώ την άλλη γραφή; Και μου λέει κανείς ότι αν έγραφα με ελληνικούς χαρακτήρες θα έγραφα "σωστότερα"; Μια απλή ματιά στο google θα δείξει πόσες φορές ρωτάει "μήπως εννοείς + ανορθόγραφο τύπο σε ελληνικούς χαρακτήρες"... Α! Και όταν εγώ ήμουν σχολείο είχαν γράψει σε έκθεση "τεσπα". Το αλφάβητο ήταν ελληνικό, δεν ήταν θέμα μέσου, ήταν όμως θέμα συχνότητας, αφού έλεγε και έγραφε πολύ περισσότερο "τεσπά" από "τελος πάντων". Στην τελική οι μαθητές ξέρουν και Αγγλικά αλλά δεν τα βάζουν στις εκθέσεις. Αυτό γίνεται γιατί θα μιλήσουν και θα γράψουν λιγότερο Αγγλικά από ό,τι Ελληνικά. Δεν είναι η ύπαρξη και η γνώση του άλλου συστήματος που δημιουργεί σύγχυση! Κάτι ανάλογο (όχι ακριβώς το ίδιο, γιατί δεν είναι άλλη γλώσσα) συμβαίνει και με τα greeklish. Φταίνε ακόμα;

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Για τη στάση του Πρύτανη στον Αντιπρύτανη

Αυτή είναι η ανακοίνωση του πρύτανη Πελεγρίνη σε σχέση με τα όσα αναφέρθηκαν στην εκπομπή "Το Κουτί της Πανδώρας" για τον αντιπρύτανη Δουκουδάκη.
Για τα σημεία εκείνα που αναφέρει το συγκεκριμένο επεισόδιο ότι ενημέρωσαν οι δημοσιογράφοι τον πρύτανη για το τι εστί Δουκουδάκης και λάβανε και συγκεκριμένη απάντηση θα τοποθετηθεί ή θα μείνει στη θέση "δε γνώριζα";
Μια μέρα μετά αυτή είναι η απάντηση του (ακόμα) αντιπρύτανη.

Δεν ξέρω αν μου αρέσει αυτή η κόντρα ανακοινώσεων πιο πολύ ή η κόντρα Πατέρα-Μαρινάκη. Ξέρω όμως πως αν αυτός είναι ο τρόπος να βγαίνουν τα τόσο καλά κρυμμένα άπλυτα στη φόρα, έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς τέτοιες ιστορίες...

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Αντί για υπότροφοι, υπότροποι

Περιμένω τόσες μέρες να ξεκινήσω τη χρονιά με κάτι χαρούμενο ή έστω με έναν καλό υπαρκτό σουρρεαλισμό. Αλλά αν δε σε αφήνει να αγιάσεις...

Πάμε, λοιπόν, κάποιοι μεταπτυχιακοί να δώσουμε εξετάσεις σε μια σειρά μαθημάτων για μια υποτροφία. Συνολικά από όσους δήλωσαν πήγαμε καμιά δεκαριά άτομα από το γλωσσολογικό. Συνηθισμένος από το μικρό αριθμό που πήγαινε συνήθως (άσχετα από το πόσοι δήλωναν) ο σημερινός καθηγητής πετάει συζητώντας με τον άλλο καθηγητή προβληματισμένος, αφού άκουσε πόσοι είμαστε για τα θέματα της γλωσσολογίας, την ατάκα "Περίεργο...όχι απλά ασυνήθιστο, περίεργο!". Πάλι καλά που δεν ήταν και ύποπτο, δηλαδή! Συζητώντας με έναν από τους υποψήφιους και ρωτώντας πόσα λεφτά δίνει η υποτροφία συμπλήρωσε λέγοντας "καλά, να πω ότι μπορούσατε να ζήσετε με αυτά τα λεφτά εντάξει, αλλά τόσος κόσμος γι΄αυτά;". Μιλάμε για καθηγητή, μάλιστα, που στις σπουδές του στη Γερμανία είχε αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα με την τράπεζα και βρέθηκε σε δύσκολη θέση, αλλά συνέχισε τις σπουδές του χάρη στην παρέμβαση καθηγήτριας εκεί (τα ξέρουμε από την καθηγήτρια που μας έχει κάνει σεμινάρια).

Παράλληλα, ένα παιδί από άλλο έτος μας είπε ότι μίλησε με μια καθηγήτρια για κάποιες διευκρινίσεις και αυτή (με το γνωστό για όσους την ξέρουμε στυλ) άρχισε να λέει "Τι; Υποτροφία δίνετε την άλλη βδομάδα; Αμάν εσείς και οι υποτροφίες σας. Εσείς θα τα γράψετε, εσείς να τα διορθώσετε, έχω να κανω και [μπλα μπλα μπλα]".

Οι διάλογοι, προφανώς, δεν είναι αυτούσιοι, αλλά προσπαθώ να δώσω το "ζουμί". Κι εκεί που τα γράφω και λέω "ποιος ο λόγος να κάθομαι να λέω ιστορίες που στην τελική όπως τις αναπαράγω θα θεωρούνταν μάλλον φήμες", στραβώνω. Γιατί αυτοί, όπως και οι υπόλοιποι είναι μέλη του ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ προσωπικού της σχολής. Έχουμε γεμίσει επιστήμονες και ερευνητές (που έτσι κι αλλιώς η έρευνα στην Ελλάδα είναι ελάχιστη και υποχρηματοδοτούμενη) που θέλουν να κάνουν άλλα πράγματα και τους πετάνε να διδάξουν κιόλας. Αφού οι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη, δε θέλουν ή δεν μπορούν, δεν "το 'χουν"! Παράλληλα, οι ίδιοι άνθρωποι ήταν παρόντες όταν στην υποδοχή των μεταπτυχιακών μας έλεγαν, μαζί με άλλες αρλούμπες, να μαθαίνουμε και να κυνηγάμε κάθε υποτροφία γιατί υπάρχουν διάφορες. Μιλάμε δηλαδή για έναν θεσμό σχετικό με την εκπαίδευση που δεν εφαρμόζει τον βασικό κανόνα του συντονισμού, να συνεννοούνται μεταξύ τους και να έχουν μια σταθερή θέση ως θεσμός. Αυτό το "ότι του φανεί του Λολοστεφανή" που γίνεται από κάθε καθηγητή απέναντί μας είναι εξοντωτικό και ενδεικτικό του πόσο ασύνδετοι είναι στη δομή τους οι θεσμοί εκεί μέσα (και όχι μόνο). Και απέναντι εμείς να προσπαθούμε να βγάλουμε λογική, να πρέπει να γράφουμε ακόμα και αντίθετα πράγματα στον έναν και τον άλλο καθηγητή για να τους περάσουμε και τους δύο (και δε μιλάω για διαφορετικές θεωρίες που μας διδάσκουν αλλά για το τι υποστηρίζουν οι ίδιοι), να πρέπει να πηγαίνουμε για μάθημα όποτε το θυμούνται γιατί το πρόγραμμα δεν το κρατάνε και στις 2 απουσίες κοβόμαστε, να προσπαθούμε να βγάλουμε κανένα φράγκο και να μας τη λένε και από πάνω. Οι ίδιοι που φταίνε και οι ίδιοι που γκρινιάζουν για κυβερνήσεις, πολιτικές, παιδεία, οικονομικά κλπ. Και να έχουμε τα 1000 δίκια και να πατάνε πάνω σε αυτά οι διάφοροι καρεκλάτοι για να βάλουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή να ξε#$%*ρδελέψουν το ήδη μισοδιαλυμένο δημόσιο πανεπιστήμιο για να τα ζητήσουμε οι ίδιοι. Βρε ουστ!

Υ.Γ.: Για να μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν πολύ ικανοί καθηγητές που είναι καλοί δάσκαλοι και σε αντιμετωπίζουν με σεβασμό ως συνάδερφο και με σοβαρότητα ως μαθητή. Το πρόβλημα είναι πως αυτοί πάνε στην κατηγορία "φωτεινές εξαιρέσεις" και όχι του κανόνα...