Κηδεία

Σήμερα αποχαιρετήσαμε τον παππού κάποιοων φίλων μου, μέλος μιας πολύ αγαπητής μου οικογένειας. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πίστευα για διάφορους λόγους ότι τέτοιες τελετές περισσότερο κακό κάνουν παρά καλό... Πάντως, μπόρεσα να βιώσω τι σημαίνει "συμπάσχω". Μοιράστηκα τον πόνο ανθρώπων που αγαπάω παρότι ο άνθρωπος που πέθανε δεν ήταν κοντά σε εμένα κι ας τον σέβομαι και τον τιμώ που με έβαλε στο σπίτι του και με τάισε. Μερικές φορές λυπάσαι με τη λύπη αυτών που αγαπάς. Κι αυτό είναι τόσο ανθρώπινο όσο και ο θάνατος. Έτσι πάει, αλλά τουλάχιστον "ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός", οπότε καλή δύναμη!

Για τη συνεξάρτηση και μία σημαντική ανάσταση

Όσοι πιστεύουμε ότι έχουμε ένα θέμα με το μέτρο, καλό θα ήταν να διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο:

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=90143

Δε σημαίνει ότι είμαστε συνεξαρτημένοι, ούτε και το αποκλείει όμως...

Καλή ανάσταση!

Η σχέση της πίστης με το συκώτι!

Τη θέση στην κόλαση την έχω κλεισμένη από καιρό, οπότε το γεγονός ότι κάνω στο συγκεκριμένο ποστ μέσα στη Μεγαλοβδομάδα δε θα επηρεάσει πολύ τα πράγματα...

http://www.aa.org/en_pdfs/smf-121_en.pdf

Όπως μπορείτε να δείτε στα 12 βήματα των Ανώνυμων Αλκοολικών η παρουσία μιας "Ανώτερης δύναμης" είναι βασική για την απεξάρτηση. Για να είμαστε politically correct που λένε στο χωριό μου δεν την κατονομάζουμε πάντα, μπορείς να σωθείς όποιον θεό κι αν έχεις, αρκεί να έχεις κάποιον. Αν είσαι άθεος, δεν έχεις σωτηρία, προφανώς. Αν δεν έχεις Θεό, δε θα έχεις συκώτι, άθεε αλκοολικέ!

Υ.Γ.: Οι περισσότερες προσπάθειες απεξάρτησης από οτιδήποτε με 12 βήματα είναι βασισμένες σε αυτά των Ανώνυμων Αλκοολικών. Έτσι, κάθε προσπάθεια απεξάρτησης μπλέκεται με την Ανώτερη δύναμη.

Πριν να σε χορτάσουν τα αυτιά μας, Παπάζογλου

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4627176

Τι να πω εγώ; Απλά θα πετάξω μερικά λινκ με τραγούδια του, γιατί μουσική-στίχοι-εκτέλεση από τον "τύπο με το κόκκινο μαντήλι" μπορούν να πουν πολύ περισσότερα. Εγώ θα σημειώσω μόνο με αφορμή το θάνατό του ότι, παρότι λέγαμε με τον φίλο μου τον Άκη "να πάμε να τον δούμε όσο είναι ακόμα ζωντανός", δεν πήγαμε ποτέ. Ακούγοντας την πενιά με το νου μας να ταξιδεύει, εμείς κόντρα στο τραγούδι τραγουδάμε και χορεύουμε. Γιατί κάποια πράγματα σε παρασέρνουν να συμμετέχεις. Συλλυπητήρια στον ελληνικό πολιτισμό και το ελληνικό τραγούδι.

Ποιος δεν έχει ερωτευτεί με αυτό το τραγούδι;
Ποιος χώρισε και δεν ταυτίστηκε με αυτό;
Και υπάρχουν πόσα άλλα, αν ψάξετε λίγο στο youtube, για να μη γεμίζω σελίδες με λινκ και έρχομαι σε δύσκολη θέση κάνοντας επιλογή όταν είναι τόσο πολλά και τόσο ξεχωριστά...

Διαδρομές

Σήμερα η Αλεξάνδρας ήταν κλειστή. Οι τροχονόμοι δε βοήθησαν ιδιαίτερα για να βρεθούν λύσεις στην κυκλοφορία, αλλά αρκέστηκαν στο να λένε ότι ο δρόμος ήταν κλειστός. Από τη μία ήταν ο δακτύλιος και δεν μπορούσα να πάω από τον παράδρομο. Πήγα να μπω από την άλλη, χάθηκα, κλείστηκα, πήγα να τρακάρω, δοκίμασα τον παραδίπλα δρόμο, μια από τα ίδια και κατέληξα στην Αλεξάνδρας, υποχρεωτικά στο αντίθετο ρεύμα 1 τετράγωνο πιο πάνω. Τα παράτησα και γύρισα σπίτι μέσα στα νεύρα και την ένταση. Τουλάχιστον είδα σε έναν τοίχο σχολείου στην οδό Μομφεράτου γραμμένο: "δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι άνεργος"...

Δήλωση

Την θέλω.-
Το κακό βέβαια είναι ότι δε θέλω μόνο αυτή... Αλλά τη θέλω πολύ. Πόσο; Μετριέται η δίψα; Μετριέται η ανάγκη;
Και ναι, η ζωή συνεχίζεται αν δεν προχωρήσει η υπόθεση. Αλλά πόσο ηδονικό είναι να ζεις το όνειρο; Πόσο υπέροχο είναι να γίνει αυτό που θες;
Και στα δικά σας!

Η20

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=28711

Πήγα στην παρουσίασ-ομιλία αυτή σήμερα. Μου άρεσε πολύ σαν διδακτική προσέγγιση, έμαθα αρκετά πράγματα που αγνοούσα με απλό τρόπο αλλά πλήρως και με χίουμορ. Ως performance ήταν ενδιαφέρουσα γιατί ήταν αρκετά καθημαρινά τα υλικά, πανέξυπνες οι συνθέσεις και θεαματικά τα αποτελέσματα. Ήταν σα να είσαι σε γυρίσματα του brainiac και άξιζε για την εμπειρία (αν δε σου αρέσει τόσο η χημεία) και για τις πληροφορίες (αν σου αρέσει).

Μπάκος: "Μου αρέσουν τα στημένα"

"Η ομάδα είναι οικογένεια, μια γροθιά", "υπάρχει καλό κλίμα στα αποδυτήρια" και άλλες βλακείες. Χα! Οι Κυματοδηγοί βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους και να γλεντήσουν τον ταπεινό στρατιώτη Μπάκο προσφέροντας ο καθένας ερωτήσεις για τη συνέντευξή του. Ο ζήλος τους ήταν τέτοιος που δεν τον στήσανε "στα 11 βήματα", αλλά του κάνανε 12 ερωτήσεις. Ωστόσο, η ακεραιότητα του ανδρός έλαμψε μη διστάζοντας να απαντήσει σε σκληρές, ειρωνικές, προβοκατόρικες, προσωπικές και πάσης φύσεως ερωτήσεις. Γιατί αυτός είναι ο Μπάκος και αυτή είναι η συνέντευξή του.

-Προς το δεινό σκόρερ, το φόβητρο των γκολκίπερ, το σέντερ φορ ταυρί: η ερωτική αυτή σχέση με τα δίχτυα είναι έμφυτη ή επίκτητη;
Υπάρχουν διαμάχες ανάμεσα στους συμπεριφοριστές και τους γενετιστές για τέτοια ζητήματα. Δεν μπορώ να μιλάω για αυτή την ικανότητα, αρκεί που την έχω.

-Είναι γνωστό κύριε Μπάκο ότι πρωτοστατείτε στην έκδοση μιας εφημερίδας με σατυρικό περιεχόμενο. Σας δίνει χαρά να αρθρογραφείτε τη στιγμή που η ομάδα διαθέτει στις τάξεις της επαγγελματία δημοσιογράφο; Δε νομίζετε ότι έχετε πάρει λίγο ψηλά τον αμανέ; Επίσης έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σας ότι η παρουσία σας ως ποδοσφαιριστή είναι εξίσου burlesque με τη δημοσιογραφία σας;
Κατ’ αρχάς δεν μπορώ να απαντήσω σε φήμες. Παραμένει άγνωστο ποιος κρύβεται πίσω από το «Κύμα», θα πρέπει να βρείτε και να ρωτήσετε τον El Kymador. Αν θέλετε να συγκρίνουμε το παιχνίδι μου με την πένα του El Kymador, θα έλεγα ότι αυτός σκοράρει στον Τύπο κι εγώ στα δίχτυα.

-Το στυλ παιχνιδιού που σας χαρακτηρίζει (σε αντίθεση με άλλων συμπαικτών σας που τους συκοφαντείτε αδίκως για υπέρμετρα σκληρό παιχνίδι) είναι αρκετά χαλαρό, soft θα έλεγα. Μέχρι που ακούστηκε η φράση «ο Μπάκος παίζει σαν κορίτσι». Πιστεύετε ότι αυτό αφήνει κάποια υπονοούμενα για τις σεξουαλικές σας προτιμήσεις;
Δε νομίζω ότι υπάρχουν τέτοια υπονοούμενα γιατί αν υπάρχουν τέτοιες αμφιβολίες μπορώ να βάλω κι εκεί μερικά «γκολάκια». Από εκεί και πέρα το soft παιχνίδι μου είναι έτσι γιατί είναι σαν το γλυκό: νομίζεις ότι σε γλυκαίνει, αλλά σε κάνει κακό αν δεν προσέξεις.

-Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες σου (από παπαράτσι που σε κυνηγούν στην καθημερινή σου ζωή) που είσαι μεταμφιεσμένος ως Σαΐνης. Αλήθεια, το ποδοσφαιρικό σου ρεπερτόριο περιλαμβάνει αντίστοιχες τεχνικές και τρικ, μιας και οι οπαδοί της ομάδας αδυνατούν να δουν κάτι τέτοιο στον αγωνιστικό χώρο…;
Ένα θα πω: εμπρός καλή μου πάσα!

-Πώς αισθάνεσαι που είσαι το πολυεργαλείο της ομάδας, αλλά όχι στο γήπεδο, εκτός αυτού; Είσαι αυτός που οργανώνει τους υπόλοιπους, που παίρνει τηλέφωνα να δει τι ώρα παίζουμε, που κάνει τις συνεντεύξεις, που βγάζει τα πρωτοσέλιδα και αραιά και πού παίζεις και μπάλα. Πώς τα καταφέρνεις;
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είσαι πολύ ανύπαρκτος τύπος για να κάνεις τόσα άκυρα πράγματα. Προσπαθώ να μην έχω ζωή ώστε να μπορώ να ικανοποιώ όλες τις cult προσδοκίες μας.

-Η μη συχνή παρουσία του Άλκη λόγω υποχρεώσεων σε έχει κάνει αρχηγό. Ηγέτη. Τον άνθρωπο που φωνάζει και εμψυχώνει τους υπόλοιπους. Αληθεύει ότι δεν αποδέχεσαι αυτό το ρόλο επειδή στις υπόλοιπες «προσωπικές» σου σχέσεις είσαι «παντοφλάκιας»;
Παντοφλάκια δε με λες, με λες πολύ τσαντίλα και δύσκολο άνθρωπο. Το ίδιο πράγμα ισχύει, δυστυχώς, και στο γήπεδο. Θα προτιμούσα να κάνω μόκο από το να μετράω τις ανάσες μου, αλλά έλα που όπως βαριούνται να τηλεφωνηθούν μεταξύ τους για να κανονίσουμε καμιά μπάλα βαριούνται να συνεννοηθούν και μέσα στο γήπεδο!

-Οι γυναίκες λειτουργούν σαν τα γκολ. Κάποιες φορές χρειάζεται ένα τεχνικό πλασέ και κάποιες φορές ένα δυνατό να μην καταλάβουν από πού τους ήρθε. Εσύ πώς βάζεις τα γκολ σου;
Πάντως σπάνια σε τετ-α-τετ… Είμαι καλός στις στημένες φάσεις, μου αρέσουν τα στημένα.

-Οπαδοί των Κυματοδηγών αναφέρουν σε φόρουμ ότι σε βλέπουν συχνά στα Εξάρχεια τελευταία. Πώς έγινε αυτή η «στροφή στην ποιότητα»; Τι σε ωθεί στα μέρη αυτά; Θα μπορούσα να πω το αλκοόλ, θα μπορούσα να πω η γενικότερη φιλοσοφία των Εξαρχείων, αλλά θα πω το κλίμα και ο κόσμος εκεί που συχνάζω.

-Πώς γίνεται, ενώ όλοι (ακόμα κι εσύ) σε θεωρούν από τους μεγαλύτερους χασογκόληδες, να ξελασπώνεις την ομάδα στα δύσκολα βάζοντας σπάνιας ομορφιάς γκολ, γκολ βγαλμένα από σελίδες κόμικ, όπως θα έλεγε και γνωστός αθλητικογράφος; Πού οφείλονται αυτά τα ποδοσφαιρικά διαμάντια; Σκοπεύεις να τα συνεχίσεις;
Τα ποδοσφαιρικά αυτά διαμάντια οφείλονται στην Ουέφα που δεν έχει αποσύρει τα κόρνερ από τους κανονισμούς ακόμα. Σκοπεύω να εξαλείψω το στοιχείο της έκπληξης από τα γκολ μου βελτιώνοντας τα στατιστικά μου.

-«Κυματοδηγοί = η ποδοσφαιρική πραγμάτωση της επικούρειας φιλοσοφίας.» Δεκτό. Πλέον τα περισσότερα μέλη της ομάδας έχουν καταλάβει τι φιλόσοφος του ποδοσφαίρου είσαι. Για τους άλλους, τους κοινούς θνητούς, με ποιον φιλόσοφο θα παρομοίαζες τον εαυτό σου και γιατί;
Θα έπρεπε να είμαι ο ιερός Αυγουστίνος, γιατί είμαι ιερός. Γενικά θα έλεγα κανέναν Καντ, γιατί η ορολογία του είναι τόσο κουλή και τόσο περίπλοκη για τόσο απλά πράγματα.

-Είναι γνωστό πως οι Κυματοδηγοί είναι μεγάλο σχολείο. Εσύ τι έμαθες σε αυτό; Και τι σε δίδαξε κάθε παίχτης ξεχωριστά; Ποιον θα αποκαλούσες μέντορά σου, βρε αδερφέ;
Ως μελλοντικός καθηγητής πρέπει να πω ότι στο γήπεδο και δίνεις και παίρνεις. Ωστόσο, όταν έχεις δίπλα σου παίχτες σαν τον Πελέκη, που σου δίνουν ποδοσφαιρική τροφή, ή σαν τον Κώστα που σου μαθαίνουν να είσαι πιο σκληρός και λιγότερο «τιτίκα», πάντα βγαίνεις πιο πλούσιος από το γήπεδο. Μακάρι να έβγαινα και χρηματικά πιο πλούσιος. Αν πρέπει να διαλέξω μέντορα, θα έλεγα τον φίλο του Κάρα, τον Νίκο τον Ραντανπλάν που έδωσε άλλο νόημα στον ποδοσφαιρικό σουρεαλισμό, γιατί όταν έβλεπα πώς παίζει έλεγα ότι υπάρχουν και χειρότερα, σκύλιαζα και μάθαινα.

-Κατά δηλώσεις συμπαικτών σας η παρουσία σας στο χορτάρι δεν υπερβαίνει τα 5λεπτά σε περίπτωση άλλων (καλύτερων;) παιχτών. Ισχύει ότι πολλές από τις γυναίκες που βρέθηκαν (άθελα τους) στο δρόμο σας θα συναινούσαν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ρεκόρ για τις επιδόσεις σας σε άλλους πιο προσωπικούς τομείς;
Δεν έπρεπε να δεχτώ ερωτήσεις εκτός παιχτών (ακούς Εύα;), αλλά θα απαντήσω λέγοντας ότι όπως ματώνω στο γήπεδο έτσι ματώνουν στο κρεβάτι.

Υ.Γ.: Μπήκα στον πειρασμό να διορθώσω απαντήσεις μου όσο τις σκεφτόμουν μετά γιατί είναι πιο αντιπροσωπευτικές για μένα (π.χ. θα ήμουν ο Βιτγκενστάιν για πολλούς λόγους, όχι ο Κάντ), αλλά επειδή το ίδιο μπορεί να συνέβη και με τους υπόλοιπους συνεντευξιαζόμενους και δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα άφησα τα πάντα όπως είναι. Και ο αυθορμητισμός κρύβει κι αυτός τη δική του εικόνα και βγάζει τη δική του αλήθεια.

Απορίες συνεδρίου

Γιατί σε μια ημερίδα που γίνεται σε ιδιωτικό σχολείο να γίνεται συνέχεια διαφήμηση του σχολείου σε κάθε ομιλία;
Γιατί ενώ έχουν πάρκινγκ να το έχουν κλειστό;
Γιατί ανάμεσα σε ενδιαφέρουσες ομιλίες να έχουν βαρετές ομιλίες (τιμιτικά στην ουσία) από καθηγητές που πλέον δε διδάσκουν αλλά συμβουλεύουν τους επόμενους (ειδικά όταν πρόκειται για ημερίδα πάνω στις νέες τεχνολογίες);
Γιατί να μην εξηγηθεί ούτε μία φορά (ούτε καν στον φάκελο με τις ομιλίες) ο όρος που χρησιμοποιούσαν όλοι στο συνέδριο, Τ.Π.Ε.;
Γιατί ανάμεσα στους ακροατές υπήρχαν άνθρωποι που δεν ξέρανε καν πώς να μπουν στο ίντερνετ; Πώς διάολο περιμένουν να παρακολουθήσουν το τι να κάνουν στο ίντερνετ, τότε; Και γιατί η βεβαίωσή τους να έχει την ίδια αξία με τι δικιά μου;
Γιατί, τέλος, δεν υπάρχει ένας τρόπος να ξεχωρίζουμε τις καλές ημερίδες από αυτές που γίνονται για να γίνονται; Γιατί επιμόρφωση δε γίνεται όπου αναφέρεται, αλλά όπου υπάρχει ουσία.