Μήπως ήρθε η ώρα; Πώς η στάση Άριστου μπορεί να προσφέρει Άριστη Δημοκρατία και όχι Αριστοκρατία

Κλέφτες και έμποροι ελπίδας ή ξεκάθαροι και ολοκληρωτικοί (ακόμα και δολοφόνοι κάποιοι) για κυβέρνηση; Λαμόγιο Α π.χ. για πρύτανης ή λαμόγιο Β; Όταν η κουβέντα της επιλογής έρχεται στο σύστημα συχνά εξετάζοντας τις επιλογές βρισκόμαστε στο "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα". Η απάντηση, λοιπόν, μπορεί να είναι "τίποτα από τα δύο" γιατί είναι και η μόνη απάντηση αν αυτό μας εκφράζει θετικά και όχι απλώς λιγότερο αρνητικά από ό,τι το άλλο. Αυτό δε γίνεται πάντα με παθητικοποίηση και "δε δίνω αξία, δε συμμετέχω". Τι είναι αυτό που σου λείπει; Τιμιότητα και εντιμότητα χωρίς πολεμικές πρακτικές που μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ (και βλέποντας εχθρούς μπορεί μια μέρα να ξυπνήσουμε και να είμαστε εμείς οι υπό διωγμό). Μα μπορεί να γίνει αυτό σε ένα σύστημα σάπιο; Ποιος μπορεί να το ξέρει αν δεν υπάρχει η επιλογή; Το γνωστό "μα δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να είναι μπλα μπλα μπλα" μπορεί να απαντιέται αν κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Έχουμε πολλά που μας χωρίζουν, αλλά έχουμε και κάποια που να μας ενώνουν. Αν μέσα σα αυτά είναι η τιμιότητα και η αξιοκρατία, ας αφήσουμε την προώθηση των υπολοίπων που μας χωρίζουν και ας προωθήσουμε το κοινό έδαφος. Αυτά που θα αφήσουμε θα βρεθούν μπροστά μας, αλλά μπορούμε να τα λύσουμε με απλή λογική (π.χ. μία θα περάσει το δικό μου μία το δικό σου) αν όχι με συμφωνία. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι αυτή η επιλογή δεν υπάρχει. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα μας; Ήρθε η ώρα για τα βασικά και τα στοιχειώδη και σίγουρα ατελή που όμως θα αποτελέσουν το στέρεο έδαφος για να προκύψουν στην πορεία τα υπόλοιπα; Μήπως ήρθε η ώρα να δώσουμε έστω την επιλογή για να δείξουμε ότι δεν είναι μόνο "γκρεμός και ρέμα" και ας μη διαλέξει κανείς αυτή την επιλογή; Το καλό θα έχει γίνει, θα έχει φανεί ότι ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει κι άλλος δρόμος κι ας μην είναι ακόμα έτοιμος. Αν αποτύχουμε εμείς, θα πετύχουν κάποιοι επόμενη στο δρόμο που επιτέλους θα φανεί, στην επιλογή που εμείς δεν έχουμε. Ας γίνουμε αυτή η επιλογή καθένας στον χώρο του. Είτε είναι υποψηφιότητα σε 15μελές για κάποιον που δεν είναι ο πιο δημοφιλής αλλά δε θα βγάλει τίποτα από τους χορούς που θα οργανωθούν, είτε είναι πολιτική θέση, είτε είναι διοικητική θέση για να διεκδικήσει κάποιος έντιμος καθηγητής εκτός συστήματος, κλίκας και παρέας, είτε είναι οτιδήποτε μας χαλάει στους χώρους που είμαστε και λέμε "θέλει πολλά μέσα για να μπεις εκεί", ας το διεκδικήσουμε και ας χάσουμε. Τουλάχιστον οι λίστες δε θα έχουν μόνο Α και Β, αλλά και εμάς που θα λέμε "δεν είμαστε ούτε Α ούτε Β, είμαστε Γ". Και μετά άλλοι Γ θα έρθουν όχι για να μας υποστηρίξουν αλλά για να υποστηρίξουν τους εαυτούς τους ως Γ ή Δ ή οτιδήποτε δε θα είναι Α ή Β δίνοντας ΕΠΙΛΟΓΕΣ και όχι γκρεμούς και ρέματα. Αυτό είναι το χρέος όλων όσοι βλέπουμε στους καθρέφτες μας κάτι καθαρό και σε θέσεις γύρω μας καμία καθαρή επιλογή: να δείξουμε ότι μπορούν αν υπάρξουν κι άλλου είδους επιλογές ανεξαρτήτως επιτυχίας και ταύτισης.

Αφιερωμένο στη μόδα των Βαμπίρ

Ο μύθος του δράκουλα είναι ένα γοητευτικό παραμύθι που μετά από τη λογοτεχνία πέρασε και στην οθόνη. Τα τελευταία χρόνια γίνεται χαμός με διάφορες ταινίες και σειρές που έχουν να κάνουν με βαμπίρ. Παλιότερα οι ταινίες αυτές δεν έβγαιναν μαζικά και ήταν θρίλερ ή κωμωδίες. Τώρα είναι μια μανία που υπάρχει παντού και κυρίως με ερωτικά μπερδέματα. Για το λόγο αυτό είπα να ποστάρω ένα θρυλικό ηχητικό σκετσάκι από τις παλιές κασέτες του Χάρι Κλιν: http://www.youtube.com/watch?v=R32LrG-qpn0

Για τις χουντικές εκδηλώσεις

Ίσως πήρε το μάτι σας εκδηλώσεις των γνωστών φασιστών που είχαν, εκτός από ομολογίες για την εγκληματική τους δράση και τσαμπουκάδες σε αστυνομικούς (που πολλοί τους ψήφισαν και τους στηρίζουν), ξεκάθαρη και άμεση υποστήριξη της χούντας. Αυτή είναι και η σημαντικότερη διαφορά της δημοκρατίας (και ένας από τους λόγους που "είναι κακό πολίτευμα αλλά καλύτερο από όλα τα άλλα"): ότι ανέχεται την έκφραση υποβάθμισής της επειδή ακριβώς πρόκειται για ελεύθερη έκφραση. Υ.Γ: Φυσικά μην περιμένετε να βάλω λινκ για τους θεσμοποιημένους φασίστες...

Είδηση = φόβος > ελπίδα + κοινή λογική

Πριν λίγο είδα στο cnn ότι νοσοκομείο στο Τελ Αβίβ περιέθαλψε άτομα και από τις δύο πλευρές. Θέλησα να το ποστάρω εδώ για να σχολιασώ ότι είμαστε κάτι παραπάνω από τις ταμπέλες που βάζουμε μεταξύ μας και στους εαυτούς μας και σίγουρα παραπάνω από τα φακελώματα των κυβερνήσεων, αλλά δυσκολεύτηκα να βρω την είδηση είτε στα Ελληνικά είτε στα Αγγλικά. Ο πόλεμος και τα θλιβερά γεγονότα έβγαιναν στις πρώτες 3 σελίδες τις Γκουγκλ και αυτό δεν είναι καυόλου παράξενο, αφού η εξίσωση του τίτλου περιγράφει τις σημερινές πρακτικές.

Τα αρχαία αποτσίγαρα

Σήμερα βρέθηκα στο σταθμό του τρένου στο Μοναστηράκι και είπα μιας και είχα χρόνο να χαζέψω τον χώρο που επικοινωνεί με την αποβάθρα και έχει κάτι αρχαία. Η διάθεση μου εξαφανίστηκε όταν είδα ότι στη μία από τις δύο εισόδους που επικοινωνούν με την αποβάθρα (αυτή με τα σκαλιά) έχουν πεταχτεί κάμποσες γόπες από τσιγάρα, χαρτιά, μπουκάλια κλπ στον αρχαιολογικό χώρο. Ευτυχώς ο κεντρικός χώρος δεν έχει σκουπίδια, αλλά αριστερά και δεξιά από τη σκάλα που είναι επίσης μέρος του αρχαιολογικού χώρου το θέαμα είναι μια υπενθύμηση ντροπής, ειδικά με τόσους σκουπιδοντενεκέδες στην εξέδρα...

Διόρθωση, νίκη ή ψέμα;

Η είδηση: http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4767401 Και οι αναγνώσεις (διαλέξτε και πάρτε): 1)"Στάχτη στα μάτια": Και καλά οι αγώνες αλληλεγγύης μπορούν να φέρουν αποτελέσματα... Μια στο τόσο αφήνουν να περάσει κάτι τέτοιο για "να φεύγει ο ατμός και να μη σκάσει η χύτρα" που λένε. 2)"Το καρότο σε σχέση με το μαστίγιο": Όταν ο κόσμος καίγεται πρέπει να δώσεις και κάποιες εντυπώσεις για να περάσουν τα πιο δύσκολα. 3)"Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε": Δημιουργούνται και λύνονται θέματα που αφορούν συγκεκριμένες ομάδες και επιτυγχάνεται αποπροσανατολισμός για να περάσουν στα ψιλά γράμματα τα σημαντικά. 4)"Δικαίωση έστω κι εκεί": Κάποια πράγματα έστω σώζονται, κάποια πράγματα ακόμα περνάνε. Υπάρχουν νησίδες σαν αυτή που λένε να μη χάνεται η ελπίδα.

Δυο μέτρα και δυο σταθμά ή/και οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

http://yannisharis.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html Για ακόμα μια φορά, τα πράγματα δεν είναι άσπρα και μαύρα αλλά πολλές αποχρώσεις του γκρι (και δεν εννοώ το βιβλίο που δίνει χαρά στα σκέλια κόσμου τον τελευταίο καιρό). Κατ' αναλογία, όπως έχει (χρόνια πριν την κρίση) εκφαυλιστεί ο συνδικαλισμός από διάφορα πρόσωπα και πρακτικές, αναγνωρίζεται το δικαίωμα να μη συμμετάσχει στην απεργία αυτός που επιλέγει να δουλέψει (που πράγματι είναι δικαίωμά του) και η διεκδίκηση εννιαίας συλλογικής έκφρασης λογίζεται ως τρομοκρατία και φασισμός με τα "μαύρα" γυαλιά. Με τα "άσπρα", ο πρώτος είναι απεργοσπάστης που για τους όποιους δικούς του λόγους σαμποτάρει με τη στάση του την προσπάθεια των πολλών υπονομεύοντάς την και πρέπει να δοθεί μάχη για το κοινό συμφέρον των εργαζομένων που με δημοκρατικές διαδικασίες ψήφισαν την εννιαία στάση τους... Καλό κούρεμα αβγού!

"Οι συγχωνεύσεις σχολείων γίνονται για το καλό των μαθητών", έλεγαν στο υπουργείο...

http://www.dkaravasilis.gr/2012/11/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1/

Σκουπίδια σε τιμή ευκαιρίας!

http://www.inews.gr/193/ligmena-trofima-sta-souper-market.htm Προσέξτε ότι δε λένε "αφού θα πεταχτούν που θα πεταχτούν, ας τα δώσουμε τσάμπα σε ανθρώπους που, αν είναι να πάθουν τίποτα από την πείνα, ας ρισκάρουν τουλάχιστον μήπως τους κάτσει και δεν πάθουν τίποτα. Όχι! Θα πληρώνουμε για τα σκουπίδια, αλλά πιο φτηνά... Και η αναπόφευκτη ερώτηση: δηλαδή τόσο καιρό μας δουλεύουν ότι άμα λήξει πρέπει να πεταχτεί; Ή μπρος στο μείωση της ζημείας τι είν' η υγεία; Οέο;

Εισερχόμενο

Όταν βλέπω sms και mail από συνομηλίκους μου (δε μιλάω για μέσα κοινωνικής δικτύωσης) που μαζί με τα νέα τους μου ζητάνε τη γνώμη μου για την πολιτική κατάσταση ή μου λένε τους δικούς τους προβληματισμούς πάνω στο θέμα, τότε κάτι δεν πάει καλά... Και όλοι αυτοί για κάποιους είναι "απολιτίκ"!

Με τι καρδιά να πεις "καλό μήνα" ;

http://www.athinorama.gr/theatre/newsroom/?edtid=21621 Διαφωνώ κάθετα με το "βάζοντας πάνω απ' όλα το καθήκον μας ως Έλληνες πολίτες να προστατέψουμε τη φήμη της χώρας μας αλλά και τη βαθιά πίστη μας στην Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό που είναι η πίστη της αγάπης και της αποδοχής, δεν γίνεται να επιτρέψουμε την παγκόσμια δυσφήμηση που συντελείται με αφορμή την παράστασή μας", καθώς το να ελαχιστοποιήσεις τις αφορμές εκδήλωσης ενός φαινομένου δεν κάνει την εικόνα καλύτερη, αλλά μάλλον χειρότερη ως αποτέλεσμα "ήττας". Από την άλλη καταλαωαίνω στο 100% και σέβομαι το "Όμως εμείς δεν κάνουμε θέατρο για να υποκαταστήσουμε τους θεσμούς..." και η σκέψη πίσω από το μήνυμα που έστειλε ο συγγραφέας του έργου. Φεύγοντας από το ειδικό και πηγαίνοντας στο γενικό, έχω να παρατηρήσω το εξής: Κάποια πράγματα είναι εμφανή στην καθημερινότητά μας. Όταν είναι νύχτα, κάθε φως "πνίγεται" από το σκοτάδι γύρω του μέχρι η πηγή του να πάψει να το τροφοδοτεί. Από την άλλη, τη μέρα κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να "νικήσει" το φως που ξεχύνεται. Ας περιμένουμε την (πραγματική) αυγή, λοιπόν! Υ.Γ.: Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι "για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ"...