Με τι καρδιά να πεις "καλό μήνα" ;

http://www.athinorama.gr/theatre/newsroom/?edtid=21621 Διαφωνώ κάθετα με το "βάζοντας πάνω απ' όλα το καθήκον μας ως Έλληνες πολίτες να προστατέψουμε τη φήμη της χώρας μας αλλά και τη βαθιά πίστη μας στην Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό που είναι η πίστη της αγάπης και της αποδοχής, δεν γίνεται να επιτρέψουμε την παγκόσμια δυσφήμηση που συντελείται με αφορμή την παράστασή μας", καθώς το να ελαχιστοποιήσεις τις αφορμές εκδήλωσης ενός φαινομένου δεν κάνει την εικόνα καλύτερη, αλλά μάλλον χειρότερη ως αποτέλεσμα "ήττας". Από την άλλη καταλαωαίνω στο 100% και σέβομαι το "Όμως εμείς δεν κάνουμε θέατρο για να υποκαταστήσουμε τους θεσμούς..." και η σκέψη πίσω από το μήνυμα που έστειλε ο συγγραφέας του έργου. Φεύγοντας από το ειδικό και πηγαίνοντας στο γενικό, έχω να παρατηρήσω το εξής: Κάποια πράγματα είναι εμφανή στην καθημερινότητά μας. Όταν είναι νύχτα, κάθε φως "πνίγεται" από το σκοτάδι γύρω του μέχρι η πηγή του να πάψει να το τροφοδοτεί. Από την άλλη, τη μέρα κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να "νικήσει" το φως που ξεχύνεται. Ας περιμένουμε την (πραγματική) αυγή, λοιπόν! Υ.Γ.: Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι "για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ"...