http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4606727
Μπορεί να έχω καιρό να δω καλή ταινία του, αλλά κάποια πράγματα δεν τα ξεχνάω. Ακόμα ψάχνω τον "εξορκιστή σε σύνταξη" που είχα πετύχει ελάχιστα στην ετ1 παλιά. Ακόμα θυμάμαι στο γυμνάσιο σε μια ερωτική απογοήτευση που είδα κάποια από τις "τρελές σφαίρες" και μου έφτιαξε το κέφι (από το ένα άκρο στο άλλο). Και φυσικά, ακόμα εκτιμώ το "δράκουλας, νεκρός και μ'αρέσει" του Μελ Μπρουξ. Ε, μπορούσα να προσπεράσω την είδηση όταν μου την είπε ο φίλος μου ο Γ.;
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
Για του Σκούλιγκανς και όχι μόνο
http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=1628&Itemid=1
Έτσι είναι η ενημέρωση. Κάποιοι πρέπει να έχουν το έλεγχο του τι γίνεται... Και κάποιοι να την πληρώνουν. Εμείς θα πάρουμε το νέο τεύχος, όπως και τα παλιά, όπου κι αν βγει.
Έτσι είναι η ενημέρωση. Κάποιοι πρέπει να έχουν το έλεγχο του τι γίνεται... Και κάποιοι να την πληρώνουν. Εμείς θα πάρουμε το νέο τεύχος, όπως και τα παλιά, όπου κι αν βγει.
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Λαός χωρίς μνήμη, λαός...
Σήμερα το ημερολόγιο γράφει 17/11/2010. Στις ειδήσεις που πέτυχα και το μεσημέρι και το βράδυ η αναφορά για το πολυτεχνείο ήταν μηδαμινή: κανένα μισάωρο μετά την έναρξή τους έκαναν αναφορά στην πορεία (μόνο, χωρίς να έχουμε κάποιο ιστορικό ρεπορτάζ ή γιατί κατεβαίνει ο κόσμος και κάνει πορεία κάθε χρόνο τέτοια μέρα προς την αμερικανική πρεσβεία) περιμένοντας επεισόδια το μεσημέρι και καταγράφοντάς τα το βράδυ, με την ανάλογη επισήμανση της αστυνομικής επιτήρησης και των μέτρων που πήρε η αστυνομία.
Σήμερα που το ημερολόγο γράφει 17/11/2010 η μόνη αναφορά σε επανάσταση και αντίσταση είναι το "v for vendetta" που δείχνει το star το βράδυ... 20.000-30.000 κόσμου έδειξε ότι θυμάται τι έγινε τότε και ακόμα περισσότεροι το διατηρούν στη μνήμη τους. Για τα Μ.Μ.Ε. δεν είναι κάτι για να μπει στο δελτίο ειδήσεων (πάλι καλά που υπάρχουν και οι αφιερωματικές εκπομπές). Αν χρειάζονται επεισόδια για να θυμηθούν και να αναφέρουν τι έγινε τότε, αργά ή γρήγορα θα τα έχουν... Αν η αναφορά δε γίνεται εσκεμμένα, θα τα λουστούν...
Υ.Γ.: "RECORDAR, ΘΥΜΑΜΑΙ: Από το λατινικό re-cordis, εκ νέου διέλευση από την καρδιά." Από το ξεκίνημα του "βιβλίου των εναγκαλισμών" του Εντουάρντο Γκαλεάνο.
Σήμερα που το ημερολόγο γράφει 17/11/2010 η μόνη αναφορά σε επανάσταση και αντίσταση είναι το "v for vendetta" που δείχνει το star το βράδυ... 20.000-30.000 κόσμου έδειξε ότι θυμάται τι έγινε τότε και ακόμα περισσότεροι το διατηρούν στη μνήμη τους. Για τα Μ.Μ.Ε. δεν είναι κάτι για να μπει στο δελτίο ειδήσεων (πάλι καλά που υπάρχουν και οι αφιερωματικές εκπομπές). Αν χρειάζονται επεισόδια για να θυμηθούν και να αναφέρουν τι έγινε τότε, αργά ή γρήγορα θα τα έχουν... Αν η αναφορά δε γίνεται εσκεμμένα, θα τα λουστούν...
Υ.Γ.: "RECORDAR, ΘΥΜΑΜΑΙ: Από το λατινικό re-cordis, εκ νέου διέλευση από την καρδιά." Από το ξεκίνημα του "βιβλίου των εναγκαλισμών" του Εντουάρντο Γκαλεάνο.
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
Ένας μήνας μεταπτυχιακό
Συμπλήρωσα ένα μήνα στο μεταπτυχιακό που διάλεξα και πάλεψα για να με διαλέξουν. Έως τώρα η απογοήτευση είναι σχεδόν πλήρης. Και εξηγούμαι:
1) Έχουμε τέσσερα μαθήματα από δύο ώρες. Έχουν βάλει ένα μάθημα κάθε μέρα στη σχολή, φαντάζομαι επειδή, όπως είπε καθηγήτρια, "κανένας καθηγητής δε θέλει να ανεβαίνει κάθε μέρα στη σχολή". Ας ανεβαίνουν οι μ@#@κες, λοιπόν...
2) Ο ένας καθηγητής είναι επισκέπτης από το εξωτερικό και είναι και πολύ καλός και μαγκιά του. Ωστόσο, όχι μόνο γίνονται τα μαθήματα σε αγγλική γλώσσα και έχουμε ανάλογη βιβλιογραφία (ως εδώ καλά, αυτά τα ξέραμε), αλλά πρέπει να κάνουμε στα αγγλικά και την εργασία μας! Και ναι, μπορεί να πρέπει να εξοικειωθούμε με τη συγκεκριμένη γλώσσα στα πλαίσια της έρευνας, αλλά ποια γλώσσα μπορείς να φτάσεις σε 3μήνες να την ξέρεις τόσο καλά ώστε να γράφεις επιστημονικές εργασίες;
3) Ο συγκεκριμένος καθηγητής τρέχει για ομιλίες αριστερά-δεξιά και καλά κάνει. Μία καθηγήτρια υποτίθεται ότι διδάσκει μαζί με αυτόν, αλλά του έχει αφήσει εξολοκλήρου (τίποτα κακό ως εδώ). Τώρα όμως που είναι εκτός Αθήνας και ψαχνόμαστε για αναπλήρωση του μαθήματος ψάχνουμε μόνοι μας μέρες, ώρες και αίθουσες (!) ανεβοκατεβαίνοντας από σπουδαστήριο σε καθηγήτρια και από καθηγήτρια σε κοσμητεία.
4) Έχουμε καθηγητή που μας λέει και μας ρωτάει τα ίδια πράγματα σχεδόν σε κάθε μάθημα και ρωτάει κάποια στιγμή προς το τέλος του μαθήματος "πρώτο έτος μεταπτυχιακού είστε, έτσι;".
5) Ο ίδιος καθηγητής, αφού μας έλεγε ότι έχουμε ήδη αργήσει για τους στόχους στις εργασίες μας και στη διπλωματική (που θα την κάνουμε σε 1μιση χρόνο) απάντησε με "θα τα πούμε την επόμενη βδομάδα" σε δύο μαθήματα όταν τον ρωτήσαμε για την εργασία του ερχόμενου Γενάρη.
6) Ο ίδιος μας είπε να έρθουμε νωρίτερα για μια παρουσίαση χωρίς να ενημερώσει το άτομο που θα μας έκανε την παρουσίαση (οπότε πήγαμε τσάμπα).
7) Καθηγήτρια που έβαλε μίνι εργασία με προθεσμία μήνα και δεν καταφέραμε να κάνουμε ένα μάθημα σε αυτό το μήνα, οπότε να έχουμε και διευκρινίσεις, απάντησε "ωραία, ένας λόγος παραπάνω να τελείωνατε,είχατε και χρόνο να δουλέψετε".
8) Η ίδια μας έλεγε πόσο ζόρικα είναι τα πράγματα στο πρόγραμμα της Αγγλίας, μη λέγοντας αν θα είχαν εκεί οι φοιτητές επόπτη ή θα κάνανε 3 βδομάδες για να ξαναδούν μάθημα.
9) Στην υποδοχή πρωτοετών ακούγαμε από τους καθηγητές που μας την έλεγαν για τις δράσεις τότε με το άρθρο 16 να λένε για το τι κινδύνους αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο και ότι θέλουν να το φάνε για να φέρουν τα ξένα.
10) Οι ίδιοι λέγανε ότι δεν υπάρχουν συντεχνίες στο πανεπιστήμιο (ασχολίαστο....) και μας καλούσαν να αντιδρούμε όταν ακούμε κάτι τέτοιο σε κουβέντες.
11) Μας λέγανε για μοριοδότηση μεταπτυχιακών στον Α.Σ.Ε.Π. χωρίς να μας πουν ότι δεν ξέρουν αν θα ισχύσει για τον Α.Σ.Ε.Π. που έρχεται, όπως μας αποκάλυψε καθηγήτρια.
12) Μας λέγανε για το καλό επίπεδο σπουδών κλπ. της σχολής, πράγμα που υποθέτω φαίνεται και από τα παραπάνω, την οργάνωση και τα κίνητρα που δίνουν...
13) Μίλησε και ο εκπρόσωπος του συλλόγου μεταπτυχιακών που μας είπε ότι ο σύλλογος είναι ακομμάτιστος, αν κι εγώ τον θυμάμαι 4 χρόνια στη σχολή αρχιδαπίτη...
14) Είμαστε 10 άτομα κι έχουμε δώσει τα στοιχεία μας, αλλά όταν άλλαξε το πρόγραμμα τους ήταν δύσκολο να ενημερώσουν τους φοιτητές.
15) Δικαιούμαστε διάφορα για τα οποία δε μας ενημέρωσαν ακόμα, όπως να δανειζόμαστε βιβλία, πράγμα που είπαν ότι θα γίνεται μόλις πάρουμε πάσο. Πάσο έχω πάρει, κατάσταση δεν έχει φτάσει στο σπουδαστήριο και δε μας δανείζουν. Παράλληλα μας κράζουν που δεν ξέραμε τι δικαιούμαστε. Και μας κράξανε όταν πήγαμε να τα ζητήσουμε.
Συμπέρασμα: ο χρόνος έχει αξία μόνο αν είναι χρόνος καθηγητή. Είτε αφήνουμε χώρο για πρωτοβουλία είτε αφήνουμε στο έλεος του Θεού τον άλλον είναι το ίδιο και το αυτό σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Πρέπει να μυρίζεις τα νύχια σου για τα δικαιώματά σου, αρκεί να μην τα ζητάς. Το ίδιο ισχύει και για τις εργασίες σου. Μεταπτυχιακός είσαι, άλλωστε!
Ωστόσο, είπα "σχεδόν πλήρως" για την απογοήτευση, επειδή πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Έχουμε εξαιρετικό καθηγητή σε μάθημα που και συνεχίζει την ύλη του και δε μας φορτώνει με παραπάνω πράγματα από όσα μπορούμε να σηκώσουμε σε ένα μάθημα, μας ενημερώνει και μας απαντάει όποτε κι αν χρειαστούμε κάτι μέσω μέηλ, μας έδινε περισσότερες κατευθύνσεις στα πρώτα μαθήματα και μας αφήνει σταδιακά την πρωτοβουλία (όχι βουρ στον πατσά και κόψτε το λαιμό σας) και είναι συζητήσιμος και συνεργάσιμος. Σέβεται αυτούς που έρχονται σε αυτόν γιατί δεν είναι μόνο μαθητές του αλλά και συνάδερφοί του, κάτι που, όπως φαίνεται, άλλοι ξεχνάνε. Γιατί ακόμα και στα σεμιναριακά μαθήματα είσαι δάσκαλος, δεν είσαι απλά η αυθεντία που θα πρέπει να έχεις απάντηση σε ό,τι σε ρωτήσουν. Κάνεις μάθημα, δίνεις κατευθύνσεις και προσαρμόζεσαι στο ακροατήριό σου. Ψιλά γράμματα για το "καλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας", όπως το χαρακτήρισαν στην υποδοχή των μεταπτυχιακών...
1) Έχουμε τέσσερα μαθήματα από δύο ώρες. Έχουν βάλει ένα μάθημα κάθε μέρα στη σχολή, φαντάζομαι επειδή, όπως είπε καθηγήτρια, "κανένας καθηγητής δε θέλει να ανεβαίνει κάθε μέρα στη σχολή". Ας ανεβαίνουν οι μ@#@κες, λοιπόν...
2) Ο ένας καθηγητής είναι επισκέπτης από το εξωτερικό και είναι και πολύ καλός και μαγκιά του. Ωστόσο, όχι μόνο γίνονται τα μαθήματα σε αγγλική γλώσσα και έχουμε ανάλογη βιβλιογραφία (ως εδώ καλά, αυτά τα ξέραμε), αλλά πρέπει να κάνουμε στα αγγλικά και την εργασία μας! Και ναι, μπορεί να πρέπει να εξοικειωθούμε με τη συγκεκριμένη γλώσσα στα πλαίσια της έρευνας, αλλά ποια γλώσσα μπορείς να φτάσεις σε 3μήνες να την ξέρεις τόσο καλά ώστε να γράφεις επιστημονικές εργασίες;
3) Ο συγκεκριμένος καθηγητής τρέχει για ομιλίες αριστερά-δεξιά και καλά κάνει. Μία καθηγήτρια υποτίθεται ότι διδάσκει μαζί με αυτόν, αλλά του έχει αφήσει εξολοκλήρου (τίποτα κακό ως εδώ). Τώρα όμως που είναι εκτός Αθήνας και ψαχνόμαστε για αναπλήρωση του μαθήματος ψάχνουμε μόνοι μας μέρες, ώρες και αίθουσες (!) ανεβοκατεβαίνοντας από σπουδαστήριο σε καθηγήτρια και από καθηγήτρια σε κοσμητεία.
4) Έχουμε καθηγητή που μας λέει και μας ρωτάει τα ίδια πράγματα σχεδόν σε κάθε μάθημα και ρωτάει κάποια στιγμή προς το τέλος του μαθήματος "πρώτο έτος μεταπτυχιακού είστε, έτσι;".
5) Ο ίδιος καθηγητής, αφού μας έλεγε ότι έχουμε ήδη αργήσει για τους στόχους στις εργασίες μας και στη διπλωματική (που θα την κάνουμε σε 1μιση χρόνο) απάντησε με "θα τα πούμε την επόμενη βδομάδα" σε δύο μαθήματα όταν τον ρωτήσαμε για την εργασία του ερχόμενου Γενάρη.
6) Ο ίδιος μας είπε να έρθουμε νωρίτερα για μια παρουσίαση χωρίς να ενημερώσει το άτομο που θα μας έκανε την παρουσίαση (οπότε πήγαμε τσάμπα).
7) Καθηγήτρια που έβαλε μίνι εργασία με προθεσμία μήνα και δεν καταφέραμε να κάνουμε ένα μάθημα σε αυτό το μήνα, οπότε να έχουμε και διευκρινίσεις, απάντησε "ωραία, ένας λόγος παραπάνω να τελείωνατε,είχατε και χρόνο να δουλέψετε".
8) Η ίδια μας έλεγε πόσο ζόρικα είναι τα πράγματα στο πρόγραμμα της Αγγλίας, μη λέγοντας αν θα είχαν εκεί οι φοιτητές επόπτη ή θα κάνανε 3 βδομάδες για να ξαναδούν μάθημα.
9) Στην υποδοχή πρωτοετών ακούγαμε από τους καθηγητές που μας την έλεγαν για τις δράσεις τότε με το άρθρο 16 να λένε για το τι κινδύνους αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο και ότι θέλουν να το φάνε για να φέρουν τα ξένα.
10) Οι ίδιοι λέγανε ότι δεν υπάρχουν συντεχνίες στο πανεπιστήμιο (ασχολίαστο....) και μας καλούσαν να αντιδρούμε όταν ακούμε κάτι τέτοιο σε κουβέντες.
11) Μας λέγανε για μοριοδότηση μεταπτυχιακών στον Α.Σ.Ε.Π. χωρίς να μας πουν ότι δεν ξέρουν αν θα ισχύσει για τον Α.Σ.Ε.Π. που έρχεται, όπως μας αποκάλυψε καθηγήτρια.
12) Μας λέγανε για το καλό επίπεδο σπουδών κλπ. της σχολής, πράγμα που υποθέτω φαίνεται και από τα παραπάνω, την οργάνωση και τα κίνητρα που δίνουν...
13) Μίλησε και ο εκπρόσωπος του συλλόγου μεταπτυχιακών που μας είπε ότι ο σύλλογος είναι ακομμάτιστος, αν κι εγώ τον θυμάμαι 4 χρόνια στη σχολή αρχιδαπίτη...
14) Είμαστε 10 άτομα κι έχουμε δώσει τα στοιχεία μας, αλλά όταν άλλαξε το πρόγραμμα τους ήταν δύσκολο να ενημερώσουν τους φοιτητές.
15) Δικαιούμαστε διάφορα για τα οποία δε μας ενημέρωσαν ακόμα, όπως να δανειζόμαστε βιβλία, πράγμα που είπαν ότι θα γίνεται μόλις πάρουμε πάσο. Πάσο έχω πάρει, κατάσταση δεν έχει φτάσει στο σπουδαστήριο και δε μας δανείζουν. Παράλληλα μας κράζουν που δεν ξέραμε τι δικαιούμαστε. Και μας κράξανε όταν πήγαμε να τα ζητήσουμε.
Συμπέρασμα: ο χρόνος έχει αξία μόνο αν είναι χρόνος καθηγητή. Είτε αφήνουμε χώρο για πρωτοβουλία είτε αφήνουμε στο έλεος του Θεού τον άλλον είναι το ίδιο και το αυτό σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Πρέπει να μυρίζεις τα νύχια σου για τα δικαιώματά σου, αρκεί να μην τα ζητάς. Το ίδιο ισχύει και για τις εργασίες σου. Μεταπτυχιακός είσαι, άλλωστε!
Ωστόσο, είπα "σχεδόν πλήρως" για την απογοήτευση, επειδή πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Έχουμε εξαιρετικό καθηγητή σε μάθημα που και συνεχίζει την ύλη του και δε μας φορτώνει με παραπάνω πράγματα από όσα μπορούμε να σηκώσουμε σε ένα μάθημα, μας ενημερώνει και μας απαντάει όποτε κι αν χρειαστούμε κάτι μέσω μέηλ, μας έδινε περισσότερες κατευθύνσεις στα πρώτα μαθήματα και μας αφήνει σταδιακά την πρωτοβουλία (όχι βουρ στον πατσά και κόψτε το λαιμό σας) και είναι συζητήσιμος και συνεργάσιμος. Σέβεται αυτούς που έρχονται σε αυτόν γιατί δεν είναι μόνο μαθητές του αλλά και συνάδερφοί του, κάτι που, όπως φαίνεται, άλλοι ξεχνάνε. Γιατί ακόμα και στα σεμιναριακά μαθήματα είσαι δάσκαλος, δεν είσαι απλά η αυθεντία που θα πρέπει να έχεις απάντηση σε ό,τι σε ρωτήσουν. Κάνεις μάθημα, δίνεις κατευθύνσεις και προσαρμόζεσαι στο ακροατήριό σου. Ψιλά γράμματα για το "καλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας", όπως το χαρακτήρισαν στην υποδοχή των μεταπτυχιακών...
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
Όταν ο σκοπός "θάβει" τα μέσα
http://www.fightclub.gr/inner.aspx?15
Άρθρο-τεράστια αλήθεια από τους λατρεμένους γραφικούς του αθλητικού ραδιοφώνου. Το ίδιο άρθρο θα μπορούσε αντί για μπάλα να μιλάει για την ιστορία ή για την κοινωνία.
Υ.Γ.: Αγνοηθεί το υστερόγραφό τους για τον επιθετικό "αράζω στη γραμμή και θα έρθει η μπάλα" που δεν έκανε απλά καριέρα έτσι αλλά σπάει και ρεκόρ... Ικανότητα+Βόλεμα=Ινζάγκι (L.F.E.)
Άρθρο-τεράστια αλήθεια από τους λατρεμένους γραφικούς του αθλητικού ραδιοφώνου. Το ίδιο άρθρο θα μπορούσε αντί για μπάλα να μιλάει για την ιστορία ή για την κοινωνία.
Υ.Γ.: Αγνοηθεί το υστερόγραφό τους για τον επιθετικό "αράζω στη γραμμή και θα έρθει η μπάλα" που δεν έκανε απλά καριέρα έτσι αλλά σπάει και ρεκόρ... Ικανότητα+Βόλεμα=Ινζάγκι (L.F.E.)
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
"Η ζωή είναι μικρή για να'ναι θλιβερή"
"Τι είναι η ζωή; Τι είναι ο άνθρωπος;". Πρόκειται για ατάκα all time classic, όπως και αυτή στον τίτλο. Ας δούμε και μερικές ατάκες ακόμα:
"Η ζωή είναι οι επιλογές που κάνουμε". Καλό, αλλά όχι πλήρες. Είναι φορές που οι επιλογές μας έρχονται έτοιμες. Επειδή κάποια πράγματα δεν περνάνε πάντα από το χέρι μας, η πορεία τους δεν εξαρτάται από τις επιλογές μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε επιλογές σε πάρα πολλά πράγματα. Το αντίθετο! Και είναι, ίσως, επικίνδυνο να νομίζουμε ότι δεν έχουμε επιλογές, όταν στην πραγματικότητα έχουμε, απλά είμαστε ψυχαναγκαστικά άτομα...
"Η ζωή είναι οι πράξεις μας". Και πάλι δεν είναι πλήρες. Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι προσπάθειές μας, τα όνειρά μας ανήκουν στη ζωή μας κι ας μη γίνουν πράξη. Μας κάνουν αυτούς που είμαστε και κάνουν τη ζωή μας αυτή που είναι. Καλό είναι να υπάρχει μια ισορροπία και σε αυτά, γιατί μπορεί η πράξη να είναι ο σκοπός, αλλά η ζωή δεν είναι απλά ένα χρονικό διάστημα ντετερμινισμού...
"Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς κάνουμε πλάνα". Ούτε αυτό είναι αρκετό. Δεν είναι κακό να κάνεις πλάνα. Δείχνει το σεβασμό στη ζωή σου, ότι θες να την αξιοποιήσεις. Το να πέσεις, όμως, στη λούμπα και να μένεις μόνο στο σχεδιασμό πλάνων ή να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς πλάνο είναι πάλι μια ψυχαναγκαστική υπερβολή.
Πάλι ψυχαναγκασμοί! Μήπως αυτοί μας τρώνε τη ζωή; Όχι, γιατί και οι ψυχαναγκασμοί, όπως οι δυσκολίες, οι αποτυχίες, οι επιτυχίες, οι χαρές, η τύχη, η αγάπη, το μίσος, η εκδίκηση, η δικαιοσύνη, η αδικία, το άγχος, η ηρεμία και τόοοοσα άλλα, είναι μέσα στη ζωή. Το θέμα είναι πώς τα διαχειρίζεσαι ή για την ακρίβεια το πόσο τα αφήνεις να κοντρολάρουν τη ζωή σου αντί να είναι απλά μέρος της...
"Η ζωή είναι μικρή για να' ναι θλιβερή", λοιπόν. Ναι, αλλά και "η ζωή είναι μεγάλη, μην την κάνεις καρναβάλι". Και η θλίψη είναι ένα συναίσθημα, όπως μας είπαν οι ηδονιστές. Τα συναισθήματα είναι καλό να τα βιώνουμε, μιας και είναι μέρος της ζωής μας και του είναι μας, όχι, όμως, να μας καταδυναστεύουν. Η ζωή χρειάζεται και το καρναβάλι, όπως μας έδειξαν οι "Βάκχες", αλλιώς η καταδυνάστευση που ανέφερα έρχεται με μαθηματική ακρίβεια (όχι επειδή είναι μεγαλύτερη από εσένα, αλλά γιατί εσύ την τραβάς με τις επιλογές σου).
Τι είναι, λοιπόν, η ζωή. Η απάντηση, αν υπάρχει, κρύβεται στον ίδιο λόγο που είναι τόσο δύσκολο να δοθεί. Η ζωή είναι αυτό που θέλεις να είναι. Τόσο απλά και ρευστά, όσο η ίδια η ζωή...!
"Η ζωή είναι οι επιλογές που κάνουμε". Καλό, αλλά όχι πλήρες. Είναι φορές που οι επιλογές μας έρχονται έτοιμες. Επειδή κάποια πράγματα δεν περνάνε πάντα από το χέρι μας, η πορεία τους δεν εξαρτάται από τις επιλογές μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε επιλογές σε πάρα πολλά πράγματα. Το αντίθετο! Και είναι, ίσως, επικίνδυνο να νομίζουμε ότι δεν έχουμε επιλογές, όταν στην πραγματικότητα έχουμε, απλά είμαστε ψυχαναγκαστικά άτομα...
"Η ζωή είναι οι πράξεις μας". Και πάλι δεν είναι πλήρες. Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι προσπάθειές μας, τα όνειρά μας ανήκουν στη ζωή μας κι ας μη γίνουν πράξη. Μας κάνουν αυτούς που είμαστε και κάνουν τη ζωή μας αυτή που είναι. Καλό είναι να υπάρχει μια ισορροπία και σε αυτά, γιατί μπορεί η πράξη να είναι ο σκοπός, αλλά η ζωή δεν είναι απλά ένα χρονικό διάστημα ντετερμινισμού...
"Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς κάνουμε πλάνα". Ούτε αυτό είναι αρκετό. Δεν είναι κακό να κάνεις πλάνα. Δείχνει το σεβασμό στη ζωή σου, ότι θες να την αξιοποιήσεις. Το να πέσεις, όμως, στη λούμπα και να μένεις μόνο στο σχεδιασμό πλάνων ή να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς πλάνο είναι πάλι μια ψυχαναγκαστική υπερβολή.
Πάλι ψυχαναγκασμοί! Μήπως αυτοί μας τρώνε τη ζωή; Όχι, γιατί και οι ψυχαναγκασμοί, όπως οι δυσκολίες, οι αποτυχίες, οι επιτυχίες, οι χαρές, η τύχη, η αγάπη, το μίσος, η εκδίκηση, η δικαιοσύνη, η αδικία, το άγχος, η ηρεμία και τόοοοσα άλλα, είναι μέσα στη ζωή. Το θέμα είναι πώς τα διαχειρίζεσαι ή για την ακρίβεια το πόσο τα αφήνεις να κοντρολάρουν τη ζωή σου αντί να είναι απλά μέρος της...
"Η ζωή είναι μικρή για να' ναι θλιβερή", λοιπόν. Ναι, αλλά και "η ζωή είναι μεγάλη, μην την κάνεις καρναβάλι". Και η θλίψη είναι ένα συναίσθημα, όπως μας είπαν οι ηδονιστές. Τα συναισθήματα είναι καλό να τα βιώνουμε, μιας και είναι μέρος της ζωής μας και του είναι μας, όχι, όμως, να μας καταδυναστεύουν. Η ζωή χρειάζεται και το καρναβάλι, όπως μας έδειξαν οι "Βάκχες", αλλιώς η καταδυνάστευση που ανέφερα έρχεται με μαθηματική ακρίβεια (όχι επειδή είναι μεγαλύτερη από εσένα, αλλά γιατί εσύ την τραβάς με τις επιλογές σου).
Τι είναι, λοιπόν, η ζωή. Η απάντηση, αν υπάρχει, κρύβεται στον ίδιο λόγο που είναι τόσο δύσκολο να δοθεί. Η ζωή είναι αυτό που θέλεις να είναι. Τόσο απλά και ρευστά, όσο η ίδια η ζωή...!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)