Κωδικός: "Κολικός"

Το κακό αν σε πιάσει κολικός είναι ότι σφαδάζεις στον πόνο.
Το πολύ κακό αν σε πιάσει κολικός και είσαι σαν τον πατέρα μου είναι ότι μπορεί να μπερδέψεις τα ονόματα των "μεζουλίτ" και "μουσκορίλ" και να κάνεις ένα κοκτέιλ με τις παύσιπονες ενέσεις που δεν το θέλει όχι ο φαρμακοποιός, αλλά ούτε ο Θεός!

Το καλό αν σε πιάσει κολικός και είσαι σαν τον πατέρα μου είναι ότι βλέπεις την οικογένειά σου και τους γείτονές σου πιο συντονισμένους κι από την κυβέρνηση (σιγά το δύσκολο) να σε βοηθάνε. Κόσμος να κλείνει τα μαγαζιά του για να έρθει να σου μαζέψει τα πράγματα και να κλείσει το δικό σου για να πας στο γιατρό, κόσμος να σε κουβαλάει, κόσμος να περιμένει μαζί σου το αμάξι κλπ.

Το αστείο αν σε πιάσει κολικός στο μαγαζί είναι ότι οι πελάτες χέστηκαν. Μπορεί να είσαι ξαπλωμένος στη μέση του μαγαζιού, αλλά αυτοί θα τσεκάρουν αν προτιμάνε μαύρο μεταλλικό ή γκρι μεταλλικό σπρέι και θα σε ρωτάνε την τιμή στο οριζόντιο.

Περαστικά για τον κολικό και διπλά περαστικά για τα υπόλοιπα...!

Κώστας: "Ποτέ κανείς δεν τραυματίστηκε από εμένα!"

Αν ήταν ταινία, θα ήταν ο Νοσφεράτου: παμπάλαιος, να προκαλεί τον τρόμο, αλλά να αποτελεί και παράδειγμα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν το "κριιιικ" την ώρα που στρίβει γίνεται πιο τσιριχτό, ο Κώστας είναι σαν το παλιό καλό κρασί, σαν τον Σον Κόνερι που γερνάει αλλά παραμένει κορυφαίος, σαν μια Ακρόπολη που προκαλεί πόνο στους αντίπαλους επιθετικούς. Για πάντα πρόεδρος, για πάντα αρχηγός, για πάντα κυματοδηγός, σέρνει το κουφάρι του στους τάπητες δίνοντας σιγουριά και πάθος στην άμυνα των "μπλε". Έχει το σεβασμό μας, το θαυμασμό μας και το δικαίωμα να του μιλάμε στον πληθυντικό. Το γήρας ανοίγει την καρδιά του στους αναγνώστες του Κύματος σαν τον πρεσβύτερο που δίνει τις συμβουλές του, σαν τον παππού που μας μαζεύει για μια ιστορία. Ο Pater familias των Kυματοδηγών εξομολογείται...

-"Κάθε αρχή και δύσκολη", αλλά " η αρχή είναι το ήμισυ του παντός". Τι θα σχολίαζε ένας βετεράνος των γηπέδων σαν εσάς για το σημερινό ντεμπούτο των Κυματοδηγών;
Κατ'αρχάς, αν ήμουν βετεράνος, δε θα ήμουν εδώ. Κάναμε ένα καλό ξεκίνημα, ελπιδοφόρο, και ελπίζουμε στην ανάλογη συνέχεια.

-"Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή, κακά μαντάτα..." για κάποια χαρακτηριστικά, αλλά καλά για ορισμένα άλλα. Τι πιστεύετε ότι χάσατε και τι κερδίσατε με το ανελέητο πέρασμα του χρόνου;
Χάνεις σε ταχύτητα και σε αντοχή, όμως κερδίζεις εμπειρία και γίνεσαι πιο ώριμος και καλύτερος άνθρωπος, όχι μόνο ποδοσφαιριστής, αλλά και άνθρωπος.

-Οι κακές γλώσσες λένε ότι είστε "τσεκούρι", "φονιά", "δολοφόνο", "εγκληματία" και ότι είναι καλύτερα να πέσει κάποιος σε νταλίκα παρά απέναντι από τον Κώστα. Τι θα απαντούσατε σε αυτούς τους κακόβουλους και δαντελένιους;
Εγώ ξέρω ότι τόσο καιρό που παίζω μπάλα ποτέ κανείς δεν έχει τραυματιστεί σοβαρά από εμένα. Μπορεί να μπαίνω δυνατά στις φάσεις, δυναμικά, αλλά ποτέ δεν παίζω βρόμικα. Κι αν καμιά φορά βρω κανένα πόδι είναι επειδή είμαι αργός και δεν προλαβαίνω να πάρω το δικό μου... Ποτέ κανείς όμως δεν τραυματίστηκε από εμένα. Άντε καμιά μελανιά μόνο...

-Οι Κυματοδηγοί είναι παντού, μα πάνω από όλα στις καρδιές των πιστών οπαδών τους. Τι θα δηλώνατε για τη φετινή χρονιά και ποια τα σχόλιά σας για την περσινή που εμφανίστηκαν και στο 8x8;
Το 8x8 δεν ήταν καλή εμπειρία, αλλά ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς. Φέτος που γυρίσαμε σε γνωστά λημέρια, πιστεύω ότι θα πάμε καλύτερα.

-Ο Άλκης, είτε επειδή τρέμει τον ανταγωνισμό είτε επειδή κάτι ξέρει, σας θεωρεί κουνελοπνίχτη. Πως θα του απαντούσατε αν τον είχατε απέναντί σας;
Ο Άλκης είναι εξαιρετικός τερματοφύλακας, αλλά έχει πάρει ψηλά τον αμανέ γενικά. Και νομίζω ότι όποτε χρειάστηκε να παίξω τέρμα τα πήγα καλά, δε φάνηκε το κενό του...

-Ποιο προβλέπετε με την εμπειρία σας ότι θα είναι το δυνατό σημείο των Κυματοδηγών φέτος και ποια η αδυναμία τους;
Δυνατό σημείο θα είναι ένας ακόμα χρόνος εμπειρίας. Ξέρουμε και τους αντιπάλους καλύτερα και είναι πλεονέκτημα. Αδυναμία είναι ότι χάνεται η παρέα. Ο Μπάμπης και ο Τάσος στο στρατό, ο Άλκης στα καράβια, χάνεται αυτή η παρέα που υπήρχε, αλλά και οι εναπομείναντες καλή παρέα κάνουν!

-Κεφάλαιο "διοίκηση". Δεχτήκατε πόλεμο από την Κ.Ε.Κ. και καταλήξατε επίτιμος πρόεδρος (άλλον έναν ξέρουμε, συνομήλικό σας), ενώ φέτος είστε και από τους αρχηγούς. Ποια τα συναισθήματά σας και η στάσης σας για τις διοικητικές εξελίξεις;
Με τον άλλο επίτιμο δεν είμαι συνομήλικος, είμαι συνωνόματος. Και ο συνωνόματος είναι φέρνει γρουσουζιά σε όποιον είναι κοντά του, ενώ εγώ φέρνω αποδεδειγμένα τύχη.

-Αποτελείτε ζωντανή (σχεδόν) απόδειξη ότι ποδόσφαιρο και τρίτη ηλικία μπορούν να συνδιαστούν. Τι θα λέγατε στις υπέργηρες και στις πουρόφιλες θαυμάστριές σας που διψούν για μια σας δήλωση;
Θα προτιμούσα να μη διψούσαν για δήλωση, αλλά να διψούσαν για το κορμί μου...

-Όπως και στην ανακάλυψη της φωτιάς, έτσι και στην άμυνα των "μπλε" η συμβολή σας είναι καθοριστικής σημασίας. Τι παραπάνω θα ζητούσατε από τους συμπαίχτες σας;
Θα ήθελα να είναι πιο συγκεντρωμένοι. Μερικές φορές αφαιρούνται και επειδή το γήπεδο αυτό είναι μικρό δε δικαιολογείται ούτε δευτερόλεπτο αφηρημάδας. Δε μιλάνε και μεταξύ τους και θέλουν κάποιον να τους τσιγκλάει, γιατί νομίζεις ότι θα κοιμηθούνε κάποια στιγμή.

-Ένα σχόλιο για κάθε πιθανό τερματοφύλακα, έμπειρε κουμπαρά; Έχετε φάει τα νιάτα σας κάτω από τα γκολπόστ και έχετε το δικαίωμα δια να ομιλείτε...
Ο Άλκης και ο Βασίλης είναι εξαιρετικοί τερματοφύλακες. Είναι πιο γρήγοροι από εμένα, έχουν καλύτερα αντανακλαστικά, εγώ όταν πέφτω σε εκτίναξη κάνω τρεις ώρες να σηκωθώ. Νομίζω ότι τους κερδίζω σε εμπειρία, έχω καλύτερες τοποθετήσεις κάτω από το τέρμα. Εμένα με εκφράζει αυτό που είχε πει ο Αρβανίτης: Όταν έχω καλή ψυχολογία μπαίνω στο γήπεδο και βλέπω το τέρμα σαν το μάτι της βελόνας, λέω "δεν μπορεί να μπει γκολ εδώ μέσα". Όταν έχω κακή ψυχολογία, βλέπω το τέρμα σαν χάος, λέω "αμάν! Ποιος θα το φυλαξει αυτό τώρα;". Με εκφράζει αυτό.

-Τελικά ποια είναι η αγαπημένη σας θέση στο γήπεδο, ηγετικό πολυεργαλείο της καρδιάς μας;
Μπροστά όχι, γιατί δεν έχω ούτε την τεχνική κατάρτιση ούτε την αίσθηση του γκολ. Στο τέρμα παίζω μόνο κατ' ανάγκη, ενώ στην άμυνα νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω περισσότερο από όλα.

Ένα παραμύθι επιστημονικής φαντασίας.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο (όχι και τόσο μικρός) Teo. Κάποιες φορές έλεγε μεγάλες (σαν τον ίδιο) αλήθειες και πολλές φορές big fat (like himself) lies.

Η τελευταία μεγάλη ατάκα του Teo ήταν ότι όλοι φάγαμε τα λεφτά της Ελλάδας με τους διορισμούς στο δημόσιο. Εγώ που δεν έφαγα τίποτα γιατί δεν μπήκα στο δημόσιο και που δεν είδα προκοπή από καμία δημόσια υπηρεσία μιας και δε χρειάστηκα κάτι ακόμα, μπορώ να έχω τα λεφτά που μου αναλογούν; Είμαι 24, άρα έχω 6 χρόνια ευθύνης αν κατάλαβα το σκεπτικό του στρουμπουλού Teo. Έχω την ίδια ευθύνη με μεγαλύτερούς μου; Έχω την ίδια ευθύνη με αυτούς που διαχειρίστηκαν τα πράγματα και πήραν αποφάσεις; Έχω την ίδια ευθύνη με αυτούς που ψήφισαν, ώστε να κάνουν εκείνοι κουμάντα; Αν όχι, εξαιρούμαι; Δεν έφαγα τα λεφτά της Ελλάδας; Αν ναι, τι έπρεπε να κάνω; Τρομοκρατία; Φόνους; Πραξικόπημα;

Για τον Teo μπορεί να φταίμε όλοι ή να φταίει η δημοκρατία, αλλά εγώ ξέρω ότι το "φταίμε όλοι" είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις "δε φταίει κανένας" και να μη σε γιουχάρουν. Ο δεύτερος καλύτερος τρόπος είναι να κατηγορήσεις κάτι αόριστο για να είναι έξω από εμάς και κατά προτίμηση κάτι καλό για να πεις "χαλάλι του". Δεν ξέρω αν τάιζαν τον Teo τέτοια ψέματα κι έγινε έτσι, αλλά εγώ λέω να μην καταπίνω ό,τι π@παριά μου σερβίρουν. Αν οι διαδικασίες του δημοσίου φάγανε τα λεφτά, τότε φταίνει όσοι δεν φρόντισαν να κάνουν τις διαδικασίες τουλάχιστον βιώσιμες (δεν αναφέρομαι καν στο αποτελεσματικές που είναι και ζητούμενο). Αν οι διορισμοί φάγανε τα λεφτά, σημαίνει ότι μεταφράστηκαν σε ρουσφέτια ψήφων, άρα φταίνε αυτοί που εξαγόρασαν ψήφο. Αυτοί που εξαγοράστηκαν κέρδισαν μονιμότητα σε μια μετριότητα και αν αυτό ήθελαν, δεν κόστησε τα λεφτά της Ελλάδας με τα 700 ευρώ που παίρνουν για να τους βάλω στο ίδιο τσουβάλι. Αν πάλι στρέφουμε τον φακό αριστερά δεξιά για να μη δείξει στην παρέα μας, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μύγες να ακολουθούμε την κάθε φωτινή πηγή και να κοιτάμε εκεί που πρέπει.

Τελικά το παραμύθι είναι η ιστορία που αφηγούμε με τον Teo ή αυτά που μας λένε κάποιοι;

Υ.Γ.: Απίστευτο και εντελώς άσχετο! Για κάποιον ανεξήγητο λόγο έκανα συνειρμό με τον αντιπρόεδρο της σημερινής κυβέρνησης που είχε δώσει συνέντευξη στους schooligans εδώ. Αν αυτά που λέει τα πιστεύει, καλύτερα να ασχοληθεί με την ποπ. Αν όχι, καλύτερα να ασχοληθούμε εμείς με το "rock"...

Αθήνα - Θεσ/νίκη: 0-0

Καλαμάκι ή σουβλάκι; Σουβλάκι ή πίττα; Του είπα ή τον είπα; Τοστ με κασέρι ή με τυρί; Μια μπουγάτσα ή μια μπουγάτσα με κρέμα;
Όσοι έχουμε πάει στην θεσ/νίκη έχουμε φάει ώρες και ώρες να μιλάμε με ντόπιους γι'αυτά και να "μας τη λένε" ή να "τους τη λέμε". Το αξιοπερίεργο είναι ότι δεν υπάρχει βάση για να γίνεται τέτοιος "διαγωνισμός", μιας και όλα εξηγούνται λεξιλογικά και από τη μία και από την άλλη πλευρά. Είναι, λοιπόν, θέμα επιλογής, κάτι που (για κάποιο μαγικό λόγο) δεν μπορείς να έχεις αν είσαι Αθηναίος στη Θεσ/νίκη ή Θεσσαλονικιός στην Αθήνα.

Είναι καλαμάκι ή σουβλάκι; Τον Διάκο τον σούβλισαν ή τον "καλαμάκωσαν"; Κάποιος είναι μόνος σαν την καλαμιά στον κάμπο ή σαν τη "σουβλάκια"; Το αγαπημένο κρέας σε ξυλάκι θα μπορούσε να είναι απλά θήκη για όπλα σε μονομαχία! Έχουμε κάτι κομμάτια κρέας και χρησιμοποιούμε ένα κομμάτι ξύλο σαν καλάμι για να το περάσουμε σουβλίζοντάς τα. Άρα και τα δύο μπορούν να χρησιμοποιηθούν! "Ναι, αλλά καλαμάκι είναι αυτό που πίνουμε τον καφέ". Αυτό ονομάζεται πολυσημία. Όπως μπορείτε αν έχετε γλώσσα στο στόμα σας και στο παπούτσι σας χωρίς να είναι το ίδιο πράγμα, έτσι μπορείτε να έχετε και καλαμάκι. Ωστόσο, δεν τίθεται θέμα "σωστότερου", αλλά απλά θέμα "μη απαγορευτικού".

Παίρνουμε πίττα ή σουβλάκι με τα διάφορα μέσα; Και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιούμε αναφορά σε ένα μέρος για να περιγράψουμε το όλον, χρησιμοποιούμε δηλαδή τη μετωνυμία. Στην πρώτη περίπτωση αναφέρουμε αυτό που κλείνει τα διάφορα και στη δεύτερη το κύριο συστατικό (εκτός και θέλουμε γύρο). Όταν λέμε "μια πίττα γύρο" είναι σα να λέμε " ένα ποτήρι νερό" (αξιοσημείωτο το γεγονός ότι παραλείπουμε το "με" συνήθως). Όταν λέμε "ένα σουβλάκι με απ'όλα" είναι σα να λέμε "ένα τζίν με τόνικ". Ενώ όλοι τα λέμε αυτά και χρησιμοποιούμε τη μετωνυμία, προτιμάμε να τσακωνόμαστε για την πίττα και το σουβλάκι αντί να τα τρώμε!

Για το αν "του έδωσα κάτι" ή "τον έδωσα κάτι" τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά. Η δοτική χάθηκε και οι λειτουργίες της πήγαν στην αιτιατική αρχικά και στη γενική αργότερα. Θέμα ορθότητας λόγω παλαιότητας δεν υπάρχει, γιατί αν είναι θα αναβιώσουμε τη δοτική και μετά την τοπική και τη οργανική για να γουστάρουμε ακόμα περισσότερο. Αν αυτό ακούγεται υπερβολικό και χαζό, έτσι ακριβώς ακούγεται και το επιχείρημα της παλαιότητας.

Το θέμα με το κασέρι και το τυρί είναι ζήτημα υπερωνύμου και υπωνύμων. Το κασέρι είναι ένα υπώνυμο του υπερωνύμου "τυρί". Οι Αθηναίοι ζητάμε τυρί εννοώντας κασέρι, αλλά ζητάμε φέτα ή φιλαδέλφεια όταν θέλουμε κάτι από αυτά. Οι Θεσσαλονικείς προτιμάνε να είναι πιο σαφείς ζητώντας κασέρι, αλλά δεν αναφέρουν πιο κασέρι θέλουν, μένουν δηλαδή στο μεσαίο επίπεδο υπωνυμίας. Όλοι όμως θα ζητήσουμε ζαμπόν, μπέικον ή γαλοπούλα, όχι απλά κρέας. Άρα το τυρί είναι λάθος; Όχι, γιατί στα τοστ το συχνότερο τυρί είναι το κασέρι, όπως όταν λέμε "ψωμί" καταλαβαίνουμε όλοι λευκό και όχι ολικής άλεσης το οποίο αναφέρουμε ολόκληρο αν το θέλουμε. Παρότι έχει αβγό βραστό και τηγανιτό στα τοστάδικα, όλοι λέμε "αβγό" για το βραστό και "αβγό τηγανητό" όταν θέλουμε τηγανητό. Επομένως, πρόκειται πάλι για ζήτημα επιλογής και όχι ορθότητας.

Τέλος, πράγματι η μπουγάτσα είναι το φύλλο του προϊόντος, αλλά αυτό δεν κάνει "σωστή" την έκφραση "μια μπουγάτσα με κρέμα" και "λάθος" το "μια μπουγάτσα". Στην Αθήνα έχουμε κυριώς γλυκιές μπουγάτσες. Όλοι ζητάμε την κρέπα που θέλουμε ανάλογα με το τι επιθυμούμε να έχει μέσα. Επίσης, όλοι μπορούμε να ζητήσουμε την μπύρα που θέλουμε ή να πάραγγείλουμε μια μπύρα ή κρασάκι είτε αναφερόμαστε στη μάρκα είτε στη γεύση που θέλουμε να έχει. Η μπουγάτσα είναι θέμα μετωνυμίας όπως με την πίττα και συχνότητας όπως με το κασέρι. Δεν τίθεται θέμα "σωστού-λάθους", αλλά μόνο εξειδίκευσης ή γενικότερης αναφοράς λόγω συχνότητας.

Γιατί, λοιπόν, όλος αυτός ο ντόρος; Επειδή επιμένουμε να προσεγγίζουμε λεξιλογικά ένα φαινόμενο καθαρά κοινωνιογλωσσολογικό. Δεν έχει να κάνει με το τι είναι "σωστό" να λέγεται, αλλά με το πού λέγεται σε μεγάλο βαθμό και από ποιους σε ένα δεύτερο επίπεδο. Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έχουν διαφορετικές προτιμώτερες επιλογές για κοινονικοπολιτιστικούς λόγους, ιστορικούς λόγους ή καθαρά από τύχη που βοήθησε στην καθιέρωση της μιας ή της άλλης τοπικής νόρμας (αν υπάρχει κάτι τέτοιο). "Ντεμέκ" πρόβλημα, λοιπόν! Το πραγματικό πρόβλημα είναι αυτή η σχέση αντιπαλότητας που μας χαρακτηρίζει και κρύβεται πίσω από αυτό το γλωσσικό "διαγωνισμό". Το "κατεστημένο της Αθήνας" ενάντια στους "κομπλεξικούς θεσσαλονικιούς". Με λίγα λόγια, τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Μοναστηράκι ή μπιτ-μπαζάρ; Ψυρρή ή Άθωνος; Θησείο ή Αριστοτέλους; Οτιδήποτε για να "την πούμε" και να κάνουμε τους καμπόσους στους άλλους. Γιατί αυτοί είμαστε!

Υ.Γ.: Το θέμα δε μένει εκεί, αλλά εμφανίζει την ίδια ανταγωνιστικότητα και σε ιδρύματα, όπως το Ε.Κ.Π.Α. και το Α.Π.Θ.. Φιλοσοφική Αθήνας ή Θεσσαλονίκης; Χατζιδάκις ή Τριανταφυλλίδης; Μπαμπινιώτης ή Χριστίδης; Και προχωράει και σε θεσμούς με τις "ηγετικές παρεμβάσεις Άνθιμου" και τα σχόλια του νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων Νομάρχη-celebrity. Περαστικά μας...

Πελέκης: "Την έχω μεγάλη"

ΣΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ

Τη στήλη των συνεντεύξεων εγκαινιάζει ένας άνθρωπος που θα χαρακτηριζόταν με μια λέξη ως «βράχος» από κάθε άποψη. Καταπίνει τα χιλιόμετρα με τις προωθήσεις του, δίνει το παράδειγμα με την ψυχραιμία του, κατασπαράσσει κάθε αντίπαλο και δίνει λύσεις στην ομάδα. Φέτος η μαμά πατρίδα τον κρατάει μαζί με άλλους μακριά από τους «κυματοδηγούς», αλλά η σκέψη του είναι πάντα στην ομάδα. Ο Μπάμπης Πελέκης έχει μάθει να μη μασάει τα λόγια του και δίνει τροφή για σκέψη σε μια συνέντευξη από καρδιάς που θα συζητηθεί...

-Το κενό που αφήνεις στην άμυνα των Κυματοδηγών είναι δυσαναπλήρωτο, αλλά το ρόστερ των "μπλε" δίνει τη δυνατότητα για λύσεις εκ των έσω. Εσύ ποιον θα έχριζες διάδοχό σου; Ποιος πιστεύεις ότι θα κουβαλάει το βαρύ φορτίο του αντί-Πελέκη;
Σίγουρα είναι βαρύ το φορτίο μου. Πιστεύω ότι ο Κώστας είναι ιδανική λύση. Αν και παππούς, έχει τη δυνατότητα να με αναπληρώσει. Η εμπειρία του θα βοηθήσει κι έχει κι αυτός το βάρος του, όπως και να το κάνουμε.

-Οι αναγνώστες του "Κύματος" σε φαντάζονται σε ηδονικά όνειρα να παίζεις στο Champions League. Από τα επαγγελματικά πρωταθλήαματα 11x11 ποιος ποδοσφαιριστής θα έλεγες ότι αγγίζει το μεγαλείο σου, ποιον θα ήθελες συμπαίχτη και ποιον αντίπαλο;
Πιστεύω με αντικατοπτρίζει ο Τάκης ο Φύσσας ως αριστερό μπακ, μεγάλη ιδέα για τον ΠΑΟ, μιας και έχει και δύο άρθρα όπως ο Μπαμπης ο Πελέκης. Από εκεί και πέρα συμπαίχτη θα ήθελα το Σωτήρη Νίνη, μεγάλη μορφή, σαν τον Άρη. Αντίπαλο θα ήθελα τον Αβραάμ Παππαδόπουλο, γιατί θα ήθελα πολύ να του σπάσω τα πόδια και να φτύνει δόντι-δόντι.

-Έχεις χαρακτηριστεί από πολλούς ως "ο άνθρωπος που είναι πιο πλήρης κι από το ψυγείο του". Από όλα τα ποδοσφαιρικά σου χαρίσματα ποιο πιστεύεις ότι θα λείψει περισσότερο στη νέα φετινή προσπάθεια των "μπλε";
Η τεχνική μου, η σωστή θέση που παίρνω στο γήπεδο και η δύναμή μου στην άμυνα. Και ο όγκος μου φυσικά, έτσι;

-Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Εσύ είσαι ένας παίχτης που έχεις φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Γνωρίζοντας τους συμπαίχτες σου, ποιο στοιχείο θα έλεγες στον καθένα ξεχωριστά ότι χρειάζεται βελτίωση;
Για τον Άδη, τι να βελτιώσει; Δεν έχει να βελτιώσει κάτι αυτό το παιδί, είναι καλύτερος κι από τον Τζόρβα. Τι να λέμε; Ο Πανούλης θα μπορούσε να βελτιώσει το σουτ του, ίσως, λίγο ακόμα, όσο παίρνει. Είναι σημαντικό κι αυτό για έναν παίχτη της κλάσης του. Ο Κώστας το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι να χάσει χρόνια. Ο Μπάκος θα μπορούσε να είναι επιθετικά λίγο καλύτερος. Ο Άρης τι να συμπληρώσει; Δεν έχει κι αυτός να συμπληρώσει τίποτα, είναι μορφή της ομάδας, είναι ο ηγέτης. Με τα αδέρφια Σίμους δεν έχω παίξει πολύ, αλλά θα έλεγα ίσως λίγο δύναμη στο Σιμάδερφο και λίγο περισσότερο να βελτιωθεί αμυντικά ο Σίμος. Δεν τα ξέρω καλά τα παιδιά... Ο Χρηστάκης να κόψει τις τρίπλες!

-Γνωρίζουμε ότι νιώθεις σαν θηρίο στο κλουβί μην μπορώντας να βοηθήσεις τους συμπαίχτες σου. Από τη θέση που βρίσκεσαι ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους οπαδούς και τι θα έλεγες στους αντιπάλους της ομάδας;
Στους αντιπάλους θα έλεγα ότι θα πρέπει να φοβούνται την ομάδα έστω κι αν λείπω, γιατί έχουμε πολύ καλούς παίχτες για να με αναπληρώσουν και σίγουρα η ομάδα θα είναι πολύ δυνατή και φέτος. Στους φίλους της ομάδας θα ήθελα να πω ότι, μπορεί να λείπω, αλλά θα υπάρξει μία μεγάλη έκπληξη μέσα στη σεζόν… Θα προσπαθήσω να βρεθώ έστω και σε έναν αγώνα. Είναι μέσα στο συμβόλαιό μου, άλλωστε.

-Λόγω των φετινών απουσιών η ομάδα θα παραταχτεί με πολλά νέα πρόσωπα. Εσύ, που θα λέγαμε κουβαλάς πως ειδικό βάρος, ποιες συμβουλές θα έδινες στα νέα αποκτήματα ως παλιός;
Είμαι, πλέον, παλιός και στο στρατό, καθώς έχει μπει νέα σειρά! Δεν έχω δει τα παιδιά να παίζουν για να πω τι να βελτιώσουν. Πιστεύω πως τα παλιά μέλη μπορούν να τους δώσουν το στίγμα της ομάδας και να τους ανεβάσουν ψυχολογικά.

-Αν έπρεπε να αναφερθείς μόνο σε έναν, ποιος θα σου λείψει περισσότερο από τα αποδυτήρια;
Ένας που θα μου λείψει είναι ο γιατρός των 5x5 καθώς και ο καπελάκιας, γνωστός (μπιπ)όγαυρος σε όλους μας [γέλια]. Τώρα, από συμπαίκτες, όλοι θα μου λείψουν. Είμαστε ομάδα ακόμα και στα αποδυτήρια...

-Σε πληροφορώ ότι ο γιατρός έχασε πολλά κιλά δείχνοντας στην πράξη ότι το μεγαλείο του Πελέκη δεν το φτάνει κανείς εύκολα. Αν τον είχες απέναντί σου τι θα έλεγες γι' αυτό του το ατόπημα;
Εντάξει, μόνο καλό μπορεί να είναι ότι έχασε κιλά. Ήταν αρκετά χοντρός, δηλαδή... Αυτό που έχω να πω είναι ότι έχω χάσει κι εγώ αρκετά κιλά και πρέπει να το πούμε στους φίλους της ομάδας να το ξέρουν ότι στην έκπληξη που θα με δουν θα είμαι κι εγώ μισός. Μισός σε όγκο, διπλάσιος σε απόδοση! Την έχω μεγάλη.

-Η ομάδα ξεκινάει με ντέρμπι κόντρα στους "ταλαίπωρους. Ποια είναι τα προγνωστικά σου;
Καλή ομάδα, αλλά θα παραμείνουν ταλαίπωροι μετά την ήττα τους. Έτσι λιτά, γιατί «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».

-Γνωρίζοντας ότι ρωτάμε το κατάλληλο άτομο, αν οι "κυματοδηγοί" ήταν φαΐ, τι θα ήταν;
Μόνο και μόνο επειδή λέγονται Κυματοδηγοί θα έπρεπε να έχουν σχέση με κιμά. Δηλαδή, ένα δυνατό παστίτσιο, όπως η δυνατή μας ομάδα, είναι αυτό που της αναλογεί.

Να πει "μπράβο" κανείς ή "για δες ποιος μιλάει";

http://www.sport-fm.gr/article/292191

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Επειδή η εικόνα της ομάδας και το αποτέλεσμα δεν πάνε μαζί σόνι και ντε, σήμερα η ομάδα μου κέρδισε με ένα πέναλτι που δεν υπήρχε σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα. Πέναλτι δεν ήταν κι επειδή έχω σε εκτίμηση τον Βύντρα πιστεύω ότι αν δε σφύραγε ο διαιτητής δε θα διαμαρτυρόταν καν, αφού υπήρξε επαφή, όχι σπρώξιμο.

1)Υπό αυτή την έννοια οι δηλώσεις του προέδρου της Σουπερλίγκ με χαροποιούν, γιατί, από συμφέρον ή και από αμπαλοσύνη, τέτοιασφυρίγματα θα πρέπει να αποδοκιμάζονται και να λείπουν από το πρωτάθλημα σε όποια ομάδα κι αν δίνονται.

2)Αν αυτές τις δηλώσεις γίνονται από έναν νέο παράγοντα που θέλει να προστατεύσει την επένδυσή του από την αδικία (εσκεμμένη ή μη), είναι θεμιτό και καλά κάνει εάν ζητάει το 50-50 και όχι δική του εύνοια.

3)Αν αυτές οι δηλώσεις γίνονται από ένα παράγοντα που προσέλαβε τον Γκαγκάτση στην ομάδα του (και δε λέω για τις νομικές του γνώσεις, αλλά για το τι γινόταν επί προεδρίας του), τότε είναι για γέλια αν όχι προκλητικές.

Το θέμα είναι πως το 1, το 2 και το 3 αναφέρονται όοολα στο ίδιο πρόσωπο. Πού να ξέρω εγώ τι ισχύει για να δω με καλό μάτι, αδιάφορα ή απειλητικά αντίστοιχα τις συγκεκριμένες δηλώσεις; Θέλω να ελπίζω το 1, αλλά το 3 το φοβάμαι πολύ έτσι όπως έχει καεί η γούνα μου στο παρελθόν και με το τι παρουσιάστηκε ως "αδικία" στον πρώτο αγώνα του ΟΣΦΠ (πραγματικά αμφισβητούμενες φάσεις, δηλαδή). Αυτό δεν αναιρεί το "βασικό" που λέω στην αρχή, αλλά το "έγκλημα" σήμερα και η "κλοπή" στον πρώτο αγώνα με κάνουν πιο επιφυλακτικό παρά χαρούμενο.

Στη φαντασία μου, ο Μαρινάκης παίρνει τον Γκαγκάτση για να στείλει το μήνυμα που ξεκίνησε μετά τον αγώνα με τον Ηρακλή που η αμφιβολία έγινε "κλοπή" και ο Πατέρας με ένα πέναλτι σαν το σημερινό έστειλε την απάντησή του στον Γκαγκάτση και το Μαρινάκη. Αυτό όμως δεν είναι 50-50 ούτε πρωτάθλημα. Και στην τελική, είναι στη φαντασία μου.

Αν μιλάμε για 50-50 και όχι για κουμάντα, εγώ είμαι μέσα με τα μπούνια. Αλλά ο αγώνας με τον Ηρακλή ήταν 50-50 και παρουσιάστηκε ως αδικία, γι'αυτό αμφιβάλλω... Μακάρι να παρεξηγώ.

Υ.Γ.: Αν ισχύει η δήλωση "για ν' αναβαθμίσουμε το ποδόσφαιρο θα πρέπει πρώτα να το... ξεβρωμίσουμε από το παρακράτος των διαιτητών και παραγόντων που μεγαλούργησαν πέρυσι και συνεχίζουν να μεγαλουργούν και φέτος. Σήμερα ο Ολυμπιακός έχει τρεις βαθμούς ενώ θα έπρεπε να είχε έξι και ο Πανθηναϊκός έχει τέσσερις βαθμούς ενώ θα έπρεπε να είχε δύο", μάλλον δεν παρεξηγώ, αφού βλέπει 2 χρόνια παρακράτος...

Φονταμενταλισμός αντί φονταμενταλισμού

http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=17650#toppage
(Το βίντεο με τίτλο "βάζουν φωτιά")

Προσθέτω, αντιγράφοντας από άρθρο στο in.gr:

"Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ χαρακτήρισε «απεχθές» το σχέδιο της εκκλησίας φανατικών βαπτιστών να ρίξει στην πυρά το Κοράνι. «Αν ένας ευαγγελιστής φανατικός πάστορας στις ΗΠΑ θέλει να κάψει το Κοράνι στις 11 Σεπτεμβρίου θεωρώ ότι πρόκειται για έλλειψη σεβασμού, είναι κάτι το απεχθές και απλώς ένα λάθος» είπε."

Και η σημαντική πληροφορία που δίνει μια πιο σωστή διάσταση από δηλώσεις και δημόσιες σχέσεις:

"Οι δηλώσεις Μέρκελ έγιναν κατά την τελετή βράβευσης του Δανού σκιτσογράφου Κουρτ Βέστεργκααρντ, ο οποίος σχεδίασε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σκίτσα του προφήτη Μωάμεθ που δημοσιεύθηκαν το 2005 και προκάλεσαν «ανάφλεξη» στον μουσουλμανικό κόσμο."

Την ώρα που "ανασχηματιζόμαστε"...

http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=17633&subid=2&pubid=12727761#toppage

Μετά από αυτό, συγγνώμη, αλλά χέστηκα για τον ανασχηματισμό.

Υ.Γ.: Ψάχνω να βρω όλη την ομιλία του, επειδή κάτι έλεγε του στυλ "μπράβο που ξεφορτώνεστε τα οπλικά συστήματα που δε χρειάζονται Γαλλία και Γερμανία σε Ελλάδα και Τουρκία", αλλά δεν μπόρεσα να την βρω ακόμα. Άμα τα καταφέρω θα το προσθέσω.

Το άσπρο και το μαύρο

Το άρθρο για τον ΠΑΟ και το Βαρδινογιάννη από τον Βροντάκη:

http://www.gazzetta.gr/football/super-league/item/101129-Πώς-φτάσαμε-στο-«χαρίζω»

Ακριβώς δίπλα υπάρχει το σχόλιο σε μπλογκ ενός άλλου δημοσιογράφου (έχω δει στο παρελθόν το σχόλιο "ο Γκότζος του Πατέρα"), όποιος θέλει το διαβάζει.

Προσωπικά συμφωνώ με το πρώτο λινκ και περιμένω να δω τις εξελίξεις. Ωστόσο, σκέφτομαι, αν στην παρουσίαση των αθλητικών γίνονται τέτοια "θαύματα", στις πολιτικές ειδήσεις τι γίνεται;

Στο δρόμο

Χτες ανεβαίνοντας στη σχολή είδα στην Αλεξάνδρας ένα βυτιοφόρο του στρατού που έγραφε στο πλάι "απαγορεύεται το κάπνισμα σε απόσταση 16 μέτρων". Σκεφτόμουν "τι διάολο κουβαλάει τόσο εύφλεκτο που να θέλει 16 μέτρα; Και ποιος τους το εγγυάται", αλλά δεν πρόλαβα να αναπτύξω τη σκέψη μου. Τη διέκοψαν τα γέλια όταν είδα ότι ο οδηγός του βυτιοφόρου κάπνιζε!