Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Τόσο σωστό, αλλά τόσο λάθος


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μαγαζάτορας που χρειάστηκε βοήθεια για τη δουλειά. Προσέλαβε έναν υπάλληλο και τα χρόνια περνούσαν καλά. Ο μαγαζάτορας δεν είχε κανένα παράπονο από τον υπάλληλο του και ήταν σωστός και απόλυτα νόμιμος στα οικονομικά, ασφαλιστικά κλπ. Κάποια στιγμή η δουλειά άρχισε να πέφτει με γοργούς ρυθμούς. Ο μαγαζάτορας χρειαζόταν τη βοήθεια του υπαλλήλου στη δουλειά και δεν ήθελε να τον σταματήσει μετά από τόσα χρόνια που ήταν μαζί. Τα τελευταία δύο χρόνια ο μαγαζάτορας έβγαινε ίσα-ίσα. Κέρδη δεν είχε ο ίδιος, το μαγαζί συντηρούταν οριακά και στην ουσία δούλευε για τα έξοδα του υπαλλήλου και της δουλειάς. Ο υπάλληλος το έβλεπε αυτό και μια μέρα άκουσε τα δυσάρεστα νέα: ο μαγαζάτορας έπρεπε να τον σταματήσει. Έναν μήνα αργότερα ο υπάλληλος περνούσε από το μαγαζί και είδε τη γυναίκα του μαγαζάτορα μέσα με έναν πελάτη τον οποίο γνώριζε και ο ίδιος. Η γυναίκα του μαγαζάτορα δεν ήξερε καλά τη δουλειά ακόμα και ο πελάτης θέλοντας να εξυπηρετηθεί ζήτησε τη συμβουλή του για το τι να διαλέξει να αγοράσει, αφού γνωριζόντουσαν κιόλας. "Τι με ρωτάς εμένα; Εγώ δεν είμαι εδώ, δεν έχω καμία δουλειά" είπε κι έφυγε.

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Για τα μετάλλια του Άρμστρονγκ


http://www.sport-fm.gr/article/574756 Ενδεχόμενο 1: Οκ, με πιάσανε, ας μη φάω χρήματα και χρόνο για να το παλέψω. Έτσι κι αλλιώς φταίω και θα φανεί... Ενδεχόμενο 2: Ρε δεν πάτε καλά που θα ξαναβγάλω τον καρκίνο για να αποδείξω κάτι που δεν έκανα... Χάρισμα σας τα μετάλλια, προτιμάω την υγεία μου χωρίς έγνοιες, τρεξίματα και δικαστικές μάχες! Μόνη σιγουριά: Την αλήθεια την ξέρει μόνο ο ίδιος. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος παρά για ό,τι νομίζεις. Είτε νομίζεις ότι κάποιος σε κορόιδεψε είτε ότι είναι ήρωας, το μόνο πραγματικό είναι η δική σου ιδέα, όποια κι αν είναι αυτή!

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Η περί εαυτού αυταπάτη


Όπως πολύς κόσμος, έτσι κι εγώ πιστεύω, χωρίς να είμαι πολύ θρήσκος. Με το χαρακτηρισμό αυτό δεν εννοώ μόνο τις αντιθέσεις που μπορεί να έχω με την εκκλησία ως θεσμό και την ιστορία της, αλλά το γνωστό "έχω μια δική μου σχέση με το Θεό". Πολλοί έχουμε δικούς μας Θεούς φτιάχνοντάς τους όπως θέλουμε να τους πιστεύουμε. Εγώ τελευταία έχω αρχίσει να πιστεύω ότι το κάνω αυτό μεταξύ άλλων γιατί δε θέλω να τον μοιράζομαι με άλλους, σα να μη θέλω να έχουμε τον ίδιο κοινό Θεό. Όπως δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με άλλους για το Θεό μιας και είναι θέμα πίστης και όχι λογικής ή γνώσης, έτσι έχουμε και διαφορετικούς αλλά όμοιους Θεούς, διαφορετική σχέση ο καθένας μαζί Του. Αυτό τουλάχιστον έχω αρχίσει να καταλαβαίνω για εμένα. Και είναι τόσο μα τόσο διαφορετικό από ό,τι μπορεί να εκφράζει αυτός ο Θεός (αγάπη, αλληλεγγύη, ανθρωπιά κλπ) που με τρομάζει το ενδεχόμενο να ισχύει αυτό. Είναι τόσο λάθος! Λες κι έχουμε προσωπικό Θεό (πρβλ. "personal jesus" από depeche mode), ξεχωριστό από άλλους και σαν κτήμα μας! Υ.Γ.: Τον πληθυντικό τον χρησιμοποιώ περισσότερο από ενοχές...

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Μάρκετινγκ με ή χωρίς πατρίδα


Θυμάμαι μία περίοδο που ακούγαμε και διαβάζαμε για το γεγονός ότι, λόγω μάρκετινγκ, προϊόντα και μαγαζιά έπαιρναν μια στροφή "μη - ελληνική" (και για κάποιους μέχρι "ανθελληνική"). Ξένα ονόματα καταστημάτων ή ελληνικά ονόματα με λατινικούς χαρακτήρες, προϊόντα εισαγωγής και άρα πιο ακριβά αλλά πιο ποιοτικά, διάφορες τέτοιες πρακτικές είχαν γίνει τάση για πιο αποτελεσματικό μάρκετινγκ και άλλοι τα ρίχνανε στην παγκοσμιοποίηση, άλλοι σε συνωμοσίες κλπ. Σήμερα έχουμε μια "πατριωτική" έξαρση σε καταστήματα και προϊόντα. Σημαίες πάνω στις συσκευασίες ή δήλωση "ελληνικό προϊόν", κινήματα και ομαδικά μέιλ "ψωνίζουμε ελληνικά", διαφημίσεις που μας λένε για το πόσο καιρό ο τάδε όμιλος στηρίζει ελληνικές παραγωγές, μέχρι και διαφημίσεις του στυλ "εμείς οι Έλληνες κάνουμε αυτό" ή "εκείνο". Χτες είδα μια διαφήμιση μπύρας (το συγκεκριμένο είδος έχει δείξει το δρόμο πότε με την ξένης ονομασίας Fix/Φιξ που κάθε φορά μας θυμίζει τις παλιές της σχέσεις με την Ελλάδα για τα παλιά της εργοστάσια εδώ, πότε με την επίσης ξένης ονομασίας Amstel που αφού μας λέει ότι όλα της είναι ελληνικά ψάχνει μήπως και το όνομά της τελικά είναι ελληνικό) όπου τσουγκρίζουν δύο χέρια ποτήρια μπύρας Άλφα και γράφει το κείμενο "η μόνη περίπτωση που οι Έλληνες σηκώνουμε τα χέρια ψηλά" ή κάτι τέτοιο. Ας δώσουμε ικανοποίηση στην πληγωμένη εθνική εικόνα του Έλληνα με τη διαφήμιση και ίσως πιει κι ένα ποτηράκι στην υγειά μας, σα να λέμε, αφού είμαστε μαζί, είμαστε το ίδιο. Φαίνεται ηττήθηκε η παγκοσμιοποίηση και τα ξένα συμφέροντα που έβλεπαν κάποιοι... Σώθηκε η ελληνική γλώσσα και η ελληνική γραφή! Τα ελληνικά προϊόντα (ακόμα και αυτά ανθρώπων που έχουν εργοστάσια σε Βουλγαρία, Σκόπια κλπ και μπαίνουν στην ίδια μοίρα με τα υπόλοιπα) είναι εθνικόφρονα και το δηλώνουν! Και εξακολουθούμε να μη βλέπουμε ότι το μάρκετινγκ δεν ξέρει από γλώσσες, πολιτικές και ιδέες (εκτός κι αν εξυπηρετεί αυτές, άλλο θέμα), αλλά απλά τις ανιχνεύει και τις εκμεταλλεύεται πηγαίνοντας με το ρεύμα ή εντείνοντάς το κατά το συμφέρον του. Και καλά κάνει γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Εμείς τι βλέπουμε είναι το θέμα...

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Έκθεση ηλεκτρονικής μάθησης τον Οκτώβρη


http://www.elearningexpo.gr/ Ευχαριστούμε την Ευγενία για την ενημέρωση!

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Και νεφεληγερέτης εύχομαι!


http://www.tovima.gr/society/article/?aid=469724 Μετά το "υπουργείο προστασίας του πολίτη" τώρα έχουμε και την επιχείρηση-σκούπα "ξένιος ζευς". Θα σας "φιλοξενήσουμε" θέλετε δε θέλετε, σα να λέμε...

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

"Μήπως έμαθες κανένα νέο τι έγινε;


Περνούσανε διάφοροι σήμερα από το μαγαζί και με ρωτούσανε αν έμαθα κάτι νέο για το σπίτι δίπλα που κλέψανε. Αν όλοι αυτοί οι γείτονες έδειχναν το ίδιο ενδιαφέρον για τα σπίτια των άλλων και πριν τα κλέψουνε, θα το σκεφτόντουσαν πολύ οι κλέφτες για να μπουν σε σπίτι... Το ενδιαφέρον εκ των υστέρων δε χρησιμεύει σε κάτι (εκτός από την ψευδαίσθηση της δικής τους ασφάλειας)