Όχι

Σήμερα, νομίζω, πρέπει να πούμε "όχι" σε πολλά για να τιμήσουμε τη μέρα...
Όχι στα ρεπορτάζ για τους ξένους σημαιοφόρους
Όχι στα ρεπορτάζ για το μήκος της φούστας και τα χτενίσματα στις παρελάσεις.
Όχι στα ρεπορτάζ για τους "ανιστόρητους" και τους "ιστορητούς" (;) νέους.
Όχι στις δηλώσεις πολιτικών προσώπων για τη μέρα. Λίγος σεβασμός, διάολε!
Όχι στις αντιπαραθέσεις πολιτικών με αφορμή τη μέρα και τους παραλληλισμούς με το σήμερα. Ακόμα περισσότερος σεβασμός, διάολε!
Όχι στη στροφή του κεφαλιού και το χαιρετισμό στους "επίσημους". Να χαιρετάνε τον ηρωικό κόσμο και να γυρίζουν να μην κοιτάνε τους "εξεδράτους".
Όχι στα ψέματα και τις υπερβολές με αφορμή τον εθνοκεντρισμό. Καμιά συνείδηση δεν μπορεί να σταθεί με βάση το ψέμα, γιατί να σταθεί η εθνική συνείδηση; Έχουμε πολλές αλήθειες για να είμαστε περήφανοι, τα ψέματα περισσεύουν...
Όχι στον επεκτατισμό είτε γίνεται με πόλεμο είτε με άλλες μορφές.
Όχι στη διχόνοια. Κατέστρεψε πολύ κόσμο όταν ξεμπερδέψαμε με τον Β' Παγκόσμιο και μυαλό δε λέμε να βάλουμε...
Όχι στις ξεχωριστές μέρες. Γιατί η μνήμη είναι κάτι καθημερινό και όχι επετειακό. Σε πολλές γλώσσες σχετίζεται ετυμολογικά με την "καρδιά", η οποία χτυπάει κάθε μέρα. Γιατί η μνήμη να "χτυπάει" μια φορά το χρόνο;

Προβολές του υποσυνείδητου

Προχτές είδα ένα όνειρο που με παραξένεψε πάρα πολύ. Σιγά το νέο... Στα όνειρα το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο κάνουν πάρτι ξεκουράζοντας το μυαλό μας και τον εαυτό μας. Ο χώρος είναι σχετικός, ο χρόνος είναι σχετικός, η μοναδικότητα είναι σχετική (μπορεί να είσαι σε πολλά μέρη ταυτόχρονα), αλλά είναι τόσο συνηθισμένα αυτά που δεν ξενίζουν. "Όνειρο είναι" στην τελική...

Το όνειρό μου, λοιπόν, ήταν από τα γνωστά τύπου περιπέτειας, καταδίωξης, κατηγορίας που έρχονται μια στο τόσο, λες και βλέπεις ταινία. Κάποια λαμογιά έκανα και κοίταγα να τη γλιτώσω. Στην πορεία, κάποια στιγμή το όνειρο έγινε πιο "πονηρό". Σοκ!!! Δεν το έχετε ξαναδιαβάσει πουθενά, αλλά όλοι βλέπουμε ΚΑΙ πονηρά όνειρα όποτε τους έρθουν, όπως και κάθε είδους όνειρα... Όπως σε κάθε ταινία που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και στο όνειρό μου κάποια στιγμή φασωνόμαστε με μια κοπέλα που ξέρω. Στο υπόλοιπο όνειρο την έκατσα, γιατί όλα μου πήγαν ανάποδα και γενικά ο πρωταγωνιστής (εγώ,αφού εγώ έβλεπα το όνειρο) είχε μπλεξίματα. Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση, προσπαθούσα να ξεφύγω μάταια, αφού όπου πήγαινα με βρίσκανε όσοι με κατηγορούσαν και με κυνηγούσαν, γενικότερα δεν είχα που να κρυφτώ ή πώς να γλιτώσω και να έχω happy ending. Περιττό να πω ότι η κοπέλα δεν εμφανίστηκε πουθενά αλλού στο όνειρο, αφού όλο έτρεχα και αμυνόμουν.

Τι μου έκανε εντύπωση σε αυτό το όνειρο;
1) Ότι το θυμάμαι. Σπάνια θυμόμαστε όνειρα, αλλά αυτό έτυχε να το θυμάμαι ακόμα και δύο μέρες μετά.
2) Το φάσωμα. Δεν ήταν αυτό που λένε wet dream (σόρι κιόλας), ήταν χαμούρεμα. Δεν προχώρησε πολύ, λες και το υποσυνείδητό μου δεν ήθελε να χαλάσει την πραγματικότητα με μια φαντασία. Δεν είχε γυμνό (διάολε, λογοκρισία και στα όνειρα;), λες και το υποσυνείδητό μου ήξερε ότι δεν μπορεί να αναπαραστήσει αυτή την τελειότητα και βρήκε μια σκηνοθετική μέση λύση.
3) Το συναίσθημα όταν ξύπνησα. Το μόνο "ευχάριστο" σε αυτό το όνειρο ήταν η στιγμή του φασώματος, η οποία στην "πλοκή" ήταν πολύ περιφερειακή και ποσοτικά ανούσια. Ωστόσο, ξυπνώντας, ενώ θα ανέμενε κανείς να υπάρχει αίσθημα ανακούφισης ότι ξέφυγα ή το συναίσθημα της καταδίωξης που είχα, μου είχε μείνει η ευχαρίστηση του ό,τι έγινε στο φάσωμα, παρότι και χρονικά ήταν πολύ πιο πίσω και μεσολάβησαν πολλά άλλα συναισθήματα μετά! Παρότι, λοιπόν, η "ταινία" δεν ήταν πορνό, η εντύπωση που άφησε η "αισθησιακή σκηνή" ήταν τόσο συναισθηματικά dominative που υποσκέλισε όλα τα άλλα συναισθήματα της "πλοκής" και ότι μεσολάβησε (και ήταν πολλά και ζόρικα) μέχρι το ξύπνημα!

Με δεδομένο αυτό, ένα έχω να πω: Niceeeeee

Τότε και τώρα

Όταν ήμαστε μικροί, φιλούσαμε οποιαδήποτε και μας φιλούσε οποιαδήποτε επειδή ένα μπουκάλι έδειχνε προς το μέρος μας. Τώρα ένα φιλί πρέπει υποχρεωτικά να σημαίνει τόσο πολλά που δε δίνεται σκέτο ή χωρίς λόγο ακόμα και ανάμεσα σε δύο ελεύθερα άτομα, εάν δεν είναι η αρχή ή μέρος για κάτι. Τότε σκορπάγαμε φιλιά, τώρα τα μοιράζουμε επιλεκτικά.

Όταν ήμαστε μικροί, γινόταν του μπαλαμουτιού το κάγκελο, επειδή το έλεγε η "πυθία". Τώρα προσέχουμε πολύ, όχι μόνο ποιον ακουμπάμε, αλλά και ποιος μας ακουμπάει. Το τυχαίο άγγιγμα ακόμα και στο χέρι ακολουθείται από "συγγνώμη" (αν και κάποιοι ακόμα και να πέσουν πάνω στον άλλον απλα συνεχίζουν). Σε αντίθετη περίπτωση είσαι υπερβολικά διαχυτικός ή λιγούρι.

Όταν ήμαστε μικροί σχεδόν χωριζόμασταν σε καναπέδες αγόρια κορίτσια. Τώρα είμαστε όλοι μαζί, αλλά πολύ πιο μακριά!

Όταν ήμαστε μικροί και δε γουστάραμε αυτόν που μας πλησίαζε του το λέγαμε να σταματήσει. Τώρα, στην καλύτερη περίπτωση φεύγουμε εμείς και στη χειρότερη μένουμε προσποιούμενοι ότι μας αρέσει κιόλας μέχρι να το "παρακάνει".

Όταν ήμαστε μικροί λύναμε τις διαφορές μας ακόμα και με ξύλο, στα ίσα. Τώρα, αν αποφασίσουμε να τις λύσουμε και δε φερόμαστε απλά "κατινίστικα", κινούμαστε δικαστίκα.

Όταν ήμαστε μικροί υπερασπιζόμασταν το φίλο μας που τις έτρωγε. Τώρα ό,τι και να γίνει δίπλα μας, στην καλύτερη είμαστε μάρτυρες.

Όταν ήμαστε μικροί και βλέπαμε κάποιον άλλο να κλαίει του κάναμε παρέα, του μιλούσαμε κι ας μην τον ξέραμε και προσπαθούσαμε να τον βοηθήσουμε να νιώσει καλύτερα. Τώρα δεν το κάνουμε, αλλά και αν το κάνουμε θα ακούσουμε κάτι του τύπου "άσε με ρε φίλε. Σε ξέρω κι απο χτες;".

Όταν ήμαστε μικροί ο ψεύτης ήταν βρισιά. Τώρα είναι μαγκιά.

Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε και ωριμάζουμε. Για κάποια καλά κάνουμε, για κάποια δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Γινόμαστε πιο ξένοι και πιο μόνοι. Αν είναι αυτό που θέλουμε, οκ, αλλά αν είναι αυτό που μας "ποτίζει";

Άλκης: "Θα τα καταφέρουμε, Κυματοδηγοί είμαστε!"'

"Ναύτης βγήκε στην στεριά" και δεν μπορούσαμε να μην του πάρουμε συνέντευξη. Ο Άλκης Λιάσκος αψηφώντας τις "φουσκοθαλασσιές" μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Αναφέρεται στην ομάδα, τον εαυτό του, τη θέση του τερματοφύλακα, τον Κώστα και την άσχημη εμφάνιση των "μπλε" ενάντια στους Ταλαίπωρους. Ναύτη, έι!

-"Ήρθες σαν τα πρωτοβρόχια", "ήρθες σαν την άνοιξη", "ήρθες πάλι σαν το δολοφόνο που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά". Γιατί ήρθες; Τι σε συνδέει με τους Κυματοδηγούς;
Η σύνδεσή μου με τους Κυματοδηγούς είναι άρρηκτη. Είμαι ένα ιδρυτικό στέλεχος και πρέπει να στηρίζω την ομάδα μέχρι τέλους. Τώρα αν καταφέρω να την καταστρέψω, όπως τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή μου, εύγε! Είμαι και ενεργό στέλεχος της Κ.Ε.Κ.. Κάναμε μια κίνηση με κάποιους άλλους δυνατούς αντιπροσώπους των Κυματοδηγών και καταφέραμε να βγάλουμε την ομάδα από το τέλμα και από τη σαπίλα που ονομάζεται Κώστας.

-Αν και Άδης, είσαι Κέρβερος όταν βρίσκεσαι στο τέρμα. Χειρότερο για σένα είναι ένα πέναλτι, ένα φάουλ, ένα κόρνερ ή ένα τετ-α-τετ;
Πιστεύω ότι το χειρότερο είναι ένα πέναλτι, γιατί είναι πολύ μικρό το τέρμα και δεν προλαβαίνεις να ψαρέψεις τον αντίπαλο παίχτη που θα πλησιάσει να εκτελέσει.

-Αν οι Κυματοδηγοί ήταν μια ποδοσφαιρική ελίτ σε Big Brother, ποιον θα πρότεινες για αποχώρηση και γιατί;
Τον big brother Κώστα. Να έρθει η επανάσταση και η αναρχία, βρε αδερφέ!

-Ποια τα σχόλια σου πάνω στη συνέντευξη στον Κώστα, όπου αναφέρθηκε σε εσένα;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιο καλάμι που να έχω καβαλήσει, η αξία μου είναι δεδομένη. Τώρα, ο Κώστας άμα βλέπει άλλα πράγματα σαν καλάμια ανάμεσα στα πόδια μου, τότε τον ευχαριστώ

-Οι αναγνώστες του Κύματος θέλουν να ακούσουν από εσένα τις εντυπώσεις σου για το Βασίλη...
Είναι καλός τερματοφύλακας, νομίζω μπορεί να καλύψει το κενό που αφήνω τις μέρες που απουσιάζω στη θάλασσα, αλλά, εντάξει, Άδης δε θα γίνει ποτέ.

-Φέτος υπάρχουν οι γνωστές απουσίες και κάποιες προσθήκες. Πώς πιστεύεις ότι θα επηρεάσει αυτό την ομάδα;
Μέχρι να δέσει η ομάδα χρειάζεται πίστωση χρόνου από τους οπαδούς, να πιστέψουν σε εμάς. Λείπουν πάλι, όπως πάντα οι αδερφοί Θάνοι, που η απουσία τους είναι μεγάλο κενό, αλλά πιστεύω θα τα καταφέρουμε, Κυματοδηγοί είμαστε!

-Ως ναύτης, ποια βλέπεις να είναι η πορεία της ομάδας μέσα στη φουρτούνα του πρωταθλήματός;
Αυτή που πρέπει. Πρωτάθλημα. Αυτό, αυτό, αυτό είναι το σωστό.

-Φήμες λένε ότι στην αποχώρηση του αθλητικογράφου Γιάννη Στ. από αθλητικό σάιτ έπαιξε ρόλο η δεδηλωμένη αγάπη του για τους Κυματοδηγούς. Το σχόλιό σου...
Οι Κυματοδηγοί χτυπιούνται από παντού. Μπορεί να μην είμαστε δικτυωμένοι όπως άλλες ομάδες, αλλά μπορούμε να του προτείνουμε μια θέση ως συντάκτη στο «Κύμα»

-΄Οταν παλεύεις με τα κύματα και τα θαλάσσια τέρατα, ποιος Κυματοδηγός σου λείπει περισσότερο από τα αποδυτήρια;
Θα έλεγα τον κύριο Πελέκη ο οποίος θα μπορούσε να καταβροχθίσει τα θαλάσσια τέρατα. Παρόλα αυτά θα πω τον Κώστα γιατί θα τον ήθελα πολύ σαν θαλασσοδαρμένο σκαρί, σαν φαλκονέρα, να τραβάει αυτός τα κύματα πάνω του και να μην κουνιόμαστε εμείς. Θα χρησίμευε και ως όπλο, να τον χρησιμοποιούσαμε αν ξεμέναμε από βλήματα. Τον ίδιο τραυματισμό θα αποφέρει…

-Το τελευταίο παιχνίδι ήταν τσόντα. Τι χρειάζεται άμεση βελτίωση για να είναι μια κακή παρένθεση;
Πιστεύω ότι η επίθεσή μας πάσχει ακόμα και επειδή ο Μπάμπης είχε καιρό να παίξει χωλαίναμε από αριστερά. Κι εγώ, βέβαια, δεν ήμουν καλύτερος. Τα έπνιξα πολύ άσχημα τα κουνέλια. Τα έπνιξα χωρίς σωσίβιο.

-Αν ζητούσες ένα πράγμα από τους συμπαίχτες σου, ποιο θα ήταν αυτό;
Πρωτάθλημα.

Για τον κάθε Αλέξη

http://www.madata.gr/epikairotita/social/78820.html

Να δούμε τι μας φυλάει ο φετινός Δεκέμβρης...

Κουτσοί θεσμοί

http://sarantakos.wordpress.com/2010/10/09/diabetics-ika/

Τώρα αν εγώ πω ότι το κόστος για μολότοφ και γκαζάκια είναι μικρότερο από το κόστος διεξαγωγής εκλογών θα είμαι τρομοκράτης;

Σε ιδιωτικό σχολείο της Πεύκης 6 χρόνια μετά

Πρόσφατα με πήρανε στο μεταπτυχιακό της επιλογής μου και αποφάσισα να κεράσω σοκολατάκια στο σχολείο που πήγα γυμνάσιο-λύκειο. Πήγα χαρούμενος, γύρισα εντυπωσιασμένος. Σε κάθε μου επίσκεψη εκεί η κορυφαία στιγμή ήταν συζητήσεις με ορισμένους παλιούς μου καθηγητές που τους έχω σε εκτίμηση, τους νιώθω κοντά μου και πάντα έχουμε κάτι παραπάνω να πούμε (παρεμπιπτώντως, τσεκάρετε μία τη σελίδα ενός από αυτούς που τον έχω στην καρδιά μου). Φέτος, όμως, η κορυφαία στιγμή ήταν η ανατροπή των φόβων μου γι' αυτό το σχολείο.

Είδα, λοιπόν, ότι το σχολείο προχωράει τεχνολογικά. Αυτό το περίμενα γιατί οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός του ήταν πάντα προσεγμένα. Ωστόσο, έμεινα άφωνος με την αντικατάσταση του παλιού πίνακα από διαδραστικό πίνακα touch screen και τον τρόπο που το εκπαιδευτικό λογισμικό κέντριζε τα παιδιά στο μάθημα που μου επέτρεψε η διεύθυνση να παρακολουθήσω. Παράλληλα, μου έδειξε ότι οι σημειώσεις μου πρέπει να εκσυγχρονιστούν και ως προς τα μέσα, να μάθω τη λειτουργία τέτοιων προγραμμάτων κλπ, πράγματα που δυστυχώς δε μας είπαν στα μαθήματα παιδαγωγικών στο πανεπιστήμιο...

Είδα, επίσης, την αντίληψη της διεύθυνσης για τα νέα αυτά μέσα και την εκπαιδευτική τους εφαρμογή. Ο στόχος ήταν σαφής: ευκαιρία να απογειώσουμε τα παιδιά. Όχι απλά να εκσυγχρονιστούμε ή να τα αξιοποιήσουμε, αλλά κατευθείαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Παρότι ιδιωτικό σχολείο μου έδειξε μια ευαισθησία πρωτοφανή για μια επιχείρηση την οποία ως έφηβος ομολογώ ότι αμφισβητούσα. Και χαίρομαι γι'αυτό. Περισσότερο, όμως, χάρηκα γιατί είδα ότι τα θρανία (που ήταν μονά για να χωρίζονται σε τεστ ή φασαρίες και ενωνώντουσαν τις υπόλοιπες ώρες κρατώντας τους μαθητές μαζί και χώρια ταυτόχρονα) είχαν αντικατασταθεί με κανονικά θρανία σε σχήμα τραπεζίου. Όχι μόνο προχώρησαν παιδαγωγικά εγκαταλείποντας το παλιό θρανίο και ό,τι αυτό αντιπροσώπευε, αλλά τα νέα δεν είναι απλά όπως τα κανονικά αλλά φτιαγμένα ιδανικά για ομαδικές εργασίες. Το γεγονός αυτό έδιωξε κάθε φόβο δεσποτισμού που μπορεί να έκρυβα και μου έδειξε ότι το σχολείο προχωράει και παιδαγωγικά. Οφείλω, λοιπόν, τα ειλικρινή και θερμά μου συγχαρητήρια γι' αυτές τις αλλαγές τους και κυρίως για τη διάθεση και τη νοοτροποία τους να μην "κολλήσουν" αλλά να προχωρήσουν.

Η διαφάνεια των λόγων και των πράξεων

Λέω συνήθως ότι ζούμε σε μία μεταβατική περίοδο και, όπως σε κάθε αλλαγή και ψάξιμο που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχουμε χάσει την μπάλα. Είναι θεμιτό και έξυπνο να χρησιμοποιούμε τα λόγια ή τις πράξεις ως εργαλεία, ως "σκαλιά" για το επόμενο βήμα, αλλά είναι ηλίθιο να περιμένουμε ότι, επειδή το κάνουμε αυτό, χάνουν την πραγματική τους αξία και λειτουργούν αποκλειστικά έτσι. Και εξηγούμαι:

Το παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω για τα λόγια, είναι το μεγάλο μου άχτι, η αντικατάσταση του "όχι" με το "θα δούμε". Πολλές φορές ο κόσμος (πιο συχνά, νομίζω, γυναίκες, αλλά δεν έχω κάνει και στατιστική) επιλέγει να μην πει όχι σε κάτι που δε θέλει είτε επειδή θέλει να είναι ευγενικός (αν και το όχι δεν είναι αγενές από μόνο του και μπορεί να γίνει ευγενέστατα) είτε επειδή δε θέλει να γίνει δυσάρεστος (αν και θα γίνει με την πράξη είτε την επιβεβαιώσει λεκτικά είτε όχι και δικαίωμα του στην τελική) είτε από προσωπικές ανασφάλειες αναβολής τύπου "βλέπουμε μήπως αλλάξω γνώμη". Τώρα θα κάνω μια μεγάλη αποκάλυψη, οπότε συγκρατηθείτε... "Θα δούμε" σημαίνει "θα δούμε". Σοκ,ε; Είναι το ίδιο με το "ίσως" και το "μπορεί", δεν είναι άρνηση, είναι αναβολή, οπότε το θέμα θα επανέλθει. Πολλοί ποντάρουν ότι μπορεί να ξεχαστεί ή να γίνει βαρετό, οπότε θα έχει αρνητική κατάληξη χωρίς να το αρνηθούν οι ίδιοι. Αυτό είναι η περίπτωση της χρήσης των λόγων ως εργαλείο που έλεγα. Η παράλογη κατάχρηση είναι σκηνικά όπως "μα αφού του είπα ότι θα δούμε ξανά, δεν καταλαβαίνει;" όπου για κάποιο λόγο το άτομο αυτό θεωρεί αυτονόητη τη χρήση του ως εργαλείο και αναίτια την πραγματική ερμηνεία του. Πιστέψτε με, ήμουν μπροστά, έχει ειπωθεί αυτό. Επίσης, η αντίληψη αυτή είναι τόσο διαδεδομένη ώστε να θεωρείται περιττή μια ευθεία ευγενική άρνηση λόγω της σιγουριάς ότι είναι σαφής η απάντηση ως αρνητική από τη στάση. Θα το σχολιάσω άλλη φορά, γιατί το θέμα μας είναι άλλο σήμερα.

Το παράδειγμα που θα χρησιμοποιήσω στις πράξεις είναι η πρόταση για έξοδο, το περίφημο "να πάμε για κανένα καφέ/ποτό καμιά φορά". Όταν η πρόταση γίνεται από ένα άτομο προσωπικά σε ένα άλλο του αντίθετου φύλου, αυτόματα υπάρχει η σκέψη του "τι θέλει τώρα αυτός από εμένα". Ναι, μπορεί να θέλει να βγείτε για να σου την πέσει (πράγμα που μπορεί να γίνει στον καφέ, όπως και το να ξεράσει πάνω σου. Δε σημαίνει ότι για το ενδεχόμενο και μόνο η απάντηση στον καφέ σημαίνει αυτόματα αν είσαι διαθέσιμη ή όχι). Ναι, μπορεί να θέλει να τσεκάρει πόσο άνετα νιώθει μαζί του για να βγείτε οι 2 σας ή να έρθετε πιο κοντά κι εσύ ανάλογα να θες να του στείλεις μήνυμα με την απάντηση σου. Αυτή, πάλι, είναι η χρήση της πράξη, της πρότασης για έξοδο. Έρχεται η αποκάλυψη νούμερο 2... Μπορεί απλά να του αρέσει η παρέα σου και να θέλει να βγείτε να περάσετε λίγη ώρα μαζί ή να σε γνωρίσει καλύτερα. Ναι, είναι αλήθεια! Μπορεί να κόβει φλέβες για σένα, μπορεί να σε θεωρεί πιο άσχημη και από τον κώλο της μαϊμούς, μπορεί να έχει βλέψεις για εσένα ή τίποτα, αλλά οι σκέψεις του δεν "κρύβονται" κάτω από τον καφέ απαραίτητα. Καλά-καλά δε σημαίνει ότι θα τις εκφράσει, όποιες κι αν είναι αυτές, κατά τη διάρκεια του καφέ (όπως το ξέρασμα που λέγαμε παραπάνω, για να επαναφέρω μια όμορφη εικόνα). Πολλές γυναίκες θεωρούν ότι η απάντησή τους στην πρόταση δίνει αυτόματα δικαιώματα ή απαντήσεις και πολλοί άντρες θεωρούν ότι η απάντηση μπορεί να σημαίνει κάτι παραπάνω από "ναι, θα έπινα 1 ωρίτσα έναν καφέ μαζί σου, καλή παρέα είσαι". Και πάλι η πράξη θεωρείται δεδομένο ότι δεν έχει τη δική της αξία, αλλά μόνο αυτή μιας ενδεχόμενης χρήσης της. Αμ δε!

Μια γενίκευση, λοιπόν, στέκεται εμπόδιο στην επικοινωνία και την αλήθεια των ανθρώπων. Το παιχνίδι ανάμεσα στα δύο φύλα είναι ωραίο, γοητευτικό και πάνω από όλα θεμιτό και επιθυμητό. Στα πλαίσια του παιχνιδιού αυτού μπορεί να γίνει χρήση λόγων και πράξεων ως εργαλεία, ναι. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν δίνει το δικαίωμα η χρήση αυτή να απορροφήσει τη διαφάνεια των λόγων και των πράξεων σε άλλες συνθήκες. Όταν αυτό γίνεται, χάνουμε την μπάλα. Κάνουμε διαγωνισμό ερμηνειών και δεν επικοινωνούμε. Και όταν το "άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ" γίνεται κανόνας αντί για ένα όμορφο κλισέ ρητό (παρεμπιπτόντως, ρίξτε μια ματιά τι στους στίχους αυτούς της "πριγκιπέσας", μια χαρά ταιριάζουν εδώ...), μετά γκρινιάζουμε και απορούμε γιατί οι άλλοι δεν μυρίζουν τα νύχια τους να μαντέψουν τι πραγματικά συμβαίνει... Ε,καλά να πάθουμε!

Αφιερωμένο σε έναν καφέ που μπορεί να μην έχει "σκοπό", λόγο που βγήκαμε και προθέσεις αλλά μπορεί να βγάλει αποτελέσματα όπως αυτά που πόσταρα σήμερα.

Σιμάδερφος: "Στο 5x5 ξεδίνουμε!"

Ο μύθος λέει ότι θέλανε όντως να τον βαφτίσουν Σιμάδερφο, αλλά το τυπικό της χριστιανικής εκκλησίας δεν μπορούσε να παρακαμφθεί. Ο Κώστα για κάποιους, αλλά Σιμάδερφος για πολλούς άλλους, είναι το ντόπερμαν των κυματοδηγών: σκυλί στο γήπεδο, δαγκώνει πίσω, τρέχει ασταμάτητα και δίνει λύσεις μπροστά. Σε μία από τις λίγες φετεινές του εμφανίσεις με τη φανέλα των Κυματοδηγών άνοιξε την καρδιά του για τους αναγνώστες του Κύματος αποφεύγοντας τα κλισέ και μοιράζοντας στάλες σοφίας στον άνυδρο κόσμο βλακείας που ζούμε.

-Αγαπητέ Σιμάδερφε, long time no see που λένε στο χωριό μου. Αντικειμενικές δυσκολίες κρατάνε το ποδοσφαιρικό σου μεγαλείο μακριά από τη βασική σύνθεση των Μπλε. Πώς νιώθει γι' αυτή την αλλαγή και ποια είναι τα συναισθήματά κατά την επιστροφή σου;
Η επιστροφή μου είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός. Αντικειμενικές δυσκολίες με κρατάνε μακριά από τις υποχρεώσεις μου εδώ πέρα, αλλά όπου με χρειάζεστε και όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες θα δίνω το παρόν και τον καλύτερο δυνατό εαυτό μου.

-Θες να μοιραστείς με τους φαν σου τι σε κρατάει μακριά από μιοα σταθερή παρουσία στο πρωτάθλημα;
Οι φαν μου έχουν δικαίωμα να ξέρουν ότι είναι δύσκολη η απόσταση για μένα. Από Γλυφάδα ερχόμουν, αλλά τώρα από το Λαγονήσι του Ρέντη πέφτει κομματάκι μακριά. Απλά, όπως είπα, θα προσπαθήσω να δίνω το παρόν και πάντα τον καλύτερο εαυτό μου.

-Ποια τα σχόλιά σου για τους νέους παίχτες που είδες σήμερα και ποιες οι συμβουλές σου, μιας και έχεις το σεβασμό όλων;
Τον βασίλη που είναι ο μόνος νέος σήμερα τον είχαμε πετύχει αντίπαλο και είχε παίξει και μια φορά μαζί μας στο 8x8. Είχα μια εικόνα, είναι αξιόπιστο τέρμα, πολύ καλός. Περιμένω να δω και τους υπόλοιπους...

-Τι είδε το αιμοσταγές μάτι σου στο σημερινό αγώνα; Ποιες διαφορές εντόπισες σε σχέση με άλλες χρονιές;
Οι απουσίες ήταν εμφανείς, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει διαφορά. Υπάρχει το περσινό πρόβλημα που δε βάζουμε γκολ. Διαφορές πρέπει να υπάρξουν ουσιαστικές στη νοοτροπία. Παίζουμε πάντα για να κερδίσουμε!

-Ποιον θα έχριζες ως αντι-Σιμάδερφο για όταν λείπεις;
Πιστεύω ο Μπάκος με τον Πανούλη τα πάνε πολύ καλά.

-Σκοράρεις,μαρκάρεις,ματώνεις το ίδιο παντού. Πού προτιμάς να παίζεις;
Αγαπημένη μου θέση είναι στα αμυντικά χαφ του συστήματος "πέος" ή δεξί μπακ-χαφ.

-Φέτος η ομάδα παίζει ξανά μόνο 5x5, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχαμε και το 8x8. Θες να τα συγκρίνεις;
Είναι διαφορετικά. Το πεντάρι είναι πιο απλό και μαζεμένο και παίζουν σημαντικό ρόλο η ταχύτητα και η δύναμη, αλλά έχει έλλειψη ελευθερίας κινήσεων. Το οχτάρι δίνει μεγαλύτερη ελευθερία, είναι πιο κοντά στο κλασικό ποδόσφαιρο. Μακάρι να παίζαμε οχτάρι, αλλά και το πεντάρι είναι μια χαρά. Ξεδίνουμε!

-Εσύ, ο Τάσος, ο Μπάμπης, ο Άλκης, ο Αργύρης δυστυχώς θα είστε σε λίγους αγώνες ή καθόλου φέτος. Πόσο θα στοιχίσει αυτό στη νέα ομάδα, παρά τις νέες προσθήκες;
Τα παλιά παιδιά είναι τα θεμέλια των Κυματοδηγών, οι πραγματικοί Κυματοδηγοί. Οι επόμενη είναι η επόμενη γενιά. Συνεχίζεται η ομάδα με μεταγραφές για να γίνει καλύτερη.

-Ποιος θα σου λείψει περισσότερο από τα αποδυτήρια;
Πιστεύω ότι οι στρατιωτικές υποχρεώσεις του Άδη Λιάσκου δημιουργούν μια μεγάλη απουσία και παικτικά και ως προς το χαρακτήρα.

-Μια συμβουλή και μια ευχή για την ομάδα;
Συμβουλή, να παίξουμε το ποδόσφαιρο που ξέρουμε. Ευχή, το λογικό αποτέλεσμα της συμβουλής, δηλαδή να πάρουμε το πρωτάθλημα.

-Ανάμεσα στα διάσημα αδέρφια του ποδοσφαίρου όπως οι αδερφοί ΝτεΜπουρ, Ινζάγκι, Μιλίτο, Τουρέ, βρίσκονται και οι αδερφοί Μανωλίδη ή αδερφοί Σίμοι για πολλούς. Πώς είναι να παίζεις με τον αδερφό σου στο γήπεδο;
Το να έχεις έναν συμπαίχτη που ξέρεις καλά ποιος είναι και σε ξέρει εξίσου είναι καλό αλλά και κακό. Η υπερβολική οικειότητα που υπάρχει μεταξύ μας μπορεί να οδηγήσει σε ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά ταυτόχρονα κι ένα αρνητικό.

Για να μην ξεχνιόμαστε...

http://www.gazzetta.gr/component/k2/item/53267

Πόρνη καταξίωση! Μας τυφλώνουν τα φώτα της δημοσιότητας!