Προβολές του υποσυνείδητου

Προχτές είδα ένα όνειρο που με παραξένεψε πάρα πολύ. Σιγά το νέο... Στα όνειρα το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο κάνουν πάρτι ξεκουράζοντας το μυαλό μας και τον εαυτό μας. Ο χώρος είναι σχετικός, ο χρόνος είναι σχετικός, η μοναδικότητα είναι σχετική (μπορεί να είσαι σε πολλά μέρη ταυτόχρονα), αλλά είναι τόσο συνηθισμένα αυτά που δεν ξενίζουν. "Όνειρο είναι" στην τελική...

Το όνειρό μου, λοιπόν, ήταν από τα γνωστά τύπου περιπέτειας, καταδίωξης, κατηγορίας που έρχονται μια στο τόσο, λες και βλέπεις ταινία. Κάποια λαμογιά έκανα και κοίταγα να τη γλιτώσω. Στην πορεία, κάποια στιγμή το όνειρο έγινε πιο "πονηρό". Σοκ!!! Δεν το έχετε ξαναδιαβάσει πουθενά, αλλά όλοι βλέπουμε ΚΑΙ πονηρά όνειρα όποτε τους έρθουν, όπως και κάθε είδους όνειρα... Όπως σε κάθε ταινία που σέβεται τον εαυτό της, έτσι και στο όνειρό μου κάποια στιγμή φασωνόμαστε με μια κοπέλα που ξέρω. Στο υπόλοιπο όνειρο την έκατσα, γιατί όλα μου πήγαν ανάποδα και γενικά ο πρωταγωνιστής (εγώ,αφού εγώ έβλεπα το όνειρο) είχε μπλεξίματα. Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση, προσπαθούσα να ξεφύγω μάταια, αφού όπου πήγαινα με βρίσκανε όσοι με κατηγορούσαν και με κυνηγούσαν, γενικότερα δεν είχα που να κρυφτώ ή πώς να γλιτώσω και να έχω happy ending. Περιττό να πω ότι η κοπέλα δεν εμφανίστηκε πουθενά αλλού στο όνειρο, αφού όλο έτρεχα και αμυνόμουν.

Τι μου έκανε εντύπωση σε αυτό το όνειρο;
1) Ότι το θυμάμαι. Σπάνια θυμόμαστε όνειρα, αλλά αυτό έτυχε να το θυμάμαι ακόμα και δύο μέρες μετά.
2) Το φάσωμα. Δεν ήταν αυτό που λένε wet dream (σόρι κιόλας), ήταν χαμούρεμα. Δεν προχώρησε πολύ, λες και το υποσυνείδητό μου δεν ήθελε να χαλάσει την πραγματικότητα με μια φαντασία. Δεν είχε γυμνό (διάολε, λογοκρισία και στα όνειρα;), λες και το υποσυνείδητό μου ήξερε ότι δεν μπορεί να αναπαραστήσει αυτή την τελειότητα και βρήκε μια σκηνοθετική μέση λύση.
3) Το συναίσθημα όταν ξύπνησα. Το μόνο "ευχάριστο" σε αυτό το όνειρο ήταν η στιγμή του φασώματος, η οποία στην "πλοκή" ήταν πολύ περιφερειακή και ποσοτικά ανούσια. Ωστόσο, ξυπνώντας, ενώ θα ανέμενε κανείς να υπάρχει αίσθημα ανακούφισης ότι ξέφυγα ή το συναίσθημα της καταδίωξης που είχα, μου είχε μείνει η ευχαρίστηση του ό,τι έγινε στο φάσωμα, παρότι και χρονικά ήταν πολύ πιο πίσω και μεσολάβησαν πολλά άλλα συναισθήματα μετά! Παρότι, λοιπόν, η "ταινία" δεν ήταν πορνό, η εντύπωση που άφησε η "αισθησιακή σκηνή" ήταν τόσο συναισθηματικά dominative που υποσκέλισε όλα τα άλλα συναισθήματα της "πλοκής" και ότι μεσολάβησε (και ήταν πολλά και ζόρικα) μέχρι το ξύπνημα!

Με δεδομένο αυτό, ένα έχω να πω: Niceeeeee