Όχι

Σήμερα, νομίζω, πρέπει να πούμε "όχι" σε πολλά για να τιμήσουμε τη μέρα...
Όχι στα ρεπορτάζ για τους ξένους σημαιοφόρους
Όχι στα ρεπορτάζ για το μήκος της φούστας και τα χτενίσματα στις παρελάσεις.
Όχι στα ρεπορτάζ για τους "ανιστόρητους" και τους "ιστορητούς" (;) νέους.
Όχι στις δηλώσεις πολιτικών προσώπων για τη μέρα. Λίγος σεβασμός, διάολε!
Όχι στις αντιπαραθέσεις πολιτικών με αφορμή τη μέρα και τους παραλληλισμούς με το σήμερα. Ακόμα περισσότερος σεβασμός, διάολε!
Όχι στη στροφή του κεφαλιού και το χαιρετισμό στους "επίσημους". Να χαιρετάνε τον ηρωικό κόσμο και να γυρίζουν να μην κοιτάνε τους "εξεδράτους".
Όχι στα ψέματα και τις υπερβολές με αφορμή τον εθνοκεντρισμό. Καμιά συνείδηση δεν μπορεί να σταθεί με βάση το ψέμα, γιατί να σταθεί η εθνική συνείδηση; Έχουμε πολλές αλήθειες για να είμαστε περήφανοι, τα ψέματα περισσεύουν...
Όχι στον επεκτατισμό είτε γίνεται με πόλεμο είτε με άλλες μορφές.
Όχι στη διχόνοια. Κατέστρεψε πολύ κόσμο όταν ξεμπερδέψαμε με τον Β' Παγκόσμιο και μυαλό δε λέμε να βάλουμε...
Όχι στις ξεχωριστές μέρες. Γιατί η μνήμη είναι κάτι καθημερινό και όχι επετειακό. Σε πολλές γλώσσες σχετίζεται ετυμολογικά με την "καρδιά", η οποία χτυπάει κάθε μέρα. Γιατί η μνήμη να "χτυπάει" μια φορά το χρόνο;