Ένας μήνας μεταπτυχιακό

Συμπλήρωσα ένα μήνα στο μεταπτυχιακό που διάλεξα και πάλεψα για να με διαλέξουν. Έως τώρα η απογοήτευση είναι σχεδόν πλήρης. Και εξηγούμαι:

1) Έχουμε τέσσερα μαθήματα από δύο ώρες. Έχουν βάλει ένα μάθημα κάθε μέρα στη σχολή, φαντάζομαι επειδή, όπως είπε καθηγήτρια, "κανένας καθηγητής δε θέλει να ανεβαίνει κάθε μέρα στη σχολή". Ας ανεβαίνουν οι μ@#@κες, λοιπόν...

2) Ο ένας καθηγητής είναι επισκέπτης από το εξωτερικό και είναι και πολύ καλός και μαγκιά του. Ωστόσο, όχι μόνο γίνονται τα μαθήματα σε αγγλική γλώσσα και έχουμε ανάλογη βιβλιογραφία (ως εδώ καλά, αυτά τα ξέραμε), αλλά πρέπει να κάνουμε στα αγγλικά και την εργασία μας! Και ναι, μπορεί να πρέπει να εξοικειωθούμε με τη συγκεκριμένη γλώσσα στα πλαίσια της έρευνας, αλλά ποια γλώσσα μπορείς να φτάσεις σε 3μήνες να την ξέρεις τόσο καλά ώστε να γράφεις επιστημονικές εργασίες;

3) Ο συγκεκριμένος καθηγητής τρέχει για ομιλίες αριστερά-δεξιά και καλά κάνει. Μία καθηγήτρια υποτίθεται ότι διδάσκει μαζί με αυτόν, αλλά του έχει αφήσει εξολοκλήρου (τίποτα κακό ως εδώ). Τώρα όμως που είναι εκτός Αθήνας και ψαχνόμαστε για αναπλήρωση του μαθήματος ψάχνουμε μόνοι μας μέρες, ώρες και αίθουσες (!) ανεβοκατεβαίνοντας από σπουδαστήριο σε καθηγήτρια και από καθηγήτρια σε κοσμητεία.

4) Έχουμε καθηγητή που μας λέει και μας ρωτάει τα ίδια πράγματα σχεδόν σε κάθε μάθημα και ρωτάει κάποια στιγμή προς το τέλος του μαθήματος "πρώτο έτος μεταπτυχιακού είστε, έτσι;".

5) Ο ίδιος καθηγητής, αφού μας έλεγε ότι έχουμε ήδη αργήσει για τους στόχους στις εργασίες μας και στη διπλωματική (που θα την κάνουμε σε 1μιση χρόνο) απάντησε με "θα τα πούμε την επόμενη βδομάδα" σε δύο μαθήματα όταν τον ρωτήσαμε για την εργασία του ερχόμενου Γενάρη.

6) Ο ίδιος μας είπε να έρθουμε νωρίτερα για μια παρουσίαση χωρίς να ενημερώσει το άτομο που θα μας έκανε την παρουσίαση (οπότε πήγαμε τσάμπα).

7) Καθηγήτρια που έβαλε μίνι εργασία με προθεσμία μήνα και δεν καταφέραμε να κάνουμε ένα μάθημα σε αυτό το μήνα, οπότε να έχουμε και διευκρινίσεις, απάντησε "ωραία, ένας λόγος παραπάνω να τελείωνατε,είχατε και χρόνο να δουλέψετε".

8) Η ίδια μας έλεγε πόσο ζόρικα είναι τα πράγματα στο πρόγραμμα της Αγγλίας, μη λέγοντας αν θα είχαν εκεί οι φοιτητές επόπτη ή θα κάνανε 3 βδομάδες για να ξαναδούν μάθημα.

9) Στην υποδοχή πρωτοετών ακούγαμε από τους καθηγητές που μας την έλεγαν για τις δράσεις τότε με το άρθρο 16 να λένε για το τι κινδύνους αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο και ότι θέλουν να το φάνε για να φέρουν τα ξένα.

10) Οι ίδιοι λέγανε ότι δεν υπάρχουν συντεχνίες στο πανεπιστήμιο (ασχολίαστο....) και μας καλούσαν να αντιδρούμε όταν ακούμε κάτι τέτοιο σε κουβέντες.

11) Μας λέγανε για μοριοδότηση μεταπτυχιακών στον Α.Σ.Ε.Π. χωρίς να μας πουν ότι δεν ξέρουν αν θα ισχύσει για τον Α.Σ.Ε.Π. που έρχεται, όπως μας αποκάλυψε καθηγήτρια.

12) Μας λέγανε για το καλό επίπεδο σπουδών κλπ. της σχολής, πράγμα που υποθέτω φαίνεται και από τα παραπάνω, την οργάνωση και τα κίνητρα που δίνουν...

13) Μίλησε και ο εκπρόσωπος του συλλόγου μεταπτυχιακών που μας είπε ότι ο σύλλογος είναι ακομμάτιστος, αν κι εγώ τον θυμάμαι 4 χρόνια στη σχολή αρχιδαπίτη...

14) Είμαστε 10 άτομα κι έχουμε δώσει τα στοιχεία μας, αλλά όταν άλλαξε το πρόγραμμα τους ήταν δύσκολο να ενημερώσουν τους φοιτητές.

15) Δικαιούμαστε διάφορα για τα οποία δε μας ενημέρωσαν ακόμα, όπως να δανειζόμαστε βιβλία, πράγμα που είπαν ότι θα γίνεται μόλις πάρουμε πάσο. Πάσο έχω πάρει, κατάσταση δεν έχει φτάσει στο σπουδαστήριο και δε μας δανείζουν. Παράλληλα μας κράζουν που δεν ξέραμε τι δικαιούμαστε. Και μας κράξανε όταν πήγαμε να τα ζητήσουμε.

Συμπέρασμα: ο χρόνος έχει αξία μόνο αν είναι χρόνος καθηγητή. Είτε αφήνουμε χώρο για πρωτοβουλία είτε αφήνουμε στο έλεος του Θεού τον άλλον είναι το ίδιο και το αυτό σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Πρέπει να μυρίζεις τα νύχια σου για τα δικαιώματά σου, αρκεί να μην τα ζητάς. Το ίδιο ισχύει και για τις εργασίες σου. Μεταπτυχιακός είσαι, άλλωστε!

Ωστόσο, είπα "σχεδόν πλήρως" για την απογοήτευση, επειδή πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις. Έχουμε εξαιρετικό καθηγητή σε μάθημα που και συνεχίζει την ύλη του και δε μας φορτώνει με παραπάνω πράγματα από όσα μπορούμε να σηκώσουμε σε ένα μάθημα, μας ενημερώνει και μας απαντάει όποτε κι αν χρειαστούμε κάτι μέσω μέηλ, μας έδινε περισσότερες κατευθύνσεις στα πρώτα μαθήματα και μας αφήνει σταδιακά την πρωτοβουλία (όχι βουρ στον πατσά και κόψτε το λαιμό σας) και είναι συζητήσιμος και συνεργάσιμος. Σέβεται αυτούς που έρχονται σε αυτόν γιατί δεν είναι μόνο μαθητές του αλλά και συνάδερφοί του, κάτι που, όπως φαίνεται, άλλοι ξεχνάνε. Γιατί ακόμα και στα σεμιναριακά μαθήματα είσαι δάσκαλος, δεν είσαι απλά η αυθεντία που θα πρέπει να έχεις απάντηση σε ό,τι σε ρωτήσουν. Κάνεις μάθημα, δίνεις κατευθύνσεις και προσαρμόζεσαι στο ακροατήριό σου. Ψιλά γράμματα για το "καλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας", όπως το χαρακτήρισαν στην υποδοχή των μεταπτυχιακών...