Αντί για υπότροφοι, υπότροποι

Περιμένω τόσες μέρες να ξεκινήσω τη χρονιά με κάτι χαρούμενο ή έστω με έναν καλό υπαρκτό σουρρεαλισμό. Αλλά αν δε σε αφήνει να αγιάσεις...

Πάμε, λοιπόν, κάποιοι μεταπτυχιακοί να δώσουμε εξετάσεις σε μια σειρά μαθημάτων για μια υποτροφία. Συνολικά από όσους δήλωσαν πήγαμε καμιά δεκαριά άτομα από το γλωσσολογικό. Συνηθισμένος από το μικρό αριθμό που πήγαινε συνήθως (άσχετα από το πόσοι δήλωναν) ο σημερινός καθηγητής πετάει συζητώντας με τον άλλο καθηγητή προβληματισμένος, αφού άκουσε πόσοι είμαστε για τα θέματα της γλωσσολογίας, την ατάκα "Περίεργο...όχι απλά ασυνήθιστο, περίεργο!". Πάλι καλά που δεν ήταν και ύποπτο, δηλαδή! Συζητώντας με έναν από τους υποψήφιους και ρωτώντας πόσα λεφτά δίνει η υποτροφία συμπλήρωσε λέγοντας "καλά, να πω ότι μπορούσατε να ζήσετε με αυτά τα λεφτά εντάξει, αλλά τόσος κόσμος γι΄αυτά;". Μιλάμε για καθηγητή, μάλιστα, που στις σπουδές του στη Γερμανία είχε αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα με την τράπεζα και βρέθηκε σε δύσκολη θέση, αλλά συνέχισε τις σπουδές του χάρη στην παρέμβαση καθηγήτριας εκεί (τα ξέρουμε από την καθηγήτρια που μας έχει κάνει σεμινάρια).

Παράλληλα, ένα παιδί από άλλο έτος μας είπε ότι μίλησε με μια καθηγήτρια για κάποιες διευκρινίσεις και αυτή (με το γνωστό για όσους την ξέρουμε στυλ) άρχισε να λέει "Τι; Υποτροφία δίνετε την άλλη βδομάδα; Αμάν εσείς και οι υποτροφίες σας. Εσείς θα τα γράψετε, εσείς να τα διορθώσετε, έχω να κανω και [μπλα μπλα μπλα]".

Οι διάλογοι, προφανώς, δεν είναι αυτούσιοι, αλλά προσπαθώ να δώσω το "ζουμί". Κι εκεί που τα γράφω και λέω "ποιος ο λόγος να κάθομαι να λέω ιστορίες που στην τελική όπως τις αναπαράγω θα θεωρούνταν μάλλον φήμες", στραβώνω. Γιατί αυτοί, όπως και οι υπόλοιποι είναι μέλη του ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ προσωπικού της σχολής. Έχουμε γεμίσει επιστήμονες και ερευνητές (που έτσι κι αλλιώς η έρευνα στην Ελλάδα είναι ελάχιστη και υποχρηματοδοτούμενη) που θέλουν να κάνουν άλλα πράγματα και τους πετάνε να διδάξουν κιόλας. Αφού οι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη, δε θέλουν ή δεν μπορούν, δεν "το 'χουν"! Παράλληλα, οι ίδιοι άνθρωποι ήταν παρόντες όταν στην υποδοχή των μεταπτυχιακών μας έλεγαν, μαζί με άλλες αρλούμπες, να μαθαίνουμε και να κυνηγάμε κάθε υποτροφία γιατί υπάρχουν διάφορες. Μιλάμε δηλαδή για έναν θεσμό σχετικό με την εκπαίδευση που δεν εφαρμόζει τον βασικό κανόνα του συντονισμού, να συνεννοούνται μεταξύ τους και να έχουν μια σταθερή θέση ως θεσμός. Αυτό το "ότι του φανεί του Λολοστεφανή" που γίνεται από κάθε καθηγητή απέναντί μας είναι εξοντωτικό και ενδεικτικό του πόσο ασύνδετοι είναι στη δομή τους οι θεσμοί εκεί μέσα (και όχι μόνο). Και απέναντι εμείς να προσπαθούμε να βγάλουμε λογική, να πρέπει να γράφουμε ακόμα και αντίθετα πράγματα στον έναν και τον άλλο καθηγητή για να τους περάσουμε και τους δύο (και δε μιλάω για διαφορετικές θεωρίες που μας διδάσκουν αλλά για το τι υποστηρίζουν οι ίδιοι), να πρέπει να πηγαίνουμε για μάθημα όποτε το θυμούνται γιατί το πρόγραμμα δεν το κρατάνε και στις 2 απουσίες κοβόμαστε, να προσπαθούμε να βγάλουμε κανένα φράγκο και να μας τη λένε και από πάνω. Οι ίδιοι που φταίνε και οι ίδιοι που γκρινιάζουν για κυβερνήσεις, πολιτικές, παιδεία, οικονομικά κλπ. Και να έχουμε τα 1000 δίκια και να πατάνε πάνω σε αυτά οι διάφοροι καρεκλάτοι για να βάλουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή να ξε#$%*ρδελέψουν το ήδη μισοδιαλυμένο δημόσιο πανεπιστήμιο για να τα ζητήσουμε οι ίδιοι. Βρε ουστ!

Υ.Γ.: Για να μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν πολύ ικανοί καθηγητές που είναι καλοί δάσκαλοι και σε αντιμετωπίζουν με σεβασμό ως συνάδερφο και με σοβαρότητα ως μαθητή. Το πρόβλημα είναι πως αυτοί πάνε στην κατηγορία "φωτεινές εξαιρέσεις" και όχι του κανόνα...