Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Ανακύκλωση οργάνων

Έβλεπα χτες στους "Πρωταγωνιστές" την εκπομπή για τη δωρεά οργάνων. Όσο κατανοητά, λογικά και ανθρώπινα ήταν όσα έβλεπα και καταλάβαινα, άλλο τόσο ανθρώπινες ήταν οι αντιστάσεις μου, σαν τέλεια ατελές άτομο που είμαι. Όταν θα έχω πεθάνει, αντί να φάνε τα όργανά μου τα σκουλήκια μπορώ να προσφέρω κάτι. Αλλά θα κρατάω ένα κρεβάτι εντατικής με το νεκρό κουφάρι μου για ό,τι μπορέσω να αφήσω... Με δεδομένη την κατάσταση της Υγείας στη χώρα αυτή, πας να κάνεις καλό και ίσως να κάνεις κακό! Αλλά από την άλλη εσύ απλά διαθέτεις τον εαυτό σου, δε διορθώνεις τα διοικητικά προβλήματα του τόπου και της Υγείας... Ας βγάλουν αυτοί άκρη! Εκεί μπαίνει η ατάκα "με δωρεές οργάνων θα εξοικονομούνταν χρήματα και για την Υγεία" και σου σβήνει τις πολιτικές ενστάσεις σου.

Μένει, ωστόσο, μια άλλη, πιο εγωιστική. Παρά τη συγκινητική και ανθρώπινη ατάκα "ο γιος μου πρόσφερε με το θάνατό του και συνεχίζει να ζει ένα κομμάτι του" και "η προσφορά του κάνει τον πόνο μας ελαφρύτερο" των συγγενών, ξέρεις ότι βάζεις μια ενδόμυχη εγωιστική πλευρά των δικών σου ανθρώπων σε δοκιμασία για χάρη κάποιον αγνώστων σε ανάγκη. Την ίδια ώρα που και οι δικοί σου έχουν ανάγκη, ψυχολογική κυρίως. Βρίσκεσαι αυτόματα σε ένα δίλημμα. Και σε αυτό έρχεται να προστεθεί η δική σου αίσθηση κτήσης του σώματος. Πόσο θα σεβαστούν το κορμί μου κατά τη διάρκεια του χειρουργείου; Τη διαδικασία της προσφοράς μου; Και σε τελική ανάλυση προσπαθώ να προσφέρω σε όλη μου τη ζωή, να μην είμαι όλος στο θάνατό μου; Εγωιστικό, αλλά ανθρώπινο να νιώθεις το σώμα σου κτήμα σου μετά το θάνατό σου, αφού είναι ίσως το μόνο που σε συνδέει τόσο πολύ με τη ζωή συμβολικά. Είναι η δυσκολία μας να δεχτούμε το θάνατο, ακόμα και όταν ξέρουμε ότι δε θα είμαστε εδώ. Ωστόσο, ενώ έχω αυτούς τους ενδοιασμούς, η λύση μου δόθηκε από τη φύση. Δεν μπορώ να δώσω αίμα για ιατρικούς λόγους. Είναι κάτι που φοβάμαι να κάνω (δεν τα πάω καλά με τις ενέσεις), αλλά θα το έκανα. Δεν μπορώ, όμως. Αυτή τη φυσική μου αδυναμία μπορώ να την πατσίσω με το να γίνω δωρητής οργάνων όταν δε θα υπάρχουν ιατρικοί λόγοι που να μου λένε να μην προσφέρω. Για εμένα, όσο ανθρώπινες και κατανοητές να είναι οι ενστάσεις για τη δωρεά οργάνων, μόνο αν δεν είσαι τακτικός εθελοντής αιμοδότης μπορείς να πεις "θα πάρω τα όργανά μου μαζί μου". Είναι ένα καλό δίλημμα για κάτι που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να δώσει (και όχι να φτιάξει). Αίμα όσο είσαι ζωντανός ή (και) όργανα όταν πεθάνεις;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου