Κάθε τι έχει 2 όψεις, είτε θέλουμε να τις κοιτάμε είτε όχι. Έτσι και το τέλος δεν είναι μόνο ζενίθ, είναι και ναδίρ. Ψυχολογικό ναδίρ αδιεξόδου και καμιά φορά ανακούφισης, σαν απελευθέρωση ή άδειασμα.
Το ωραίο με πράγματα όπως το τέλος είναι ότι χαρακτηρίζονται από ζενίθ και ναδίρ, από άκρα και όχι μέσα, όχι αδιαφορία. Με τα υπόλοιπα πράγματα τι γίνεται...; Έτσι το τέλος γίνεται λύτρωση και τιμωρία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου