Επιστρέφω στο προηγούμενο θέμα για να το προεκτείνω λίγο. Εξέφρασα την άποψη ότι υπάρχουν δύο είδη αντιφασισμού, ένα που είναι αντί-θετο με τις θέσεις και τη δράση του και αντι-στέκεται σε αυτόν και ένα άλλο που βρίσκεται απέν-αντί του στο άλλο άκρο με δράσεις παρόμοιες ή και ίδιες με του φασισμού απλώς εν-αντί-ον του. Προσωπικά ανήκω στην πρώτη έκφραση. Η δεύτερη έχει να κάνει με ξυλοδαρμούς σε κοντοκουρεμένους ή σε άτομα με μαύρες μπλούζες επειδή υποθέτουν κάποιοι ότι είναι φασίστες ή επειδή μοιάζουν με αυτούς. Όπως δηλαδή γίνονται οι προληπτικοί έλεγχου σε μουσάτους με σάκες και ρούχα με κουκούλες σε πορείες, όπως οι μελαμψοί πρέπει να δηλώνουν την εθνικότητά τους, όπως στο γήπεδο βλέπεις να σε στραβοκοιτάνε αν δε φοράς φανέλα της ομάδας επειδή μπορεί να είσαι "με τους άλλους" κλπ. Με κριτήριο ό,τι του φανεί του καθενός υπάρχει και δράση και η δράση αυτή μπορεί να περιέχει βία. Όταν το δόγμα αυτό πάει και στον αντιφασισμό, το "αντί" φλερτάρει με την παρένθεση και ο αντιφασισμός με το φασισμό. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αντισταθούμε στο φασισμό σε κάθε μορφή του, αλλά να τον αναγνωρίζουμε και να του αντιστεκόμαστε σε κάθε μορφή του, ενώ παράλληλα να προσέχουμε μήπως ο αντιφασισμός μας μας κάνει φασίστες χωρίς να το καταλάβουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου