Τις προάλλες πέτυχα αντιφασιστική πορεία στα μέρη μου που έχουν προβλήματα και με εγκληματικότητα και με μετανάστες και με φασίστες. Στην αρχή σκεφτόμουν ότι είναι μία από τις καλύτερες συλλογικές εκφράσεις και ότι, όπως οι φασίστες κάνουν πορείες για να δείξουν ότι θα "βάλουν πλάτη" σε ξενοφοβικές δράσεις, έτσι καλό είναι να περνάει το μήνυμα ότι οι μετανάστες δεν είναι μόνοι και ότι στην αντίσταση στο φασισμό θα βάλουν άλλοι πλάτη. Και μετά έφτασα αρκετά κοντά για να ακούω συνθήματα για κρεμάλες, δυο μέτρα χώμα κλπ. Καμία αναφορά σε φταίχτες ή δράστες, μόνο κριτήριο η ιδεολογική διαφορά, οι διαφορετικές απόψεις. Έτσι οι πορείες αντί για στήριξη ενάντια στην παθητικοποίηση και τις δράσεις φασισμού γίνονται για τρομοκρατία των αλλοφρονούντων ανεξάρτητα από το αν δρουν φασιστικά ή απλώς έχουν ρατσιστικές φοβίες αλλά κανονική συμπεριφορά. Όλοι στο ίδιο τσουβάλι για "δυο μέτρα χώμα" χωρίς ιδεολογική προσέγγιση και ερμηνεία του φαινομένου. Μαζί άκουσα και για το "πόσο ωραία καίγεται η σημαία" και αναρωτήθηκα αν αυτό ισχύει για όλες τις σημαίες, δηλαδή και των μεταναστών και τις μαύρες και κόκκινες που κρατούσαν (!) άτομα στην πορεία, ή μόνο μία σημαία καίγεται ωραία. Προσωπικά είχα πάντα την αντίληψη ότι δεν είναι το πανί που κάνει τα σύμβολα, αλλά με έθιξε το συγκεκριμένο σύνθημα κυρίως γιατί δε σεβάστηκε τους ανθρώπους που βλέπουν κάτι στη σημαία τους και δεν είναι ούτε φασίστες ούτε εθνικιστές και δεν έχουν τη γνωστή φασιστική δράση... Υπάρχουν δύο είδη αντιφασισμού δηλαδή: Ένα που είναι ενάντια στην έκφραση και τη διάδοση του φασισμού και ένα που θέλει βία και τρομοκρατία ενάντια στο διαφορετικό. Το δεύτερο είδος αντί-φασισμού είναι φασισμός από την αντίθετη πλευρά, δηλαδή το "αντί" λειτουργεί μόνο ως "τοπικός" (βλ. "αριστερά" και "δεξιά") προσδιορισμός. Είναι δηλαδή ένας διαφορετικός φασισμός, κατά τη γνώμη μου. Και αυτό είναι ενδεικτικό για το ότι τα "άκρα" δεν είναι κομματικά, όσο κι αν συμφέρει επικοινωνιακά και πρακτικά ονομάζοντας "άκρο" ό,τι βολεύει και βγάζοντας άλλους από την κατηγορία αυτή. Τα άκρα είναι νοοτροπίες οι οποίες εκφράζονται κατά βάση σε χώρους, κάποιες φορές (όχι πάντα) οργανώνονται σε κόμματα και δεν έχουν σχέση 1 προς 1 εντός και εκτός Βουλής. Αν δεν είναι αυτός ο απώτερος στόχος, τότε θα σκάσει μία "μπλε αυγή" μετά, ένα παλιό κόμμα συγκυβέρνησης θα είναι "εκτός άκρων" και άκρο θα είναι ο εκάστοτε αριστερός αντίλογος στη βουλή, ενώ οι φασιστικές και ακραίες νοοτροπίες, οι σκέψεις και οι πράξεις θα φέρνουν κομματικές ή ακομμάτιστες βόλτες δεξιά και αριστερά αφήνοντας ίχνη παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου