Ξεκάθαρα

Από τα λίγα μαθήματα που έχω κάνει μέχρι στιγμής σε τάξη έχω πάρει πολλά καλά. Τώρα δε θα πω τα καλά, αλλά ένα κακό που με προβληματίζει, αλλά σε καμία περίπτωση δε με ξενερώνει αρκετά για να είμαι λιγότερο παραγωγικός. Όταν οι μαθητές γ@μάνε το μάθημα πετώντας άσχετα ή παίζοντας μεταξύ τους, μία συνήθης αντίδρασή είναι ένας λόγος του στυλ "εγώ έρχομαι εδώ παρότι {βάλε δυσκολίες} για εσάς και για να κάνω {βάλε στόχους και κίνητρα} και όχι για να {βάλε όσα σε ξενερώνουν και σε εμποδίζουν από μέρους τους}". Με λίγα λόγια τους παρουσιάζεις σε ένα παραλήρημα γιατί έρχεσαι στην τάξη και τι θες από τον εαυτό σου και τι από αυτούς. Δοκίμασα να κάνω το αντίθετο, δηλαδή να τους βάλω να μου πουν εκείνει γιατί έρχονται στην τάξη, τι θέλουν από εμένα και τι από τον εαυτό τους. Κανένας δεν απάντησε άμεσα, είτε λόγω αιφνιδιασμού είτε από φόβο. Όταν ξεθαρέψανε, κάποιοι λίγοι πήραν θέση, κάποιοι έδειχναν ακόμη να φοβούνται, αφού ίσως πρόσθεταν πράγματα σε άλλους, αλλά δεν παρουσίαζαν οι ίδιοι τη δικιά τους οπτική, πολλοί όμως δεν ανταποκρίθηκαν και έδειχναν χαμένοι. Και εκεί τρόμαξα. Γιατί είτε δεν τους παρακινεί καν να πουν τη γνώμη τους για κάτι στο οποίο καταθέτουν χρόνο κάθε μέρα είτε δεν ήξεραν τι να απαντήσουν. Εκεί τι να κάνω εγώ; Όταν ο άλλος έρχεται και δεν ξέρει το γιατί, δεν ξέρει τι προσδοκίες έχει από τον άλλον απέναντί του, για να μην αναφέρω καν το κομμάτι της δικής του συνεισφοράς στην επίτευξη του στόχου του, αφού πολλοί δεν έχουν καν σκεφτεί να βάλουν στόχους και θεωρούν πως είναι εκεί γιατί απλά "συμβαίνει", τότε για ποιο μάθημα μιλάμε και ποια τάξη; Πάμε στους γονείς, πάμε στο σύστημα, πάμε στην κοινωνία και μετά πάμε στο σχολείο, στο δάσκαλο, στο μαθητή. Κι όμως, τα πάντα είναι στο δάσκαλο! Επανέρχομαι λέγοντας πως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα κι έτσι τα αντιλαμβάνομαι κι έτσι τα παρουσιάζω. Στην τάξη είμαστε ομάδα με συγκεκριμένους κοινούς σκοπούς. Ο μακροπρόθεσμος στόχος είναι η επιτυχία των μαθητών, ο γενικότερος η βελτίωσή τους, ο άμεσος η αφομοίωση της νέας γνώσης που ενδεχομένως να παίξει ρόλο στην επιτυχία τους, όπως έχουν τα πράγματα στο εκαπιδευτικό σύστημα. Σε αυτό ή είμαστε συμπαίχτες ή είμαστε αντίπαλοι. Και αν είμαστε αντίπαλοι, ξέρεις πως λόγω θέσης και μόνο ο μαθητής δεν έχει ελπίδα απέναντι στο δάσκαλο, ακόμα κι αν αυτό είναι άδικο. Διάλεξε έξυπνα, λοιπόν, και φέρσου ανάλογα. Συνειδητά. Και εγώ ως συμπαίχτης θα αφήσω χώρο και για τη μοναδικότητά σου και για τα λάθη του συστήματος και για να γίνει το μάθημα πιο εύκολο και, εφόσον παραμένει αποτελεσματικό, πιο ευχάριστο. Και όλα αυτά θα τα βοηθήσω όπως και όσο μπορώ με τη βοήθειά σου, γιατί είμαστε ομάδα. Αλλά όλα αυτά έχοντας εξασφαλίσει τα υπόλοιπα, αλλιώς χάνουμε τον μπούσουλα και κοροϊδευόμαστε. Και εγώ αυτό δε θα το αφήσω να γίνει στην ομάδα μου, οπότε φρόντισε να είσαι μέσα...