Εσύ και η δικιά σου / ο δικός σου

Μεταξύ μας, σε όλους μας έχει τύχει. Είσαι σε μια έξοδο, σε μια παρέα, σε μια βόλτα ή οτιδήποτε και μπαίνεις στο τρυπάκι "κοίτα την τάδε!" ή "να ήμουν με αυτή" ή "να ήμουν ελεύθερος" ή "ίσως μπορούσα καλύτερα" κλπ. Και πριν προλάβετε να πείτε "όχι, σε εμένα δεν έχει συμβεί" σκεφτείτε πόσες φορές έχετε εστιάσει την προσοχή σας στη δικιά σας ή στον δικό σας μόνο και μόνο για να μην μπείτε στον πειρασμό να κάνετε ανάλογες σκέψεις. Ναι, κι αυτό το ίδιο μετράει!

Το θέμα είναι το εξής: Τις ίδιες στιγμές που κάνουμε αυτές τις σκέψεις χάνουμε στιγμές δικές μας, στιγμές ζωής. Πολλές φορές αυτές οι σκέψεις έχουν βάση και συχνά, όταν ωριμάσουν και έρθει η ώρα, γίνονται πράξη (ή όχι, ανάλογα με το πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα). Αλλά αφορούν σε μελλοντικές στιγμές και τους αφιερώνουμε στιγμές από το παρόν μας. Μπορείς, λοιπόν, να ζήσεις χαρούμενος τη στιγμή με αυτό που έχεις αντί να νιώθεις άσχημα γι' αυτό που δεν έχεις ή θα μπορούσες να έχεις. Γιατί, ναι, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, αλλά από πότε το να απολαμβάνεις τη ζωή θεωρείται συμβιβασμός;