Παιδεία και δημογραφικό

Διαβάζαμε στα βιβλία ιστορίας για διάφορες προσωπικότητες που έφτιαχναν σχολεία, νοσοκομεία κλπ και την ανάλογη θετική αξιολόγηση όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για τις θετικές επιπτώσεις που είχαν οι πράξεις τους στην πορεία της ιστορίας (με εξαίρεση κάποιες προπαγανδιστικές περιπτώσεις που αντιστάθμιζαν άλλα δεινά, αλλά ας μην κάνουμε αυτή την κουβέντα τώρα).

Σήμερα έχουμε συγχωνεύσεις σχολείων (το οποίο συνοδεύεται με δηλώσεις επιτυχίας και ατάκες όπως "για το καλό του μαθητή"), ακούγεται το ίδιο και για νοσοκομεία, εφεδρεία στους εκπαιδευτικούς, να δούμε αν θα γίνει και με γιατρούς...

Ε και;! Τόσα χρόνια μας λέγανε για το δημογραφικό μας πρόβλημα, την υπογεννητικότητα και τα συναφή. Τα ξέραμε! Κι αφού τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία δουλεύουν τέλεια, ξαφνικά έχουμε λιγότερες ανάγκες. Ναι, λιγότερες ανάγκες. Αφού είμαστε λιγότεροι! Οκ, συμφέρει και οικονομικά, αλλά αυτό ένα μια τυχαία ωφέλεια και όχι του ζητούμενο... Το ζητούμενο είναι οι καλύτερες υπηρεσίες (από τις ήδη τέλειες) που είναι πολλές και "απλώθηκαν". Είναι αυτό που λένε "δε γ@μείς που δε γ@μείς, δε γ@μιέσαι να γ@μήσουμε κι εμείς;"... Που να μην είχαμε και δημογραφικό πρόβλημα και να είχαμε περισσότερο κόσμο με ανάγκες, δηλαδή! Όπου "κόσμο", βάλτε "πολίτες"... Αν θέλετε...