Να μη γίνει ο λόγος του κόσμου ανέκδοτο

Έβλεπα χτες σε ένα βιντεάκι από το "ράδιο αρβύλλα" την αντίδραση των Αμερικάνων δημοσιογράφων όταν ο Παπανδρέου τους πρότεινε να κάνουν δημοψήφισμα, καθώς και κάποια γέλια και σχόλια από Έλληνες δημοσιογράφους. Πράγματι, ο τύπος δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, αφού το δημοψήφισμα είπε να το κάνει σε άκαιρο σημείο: Πρώτα βάζεις τη χώρα σε μνημόνια κ.λπ., της επιβάλλεις αλλαγές, τη βάζεις με την πλάτη στην τοίχο λόγω δικής σου κακής (ανύπαρκτης) διαπραγμάτευσης, αφού την έβαλες ήδη στο δρόμο που επέλεξες, και μετά λες "θέλετε έτσι που ξεκίνησα ή όχι;". Άμα κάποιος σου ζητήσει σπίτι και το ξεκινήσεις σαν τον πύργο της Πίζας με δικά του λεφτά και του πεις "θες έτσι ή να το γκρεμίσω και αυτό, άρα χάνεις τα λεφτά που επένδυσες και ίσως να μην έχεις τη δυνατότητα να κάνεις αυτό που ήθελες από την αρχή, επειδή χάθηκε η χρονική συγκυρία", η ερώτησή σου είναι αστεία. Επίσης, αν κάνεις μία ερώτηση και έχεις προαποφασίσει την απάντηση που θα πάρεις (βλ. παραδείγματα νόθευσης στο παρελθόν), πάλι η ερώτηση είναι αστεία. Ωστόσο, αυτό που κάνει τη δημοκρατία να διαφέρει από τα άλλα πολιτεύματα είναι ότι η φωνή ΟΛΩΝ μπορεί να ακουστεί, ώστε οι πολλοί να έχουν γνώση από όλες τις γνώμες και να αποφασίσουν. Επομένως, δεν είναι αστείο να ζητάς τη γνώμη ενός λαού για τις αποφάσεις. Φοβάμαι πως η αντιμετώπιση του όρου "δημοψήφισμα" πάει να αποκτήσει μία απόχρωση απαξίωσης λόγω της κακής διαχείρισής του. Και αμφιβάλλω ότι είναι ακούσια αυτή η αλλαγή. Γι' αυτό πριν σκάσουν στα γέλια κάποιοι ταυτίζοντας το δημοψήφισμα με τον Παπανδρέου, την αποσταθεροποίηση που θα προξενούσε στο ΔΙΚΟ του σχέδιο και το γεγονός ότι δεν υπήρχαν καν τα λεφτά για να γίνει κάτι τέτοιο, ας σκεφτούν ότι γελάνε με τη δυνατότητα της εκάστοτε εξουσίας να δώσει λόγο στους πολίτες για κάποια σημαντική απόφαση αντί να αποφασίσει στο όνομά του "για το καλό του". Αλλά μάλλον αυτό θα σκέφτονται και γελάνε έτσι... Κάπως έτσι δεν έγινε και ο συνδικαλισμός "εμπόδιο στην ανάπτυξη, συντεχνία που κοιτάει το βόλεμα των δικών της" κ.λπ. με απαξίωση του όρου λόγω εκφυλισμού; Κάπως έτσι δεν πήρε το "λαϊκίστικος" μέσα του και το "λαϊκός" και το "υπέρ του λαού"; Αλλά, από την άλλη, κάπως έτσι δεν απαξιώθηκε και οτιδήποτε σχετικό με την "πολιτική"...; Να μια νέα ερμηνεία του "η γλώσσα μου είναι ο κόσμος μου" (Βιτγκενστάιν).