Μια σύντομη οικονομική (και αναπόφευκτα πολιτική) ανάλυση

Καλώς τα δεχτήκαμε τα νέα νέα μέτρα! Ο χαρακτηρισμός "νέα νέα" πάει γιατί κάθε λίγο και λιγάκι έχουμε νέα μέτρα με αποτέλεσμα να μην έχουν παλιώσει τα προηγούμενα...

Οι 2 όψεις του νομίσματος:
Η καλή είναι ότι τα πράγματα δεν είναι τόοοοσο τραγικά όσο τα περιμέναμε, είναι απλά πολύ ζόρικα και όχι "κατοχικά". Εδώ βέβαια μπαίνει ένα θέμα για το κατά μας κάνανε να περιμένουμε χειρότερα με φήμες ώστε να μη μας φανούν τόσο άσχημα όσο είναι τα μέτρα (αν δηλαδή επίτηδες μας τα λέγανε μαύρα ώστε το σκούρο γκρι να μας φαίνεται φωτεινό...). Δεν μπαίνω σε ζητήματα αναγκαιότητας ή αποδοχής γιατί σε αυτό το σχόλιο απλά εξετάζω τα δεδομένα και όχι πώς, γιατί και αν έπρεπε να έρθουν (ας το αφήσουμε για άλλη φορά).
Η κακή και πάρα πολύ καλά κρυμμένη είναι ότι όλα αυτά στοχεύουν από ένα εισόδημα και κάτω. Αν πάρουμε το σύνολο των Ελλήνων φορολογουμένων, είπαν "αυτούς δεν τους πειράζουμε, ας δούμε τι καλύτερο (ή λιγότερο κακό) μπορούμε να κάνουμε από εκεί και κάτω". Το αποτέλεσμα είναι να φάει όλες τις χοντρές η μεσαία τάξη και να μείνουν οι ψιλές (αλλά αυτές πάντα τσούζουν) τα κατώτερα στρώματα. Φυσικά οι νέοι (τι έκπληξη) είναι αυτοί που την τρώνε ανάμεσα στα πόδια, ενώ οι άλλοι τις τρώνε στην κοιλιά και τον πισινό (μεγάλος πόνος, μικρότερη διάρκεια).

Ρεζουμέ: έξυπνη παρουσίαση μιας προσπάθειας καλυμμένων και επιλεκτικών χτυπημάτων. Βάλε λίγη εθνική αφύπνιση, λίγη δραματικότητα, λίγη ανάγκη και λίγο βόλεμα και έτοιμη η συνταγή! Δύο ερωτήματα όμως μένουν: 1)Ε και; Αν δε γίνει από την αρχή στήσιμο του κράτους (και των πολιτών του) δε θα μπορούμε να μιλάμε για ευκαιρία αναδιοργάνωσης με σκοπό την ανάπτυξη αλλά για ένα ακόμα μπάλωμα (και βλέπουμε αν και πόσο κρατάει...). Τα μέχρι τώρα δείγματα λένε ότι πάλι για μπάλωμα πάμε. 2)Κοινωνική δικαιοσύνη μηδέν. Οι επιλογές των στρωμάτων το δείχνουν αυτό. Ούτε κουβέντα για ευέλικτο δικαστικό σύστημα, δημεύσεις περιουσιών σε περιπτώσεις διαφθοράς και ξεσκαρτάρισμα ιστορικό ή πρόσφατο. Μια από τα ίδια για το θέαμα και έσοδα από αυτό μηδέν. Αν αυτά δε φωνάζουν μπάλωμα, τότε τι περιμένουμε;

Ξανά μανά μια από τα ίδια, αυτή το φορά με μάτι από πάνω να μας βλέπει ώστε να φάμε λιγότερα από ό,τι συνήθως και το γυαλί να το πληρώσουν συγκεκριμένοι. Η μεσαία τάξη θα γίνει προστατευόμενο είδος της wwf και να δω πώς θα κουμαντάρουν μια διπολική κοινωνία! Αλλά ξέρουν αυτοί... Εμείς; Ή θα φάμε πάλι το τυράκι της ανάγκης;

Υ.Γ.: Όλα αυτά μια μέρα μετά την πρωτομαγιά... Πόρνη σημειολογία!