Δουλειά δεν έχει ο διάολος, διαολίζει τα greeklish

Με αφορμή ένα πρόσφατο άρθρο στα Νέα θα ήθελα να δείξω με ποιο τρόπο ό,τι και να πεις κάνει ντόρο αρκεί να αναφέρει κάποιο κίνδυνο. Το συγκεκριμένο το χρησιμοποιώ ως παράδειγμα μιας και είναι πιο κοντά στα ενδιαφέροντά μου και καθένας μπορεί να κάνει τις δικές του αναγωγές για να καταλάβει πόσο έγκυρη είναι καμιά φορά η κινδυνολογία σε διάφορους τομείς.

Όποιος έχει ασχοληθεί με το θέμα, ό,τι κι αν πιστεύει προσωπικά ή όποια συμπεράσματα κι αν βγάζει ο ίδιος, ξέρει κάποια βασικά πράγματα με βάση τη σχετική βιβλιογραφία (οι μελέτες του Ανδρουτσόπουλου αποτελούν τον μπούσουλα και γλωσσολογικές ανακοινώσεις όπως της Τσέλιγκα και των Κουτσογιάννη και Μητσικοπούλου συμπληρώνουν και διευρύνουν τις σχετικές γνώσεις).
Αρχικά, άλλο γλώσσα και άλλο γραφή. Αυτή η παρεξήγηση ίσως είναι η κορυφαία παρεξήγηση στα γλωσσικά ζητήματα. Τα επιχειρήματα έχουν ειπωθεί τόσες φορές που πραγματικά βαριέμαι να τα γράψω και ζητώ συγγνώμη γι'αυτό. Θα αρκεστώ στο ότι υπάρχουν γλώσσες χωρίς γραφή και όποιος θέλει το ψάχνει κι άλλο (ίσως επανέλθω με συμπληρωματικές παραπομπές αργότερα). Η ρεπόρτερ, όπως φαίνεται και από τη διατύπωσή της στο "τους τελευταίους τρεις μήνες απέβαλε από την καθημερινότητά του κάθε στοιχείο αυτής της γραφής και χρησιμοποιεί παντού πλέον την ελληνική γλώσσα", τα μπερδεύει αυτά.
Για την έρευνα που αναφέρεται, είμαι περίεργος πόσες έρευνες έχουν κάνει νηπιαγωγοί σε άτομα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Άνθρωποι που ασχολούνται με τη νηπιακή ηλικία αποφάσιζουν να κάνουν έρευνα στη σχολική ηλικία για να βγάλουν συμπεράσματα χωρίς προκατάληψη; Αν υποθέσουμε ότι έτσι είναι, προκαλεί απορία ο συσχετισμός των greeklish με "μη αναμενόμενα λάθη, όπως αλλαγή χρόνου ή προσώπου στα ρήματα, αλλαγή πτώσης στα ουσιαστικά, αντικατάσταση λέξης με άλλη, με εντελώς διαφορετική σημασία". Αλλά τι λέω ο προβοκάτορας; Να έχει να κάνει με τους συγκεκριμένους μαθητές το φαινόμενο και προφανώς να μην είναι οι καλύτεροι (εξ' ου και οι αυξημένες ορθογραφικές αποκλίσεις στα κείμενά τους) ; Προφανώς και φταίνε τα greeklish, μιας και εκεί εστίασε η έρευνα! Και ποιος είμαι εγώ (και ίσως εσείς) που θα αμφισβητήσουμε την αξιοπιστία και την εγκυρότητα μιας τέτοιας έρευνας...
Το πραγματικό ρεσιτάλ δίνεταιπρος το τέλος με τον κ. Μπέη να δηλώνει ότι
"η χρήση λατινικού αλφαβήτου για την απόδοση ελληνικών λέξεων είναι μία διαδικασία που κρύβει κινδύνους κι αυτό γιατί τα ελληνικά δεν έχουν επίσημη μεταγραφή", αγνοώντας ότι υπάρχει μέχρι και πρότυπο iso. Το γεγονός ότι δεν υιοθετείται από όσους γράφουν greeklish δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει και ευθύνες για την απόρριψή του έχει η Ακαδημία με τα αντανακλαστικά χελώνας που ανακάλυψε τα greeklish 10-15 χρόνια μετά την εμφάνισή τους όταν είχαν ήδη γίνει συνήθεια. Και κλείνει το άρθρο με την παρατήρηση στου κ. Μπέη ότι «είναι σπάνιο σε ευρωπαϊκή χώρα το όνομα καταστήματος και πόσω μάλλον του μεγαλύτερου εμπορικού της χώρας να είναι γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες. Κάτι τέτοιο αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα". Τι να πεις μετά; Απλά ψάχνεις ποιο αλφάβητο έχει κάθε χώρα της ευρώπης και είναι τόσο σπάνιο... Με κάτι τέτοια το ρεπορτάζ έχει περισσότερες ελπίδες να χαρακτηριστεί λογοτεχνικό παρά δημοσιογραφικό: αφού η εγκυρότητά του για αυτό που θέλει να δείξει μπάζει από παντού (είτε στην τελική έχει δίκιο είτε άδικο), τουλάχιστον ακολουθεί ένα κυκλικό σχήμα κλείνοντας με κάτι εξίσου πρόχειρο και αναληθές με τον τίτλο του που αποδίδει τα greeklish (που υπάρχουν περίπου από όταν ήρθε το e-mail στην Ελλάδα) στους νέους και μόνο. Αλλά αυτοί δε φταίνε για όλα; Τι ξέρω εγώ, όμως, ένα ανορθόγραφο τσογλάνι που θα έπρεπε να διδάσκομαι από αυτά; Τα greeklish είναι του σατανά! Και η κινδυνολογία, με επιχειρήματα ή χωρίς, είναι αφύπνιση! Και του χρόνου...