Μπορούν να "αναπλάσουν" όλες τις "πλατείες";

Το τι γίνεται στο Σύνταγμα λίγο ως πολύ το ξέρετε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Προσωπικά δε μου αρέσει να περιορίζομαι στο Σύνταγμα γιατί το ίδιο γίνεται σε τόσες πλατείες και είναι εξίσου σημαντικό, αλλά αφού μένω στην Αθήνα θα αναφερθώ περισσότερο στο Σύνταγμα. Εγώ το κάνω γι' αυτό το λόγο. Οι ειδήσεις; Μόνο Σύνταγμα και Λευκό Πύργο βλέπουν; Ας κρατήσουμε αυτή τη σκέψη και για μετά...

Τι γίνεται, λοιπόν, στο Σύνταγμα; Όσοι έχετε πάει έχετε διαμορφώσει την άποψή σας και μαγκιά σας. Κι εγώ το ίδιο. Όσοι δεν έχετε πάει και παρακολουθείτε ειδήσεις θα σας ρωτήσω το εξής: Πόσες φορές σας είπε κάποιος "το τάδε μαγαζί είναι τέλειο" και ήταν μάπα ή "ο τάδε είναι μεγάλος μπιπ" και τελικά είδατε ότι είχε άδικο; Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πόσο σίγουροι μπορείτε να είστε για την άποψη που διαμορφώνετε όταν την δέχεστε από άλλους; Ας κρατήσουμε κι αυτή τη σκέψη για μετά...

Ξαφνικά, λοιπόν, οι ειδήσεις άρχισαν να ασχολούνται με το τι γίνεται στις πλατείες. Μετά οι πλατείες που αναφέρονται έγιναν δύο. Μετά ο αγανακτισμένος κόσμος πήρε όνομα ως ομάδα, "οι αγανακτισμένοι", κάτι που χρησιμοποιούσε τόσος κόσμος ως επίθετο είτε ήταν εκεί είτε όχι. Όταν, όμως, κάτι παρουσιάζεται ως ομάδα, τότε αυτομάτως γίνεται ο διαχωρισμός του "εμείς" και "αυτοί", και βλέπεις αν είσαι μαζί τους (π.χ. πηγαίνεις κάθε μέρα κλπ) ή απλά συμμετέχεις μια στο τόσο αλλά είναι κάποιοι άλλοι, ξεχωριστοί από εσένα. Το κάλεσμα ήταν από την αρχή να αντιπροσωπεύει ο καθένας μόνο τον εαυτό του και σιγά-σιγά με τον τρόπο παρουσίασης των ειδήσεων περνάει η εικόνα μιας διαφορετικής αντιπροσώπευσης, απλά όχι ομάδας. Ας κρατήσουμε κι αυτή τη σκέψη για μετά...

Ωστόσο, ας την ενισχύσουμε και από μάλλον τυχαία αλλά πολύ βολικά γεγονότα όπως ξεχωριστή διαμαρτυρία διανοουμένων που χαιρετίζουν μεν τον κόσμο στο Σύνταγμα και ίσως μετά ενωθούν με αυτούς, αλλά θα κάνουν τις ομιλίες τους, θα είναι σε άλλο χώρο εκεί κοντά κλπ... Σαν άλλη ομάδα ρε παιδί μου! Και τσουυυυπ τίτλοι όπως "λαοθάλασσα για τον Μίκη" και "κάλεσμα του πνευματικού κόσμου" κλπ που αναπόφευκτα αλλά όχι ρητά, μάλλον υποσυνείδητα, ξεχωρίζει ομάδες στο μυαλό μας και δημιουργεί συγκρίσεις κλπ.

Επίσης ας προσθέσουμε και άλλα γεγονότα, όχι τόσο τυχαία. Η λέξη "ειρηνική" ήταν η λέξη πασπαρτού σε όλα τα ρεπορτάζ. Ναι, γιατί την ήθελαν οι διοργανωτές και κάνανε ό,τι γινόταν για να γίνει έτσι. Ωστόσο, τόσες διαμαρτυρίες γίνονται ειρηνικά μέσα στο χρόνο. Ακούτε εσείς τέτοιο θαυμασμό και έμφαση από ειδήσεις; Μάλλον θάψιμο πέφτει γιατί χωρίς ξύλο δεν έχουν και θέμα... Γιατί τέτοια καούρα, λοιπόν, τώρα; Μα για να δημιουργηθεί αντίθεση με την πρώτη ευκαιρία! Έτσι, με την πρώτη οργανωμένη κίνηση "δεν είμαστε στην απέναντι πλατεία απλά, είμαστε στην πόρτα σας και σας βρίζουμε και σας πετάμε πλαστικά μπουκάλια στα αμάξια (δε νομίζω να χαλάει ούτε το χρώμα αυτό...) σκάνε διάφοροι και κάνουν λόγο για επεισόδια, φυγαδεύσεις, τραυματισμούς γιατί σκόνταψε μια βουλευτής που πήγε από τον εθνικό κήπο για να μην περάσει από το πλήθος κλπ. Και που καταλήγει αυτό; Στη θέση των κατα τις ειδήσεις "αγανακτησμένων" απένταντι σε αυτούς: Είναι στην ίδια ομάδα και δεν είναι πλέον ειρηνικοί (ασχολίαστο για το πόσο βίαια ήταν τα επεισόδια...) ; Είναι κάποιοι βίαιοι που αποσχίστηκαν από την ομάδα; Είναι κάποιοι ξέμπαρκοι που τους αποδοκιμάζει η ομάδα; Πάντως η ομάδα παίζει παντού πάλι... Και η αντίθεση αυτή τη φορά με τη δράση. Αν βαράς κατσαρόλα κάπου εκεί γύρω είσαι καλός. Αν πιαστείς χέρι-χέρι με τον άλλο και κυκλώσεις τη Βουλή συμβολικά είσαι ταραξίας. Ας το κρατήσουμε και αυτό..

Πάμε λίγο στους πολιτικιούς. Εκτός από το θέμα "ειρηνικής διαμαρτυρίας" που παίζει εύκολα στα πολιτικά χείλη (λες και δεν είναι βία αυτό που βιώνουμε) παίζει πλέον και η παρουσίαση του βουλευτή-προσώπου ή βουλευτή-θεσμού. Ακούμε πολιτικούς να λένε να μην προπηλακίζεται η δημοκρατία, ότι ποτέ στη μεταπολίτευση δε φυγαδεύτηκαν από τη Βουλή κλπ. ρητορική που βάζει την παραπομπή (και παράλληλα το φόβο) της Χούντας. Για να το κρατήσουμε κι αυτό...

Επίσης, στα πολιτικά στόματα και ως αναπαραγωγή των δηλώσεων στις ειδήσεις αρχίζουν οι ιδέες για υποκίνηση παρά το ακομάτιστο ξεκίνημα. Και ποιος χρηματοδότησε την εκδήλωση με το Μίκη (λες και χρειαζόταν χρηματοδότηση για συγκέντρωση στα προπύλαια, πόσο μάλλον διαφημισμένη από το Ε.Κ.Π.Α....); Και είναι καμματικοί μέσα στις ομάδες που προπυλακίζουν; Μήπως και όχι μόνο σε αυτές; Και αν όχι μόνο σε αυτές μήπως υποκινούνται κιόλας και δεν αντιπροσωπεύουν μόνο τον εαυτό τους; Να τη και η αμφιβολία στο μενού... Με μία τυχαία γκάφα να γίνει και να αρχίσει κάποιος να μιλάει υπέρ κάποιου που τον πιστεύει και τον ακολουθεί, η αμφιβολία αυτή θα γίνει βάση για την απογοήτευση και την αμφισβήτηση των υπολοίπων στις πλατείες. Το κρατάμε κι αυτό...

Πάμε πάλι στα Μ.Μ.Ε.. Εκεί για λόγους τηλεθέασης, λαϊκισμού ή ακόμα και άποψης (άνθρωποι είναι και αυτοί, δεν τα κάνουν όλα στημένα, ελπίζω) διάφοροι οικειοποιούνται το τι γίνεται στις πλατείες. Διάφοροι που, όμως, μπορεί να τους αντιπαθείς... Και σιγά-σιγά ξενερώνεις και με αυτό το οποίο οικειοποιούνται. Βλέπεις και διάφορους μαϊντανούς και λες "τι δουλειά έχω εγώ εκεί;". Γίνεται και σε εκπομπές χαβαλέ μοτίβο η έκφραση "αγανακτισμένος" όπως λένε καμιά φορά "ώπα ρε Τσε!" ή "σιγά ρε επαναστάτη!" και χρωματίζεται και όλη η ιστορία της πλατείας κι από εκεί. Βλέπεις και διάφορους που είτε γουστάρουν είτε τους ψήνουν (είναι καλοί σε αυτό οι ρεπόρτερ του δρόμου) να βγουν στην τηλεόραση να μιλήσουν για το τι κάνουν εκεί και, παρότι μπορεί να εκπροσωπούν μόνο την πάρτι τους, εσύ βλέπεις ένα κομμάτι που εκπροσωπείται εκεί. Άντε πάλι η έννοια της ομάδας ως μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες στο σύνταγμα έστω ως απόψεις. Άντε και η απόκλιση από τη δική σου θέση και παρόλα αυτά το απόγευμα ήταν να πας να φωνάξεις δίπλα σε αυτόν στο ίδιο μέρος προς την ίδια κατεύθυνση. Σα να λέμε "κάνουν κατάληψη στο τάδε σχολείο για να είναι τετράγωνες οι τυρόπιτες" και βγαίνουμε ξαφνικά στο "δεν έχουν λόγο τα παιδιά στα σχολεία (έτσι διατυπώνεται, γενικά) να κάνουν κατάληψη" κλπ. Το κρατάμε κι αυτό...

Πάμε τώρα στο πραγματικό ζητούμενο: Έχετε δει τις διάφορες αναπλάσεις στην πλατεία Όμόνοιας κατά καιρούς; Είναι η ίδια πλατεία, αλλά κάθε φορά είναι αγνώριστη με την προηγούμενη μορφή της. Η ανάπλαση μιας πλατείας δεν είναι τόσο δύσκολη υπόθεση όσο νομίζουμε και οι διαφορές μπορεί να είναι τεράστιες. Όπως έγινε με τη συγκεκριμένη πλατεία, κάπως έτσι έγινε και η "ανάπλαση" σε άλλα πράγματα, όπως οι διάφοροι που δεν πλήρωναν διόδια ή εισιτήρια έγιναν "δεν πληρώνω", έγιναν "τσαμπατζήδες", έγιναν "χουλιγκάνοι (αντιεξουσιαστές δεν τους λέω που να φάτε τα μικρόφωνά σας)που τα σπάνε" και έγιναν "παρακλάδι και συνεργαζόμενοι ή υποκινούμενοι με κόμματα και πολιτικούς χώρους. Τώρα βάλτε όλα αυτά που κρατήσαμε παραπάνω και προσθέστε τα. Και πείτε μου, θα αφήσουμε να γίνει "ανάπλαση" και στη "πλατεία Συντάγματος" και στις υπόλοιπες "πλατείες" (τα εισαγωγικά τα βάζω γιατί δεν εννοώ τους χώρους, αλλά το τί γίνεται εκεί); Ας λένε και ας παρουσιάζουν ό,τι θέλουν, ας μην έχει σήμα στις πιο κεντρικές πλατείες όταν έχει κόσμο (άλλο κι αυτό! ), ας γίνονται κι άλλες αλλαγές στα έργα του τρένου κόβοντας στιν ουσία την πρόσβαση στο μετρό από τρένο για κάμποσες περιοχές, ας γίνει ό,τι θέλει είτε στραβώσει είτε στρώσει, το ερώτημα που καθορίζει την "ανάπλαση" ή όχι της "πλατείας" είναι ένα: θα αφήσουμε τους εαυτούς μας να εστιάζουν σε αυτά που μας χωρίζουν ή σε αυτά που μας ενώνουν; Γιατί από την πρώτη στιγμή άκουγες και διάβαζες το μακρύ και το κοντό του καθενός που πήγε ή θα πήγαινε μαζί σου εκεί, αλλά δεν έδινες σημασία, γιατί δεν είχες συνηθίσει, γιατί δε σε ένοιαζε, γιατί πρωτεραιότητα είχαν άλλα πράγματα για σένα. Αλλάζει αυτό από Τετάρτη σε Τετάρτη; Χρειάζεσαι ταύτιση με τον διπλανό σου ή με όλη την πλατεία για να εκφραστείς; Δεν είναι ανάγκη να είμαστε μια ομάδα εκεί κάτω, μπορούμε να είμαστε πάρα πολλές πολύ ξεχωριστές μονάδες με ανάλογα συναισθήματα.

Υ.Γ.: Σε όλα αυτά που έγραψα δεν αναφέρθηκα σε συγκεκριμένα ονόματα γιατί θα έπρεπε να μπλέξω με τεκμηρίωση από λινκ και ποιος ξέρει τι νομικούς λόγους στη διατύπωση κλπ. Τα είδα και τα άκουσα, όμως, όσα ανέφερα ότι ακούμε και βλέπουμε, ειδικά αυτές τις μέρες που χτύπησα το πόδι μου και είμαι όλη μέρα σπίτι. Έχω κι άλλα πράγματα να κάνω για να τρώω το χρόνο μου σε τεκμήρια κλπ, οπότε αν θέλετε με πιστεύετε, αν όχι, είναι δικαίωμά σας.

Υ.Γ.2: Θέλω να πιστεύω ότι αν βλέπετε τηλεόραση θαμπορούσατε να δείτε κάτι ανάλογο κι εσείς και όχι "τι συμβαίνει" όπως πολλοί νομίζουν. Ένα πέρασμα από την τηλεόραση και λίγη κριτική σκέψη αρκεί. Τα έγραψα κυρίως για όσους δεν έχουν κατέβει για να δουν την απόκλιση πραγματικότητας και ειδήσεων και δυσκολεύονται να δουν πώς μέρα με τη μέρα διαφοροποιείται η στάση και η ρητορική. Και μετά ξανακλείστε τα αυτιά σας γιατί "όποιον συναντάει η βλακεία τον κάνει βλάκα" όπως λέει πέριπου κάπου ο Μπρεχτ στον "κύριο Κόυνερ"

Υ.Γ.3: Δεν ακούω σχόλια για απολιτίκ γενιές και για ποσοστά αποχής τελευταία...