Εκτός από το γυμνάσιο κάνω έκθεση και στη β' λυκείου. Εκεί, λοιπόν, μου αρέσει περισσότερο το μάθημα γιατί κάνω πιο ενδιαφέροντα θέματα με εφήβους που είναι έτοιμοι να αμφισβητήσουν και να συζητήσουν. Αλλά ως εκεί, μάλλον. Γιατί δεν τους βλέπω έτοιμους να διεκδικήσουν. Βασικά δεν τους βλέπω έτοιμους ούτε να επιλέξουν! Και εξηγούμαι: Συνολικά είναι 18 παιδιά εκ των οποίων οι 14 είναι εγγεγραμμένοι στο γκρουπ που τους δόθηκαν οι παρακάτω δυνατότητες (οι υπόλοιποι δεν κάνανε ούτε αυτό τον κόπο). Τους δίνω τη δυνατότητα να κάνουν αξιολόγηση στο μάθημα, σε εμένα, στο φροντιστήριο, στην ύλη, στον εαυτού τους. Τελικά πήρα 5 αξιολογήσεις εκ των οποίων οι 3 ήταν μιας πρότασης για το μάθημα και εμένα μόνο. Τους δίνω τη δυνατότητα να έχουν κατ' ιδίαν ενημέρωση, όπως συμβαίνει με τους γονείς τους, καθώς και να μου εκφράσουν κι εκείνοι τη σκέψη τους για τις ανάγκες τους που σχετίζονται με το μάθημα. Τελικά πήρα 7 "θέλω" και περιμένω να δω αν θα τηρηθούν κιόλας. Τους δίνω τη δυνατότητα να εκφράσουν γνώμη που ίσως εισακουστεί για τη μορφή του τεστ που θα τους βάλω και των ασκήσεων που θα έχουν για τις διακοπές. Δεν πήρα καμία απάντηση. Τους δίνεις δημοκρατία και δεν την παίρνουν! Το "μα κύριεεεε" ως διαμαρτυρία ή η αποφυγή είναι μέσα στις αντιδράσεις για ό,τι τους δώσω, αλλά πάντα εκ των υστέρων. Είναι τόσο αδιάφοροι, τόσο άβουλοι, τόσο διστακτικοί ή τόσο πρόβατα; Σε κάθε περίπτωση η απάντηση στο "γιατί" πονάει όσο και το ίδιο το φαινόμενο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου