Έχω σαλτάρει! Μπαίνω στρατό κι έχω (σχεδόν) συμβιβαστεί με όλα τα σχετικά: ότι θα χάσω χρόνο από τη ζωή μου, ότι θα μου κάνει τον καμπόσο ο κάθε βλάκας που είναι ανώτερος, ότι δε θα μπορώ να βρω δουλειά μέχρι να μπω (λες και θα βρω μετά) επειδή ο όποιος εργοδότης θα με χάσει για τόσους μήνες κλπ, ακόμα και με το γεγονός ότι θα στερηθώ την ελευθερία μου και να κάνω και να λέω ένα σωρό βλακείες σαν να με τιμωρούν, σαν να μπαίνω φυλακή. Τώρα πάω να ετοιμαστώ παίρνοντας όσα θεωρούνται απαραίτητα για τον νεοσύλλεκτο και μου έχουν φύγει απίστευτα λεφτά! Έχω τόσες φανέλες και τόσες κάλτσες και πρέπει να πάρω συγκεκριμένης εμφάνισης (και φτηνά δεν τα λες για να ισχύει το επιχείρημα "για να μην ξεχωρίζει κανένας", απλά δε γράφουν μάρκα πάνω αλλά πληρώνεις πάλι τα κέρατά σου). Κι αυτό για να διατηρήσουμε σε σίγουρα επίπεδα την υγιεινή μας; Και μετά πρέπει να είμαι και πρήφανος γι' αυτό που μου συμβαίνει; Αυτό το "υπηρετώ την πατρίδα" είναι πιο παρεξηγημένη έννοια και από τον "διάλογο" σε πολιτικό και κιονωνικό επίπεδο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου