Τις προάλλες έληξα ένα θέμα που είχα και με είχε τσαντίσει και στενοχωρήσει πολύ με έναν φίλο μου. Πώς; Βρεθήκαμε επιτέλους στον ίδιο χώρο και τον έπιασα, του είπα ότι θέλω να του μιλήσω και του εξήγησα ότι δεν του ζητάω τα ρέστα, αλλά τα έχω πάρει γι' αυτό και αυτό το λόγο και ότι αυτό το πράγμα με πείραξε πολύ. Αυτά του τα είπα για να τα ξέρει και για να μείνουν στην άκρη. Παρότι είχε γίνει πριν αρκετό καιρό, δεν έκατσα να γκρινιάζω αριστερά-δεξιά, δεν έβαλα λόγια πουθενά, δεν έθαψα πίσω από την πλάτη κλπ, αλλά περίμενα πότε θα βρεθούμε φάτσα με φάτσα για να τα πω κοιτώντας στα μάτια αυτόν που αφορά. Και έτσι έκανα. Μου πέρασε; Όπως του είπα, θα μου περάσει με τον καιρό. Αλλά ξέρει τι με πείραξε και ξέρω ότι το χειρίστηκα αντρικά. Γιατί σε κάτι τέτοια φαίνονται οι άντρες, κατά τη γνώμη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου