Τις προάλλες είδα κάτι που με εντυπωσίασε παρότι ήταν τόσο απλό. Περνούσα τη Βαλτετσίου βράδυ και όπως ανέβαινα είδα στην είσοδο έξω από ένα σπίτι καπλωμένο έναν άστεγο με την κουβέρτα του. Μέσα μου ένιωσα αυτή την περίεργη "σούπα" συναισθημάτων που φαντάζομαι νιώθουν οι περισσότεροι στο θέαμα αυτό. Σκέφτηκα ότι ίσως ο άνθρωπος αυτός έχασε το σπίτι του πρόσφατα (δεν ήταν τέλείως "περιθωριακή" εικόνα) και τι ζόρι θα τραβάει. Μετά, όμως, παρατήρησα ότι όπως ήταν ξαπλωμένος διάβαζε ένα βιβλίο (και μάλιστα μπόλικο). Ήταν μια από τις πιο αισιόδοξες εικόνες που μπορούσα να δω. Ήταν μια απόδειξη ότι μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να χάσεις τα πάντα, εκτός από το ποιος είσαι και το ποιος θες να είσαι. Πόσο "φτωχός" μπορεί να θεωρηθεί αυτός ο άνθρωπος και πόσο "χαμένοι" μπορεί να νιώθουμε με όλα αυτά που συμβαίνουν εάν υπάρχει τέτοια αντιμετώπιση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου