Αποφάσισα να ανοίξω μία νέα ενότητα μιας και θα έχω χρόνο στις γιορτές για να μοιραστώ τις απόψεις μου και την όποια (χρήσιμη ή άχρηστη) εμπειρία μου από το παιχνίδι του φλερτ και των παρελκομένων του.
Θα ξεκινήσω με την ουσία του πράγματος που είναι ο φόβος και ο τρόμος, το "μετά τη χυλόπιτα". Ναι, η ζωή συνεχίζεται. Απόδειξη ότι την επόμενη μέρα ξυπνάς κανονικά. Κάνεις ό,τι έλεγε το πρόγραμμά σου ανεξάρτητα από όποια έκβαση θα μπορούσε να έχει το "πέσιμό" σου το προηγούμενο βράδυ. Άρα, όλα κυλάνε κανονικά.
Τώρα θα μου πεις μπορεί να τσούζει λίγο. Δεκτό. Αλλά εκτός από την ατάκα "πίτα, πίτα, πίτα, στρώνεις στομάχι και δε σε πειράζει τίποτα" (thanks Στέφανε) εγώ θα σου πω ότι έχεις δύο επιλογές: να φας ή να πεινάσεις. Άμα δε θες να πεινάσεις (και να "πεθάνεις της πείνας") θα δοκιμάσεις να φας. Και στα "φαγητά" που θα δοκιμάσεις κάποια θα καίνε και θα τσούζουν όπως μια καυτή χυλόπιτα. Καλύτερα, όμως, καμένος δοκιμάζοντας, παρά "ασφαλής" στην πείνα, σωστά; Άσε που ο μπουφές δεν έχει μόνο χυλόπιτες, απλά περνάς κι από αυτές αναπόφευκτα. Θα αφήσεις τον μπουφέ; Αν ναι, χαιρετίσματα στο Άγιο Όρος!
Αντί, λοιπόν, να εστιάζεις στο "τι πήγε στραβά;" και "γιατί έτσι;" που δε θα βρεις απάντηση 90%, εστίασε σε αυτά που ξέρεις: Έκανες το καθήκον σου απέναντι στον εαυτό σου και στην άλλη που σου γέννησε αυτή την επιθυμία, έπαιξες τα χαρτιά σου (σωστά ή λάθος είναι άλλη κουβέντα, περίμενε το κατάλληλο ποστ), έχασες αλλά έχασες σαν άντρας και η ζωή συνεχίζεται όπως σου δείχνει η επόμενη μέρα. Συν ότι κέρδισες την εμπειρία για την επόμενη φορά, τα "χιλιόμετρα" στην πίστα. Και αντί να πεις "μπράβο μου" κλαίγεσαι; Ουστ!
Θα επιστρέψω με ενδεικτικές "πόρτες" που μπορεί να ρίξει η κοπέλα και τον ανάλογο σχολιασμό. Μέχρι τότε διεκδίκησε αυτό που θες και σου αξίζει και θα έρθει (ακόμα κι αν δεν ήρθε τη συγκεκριμένη φορά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου